Ανδρέας Διονυσόπουλος: H φωνή του καρναβαλιού ΟΛΕ επιστρέφει «Με ένα παράθυρο στο φως» και μιλά στο thebest.gr

O γνωστός καλλιτέχνης μιλά για το τότε και το σήμερα της καριέρας του

«Γιατί ήρθε πάλι ναι το καρναβάλι ναι, γιορτή μεγάλη ναι, ολέ!». Ο Ανδρέας Διονυσόπουλος μετέτρεψε την έμπνευση της στιγμής σε έναν από τους «ύμνους» του Πατρινού Καρναβαλιού.Μπορεί βέβαια με αυτό το τραγούδι εδώ και 20 και πλέον χρόνια χιλιάδες καρναβαλιστές να χορεύουν στις παρελάσεις ωστόσο ο ίδιος καρναβαλίζεται εκτός πληρωμάτων, βάζοντας μάλιστα όλη του τη φαντασία στις μεταμφιέσεις για τα πάρτι.

Ο Ανδρέας Διονυσόπουλος στην ωριμότερη θα μπορούσε να πεις καλλιτεχνική φάση του ανοίγει «ένα παράθυρο στο φως», ένα τραγούδι που έγραψε και ερμηνεύει ο ίδιος σε στίχους του Διονύση Γιατρά.

Ο καλλιτέχνης μιλά στο thebest.gr για το νέο τραγούδι, για τις παλιές επιτυχίες του και για την επιλογή του να μπαινοβγαίνει (δημόσια τουλάχιστον) στον χώρο της μουσικής μόνο όταν πραγματικά αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί κάτι μαζί μας.

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

«Κάποια στιγμή ο Διονύσης Γιατράς, με τον οποίο είμαστε φίλοι κι έχουμε ξανασυνεργαστεί μου έδωσε κάποιους στίχους, οι οποίοι μου άρεσαν πάρα πολύ και η σύνθεση έγινε αυτόματα. Μια μέρα που τους ξαναείδα άρχισα να φτιάχνω το τραγούδι. Και δεν άρεσε μόνο σε μένα. Άρεσε στον συνεργάτη μου τον Αλέξανδρο και στον Σπήλιο Λαλιώτη που σκηνοθέτησε το video clip και με τον οποίο επίσης είχα;με ξανασυνεργαστεί στο video clip του τραγουδιού «Όλα περνάνε». Αυτό το τραγούδι πραγματικά ήθελα να το βγάλω προς τα έξω. Γιατί δεν είναι απλά ένα τραγούδι. Θα μπορούσα να έχω κάνει κι άλλα κι έχω κι έτοιμα τραγούδια που θα μπορούσα να παρουσιάσω, Και τώρα πραγματικά βλέπω τα σχόλια και καταλαβαίνω ότι έχει αποδοχή,. Είναι πολύ αισιόδοξο. Εγώ με αυτούς τους στίχους ένιωσα ότι σε βάζει στη διαδικασία να θυμηθείς κάποια στιγμή που στη ζωή σου πήγαιναν όλα καλά. Τι έκανες και πήγαιναν όλα καλά; Τίποτα, κοίταζες μπροστά και πήγαινες. Δεν έβλεπες πουθενά εμπόδια , Δεν σε απασχολούσε τίποτα. Αυτό είδα εγώ. Ότι πρέπει όταν έχεις κάτι στο μυαλό σου να το θέλεις πολύ και να πηγαίνεις μπροστά. Τότε τα καταφέρνεις. Αυτό μου είπε ο στίχος. Γιατί κάποια στιγμή ξεχνιόμαστε, και σταματάμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας».

φωτό από facebook

Τα δεδομένα από την εποχή που ο Ανδρέας Διονυσόπουλος έκανε τις πρώτες του επιτυχίες έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά και παρότι ήταν και για τον ίδιο ωραία χρόνια «δεν θα μπορούσα να κάνω τώρα τα ίδια πράγματα, παρά το γεγονός ότι η εποχή εκείνη και όσα έκανα ήταν ωραία. Αλλά και τώρα είναι ωραία αν και διαφορετικά. Δεν κοιτάζω ποτέ πίσω και να πω τότε ήταν καλύτερα. Νομίζω ότι εμείς κάνουμε τα πράγματα όσο θέλουμε καλά για μας. Πάντα καλά είμαι. Όπως το βλέπεις εσύ είναι».

Ο Ανδρέας Διονυσόπουλος γύρω στα 1990 έβγαλε τα πρώτα του τραγούδια δισκογραφικά ενώ από το ’87 μετά έκανε εμφανίσεις σε μαγαζιά της Πάτρας και εκτός αυτής. « Πέρασα πολύ ωραία και χωρίς να έχουμε καμία υποστήριξη κάναμε πράγματα που βλέπεις ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Τώρα κάνουν άλλοι και εμείς θα κάνουμε μόνο ότι μας αρέσει πολύ».

Το 2000 ο Ανδρέας Διονυσόπουλος κάνει επαγγελματική στροφή και αφήνει τις εμφανίσεις στα μαγαζιά και αποκτά τον δικό του χώρο, στον οποίο δεσπόζει η μουσική και το πιάνο που είχε στο sol στην Ηφαίστου για ντεκόρ δίνει το έναυσμα για live μουσικές βραδιές. Αυτός ήταν μάλιστα ο χώρος που η γνωστή πια Θωμαΐς Απέργη τραγούδησε για πρώτη φορά στη ζωή της μπροστά σε κοινό.

‘

« Για να κάνεις πολλά πράγματα σε αυτόν τον χώρο πρέπει να αφιερωθείς απόλυτα. Εγώ κάποια στιγμή δεν ήθελα να συνεχίσω άλλο. Τραγουδούσα 16 χρόνια. Τα 6 από αυτά έκανα περιοδείες. Δούλευα σε όλη την Ελλάδα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι δεν θέλω άλλο, κουράστηκα και ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω περισσότερα πράγματα, ήθελα κάτι διαφορετικό.Άλλωστε το 2000, οπότε σταμάτησα τις εμφανίσεις μου ήδη, είχα δει ότι η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει και υπήρχαν προβλήματα στα μαγαζιά, οπότε δεν ήθελα να υποστώ αυτή την κατάσταση , γιατί είχα συνηθίσει αλλιώς. Ήμουν στην καλή εποχή. Μέχρι το 1996 δεν καθόμουν σε ένα χώρο πάνω από δύο μήνες κι έφευγα. Όταν αποχωρούσα τα γραφεία που συνεργαζόμουν μου πρότειναν τρία τέσσερα νέα μαγαζιά. Και αυτό συνέβαινε γενικά όχι μόνο σε μένα. Υπήρχαν πάντα επιλογές».

Μετά ήρθε το soul και στην πορεία ο χώρος της εστίασης ήταν αυτός που απορρόφησε μέχρι και σήμερα τον Ανδρέα Διονυσόπουλο.

Αυτές τις μέρες η φωνή του Ανδρέα Διονυσόπουλου ακούγεται διαρκώς και το Σαββατοκύριακο στις παρελάσεις του Καρναβαλιού θα ακούσουμε πάλι με τον ίδο ενθουσιασμό το «Καρναβάλι Ολέ». Ο ίδιος προτιμά να καρναβαλίζεται σε πάρτι, εκτός πληρωμάτων του Πατρινού Καρναβαλιού, που το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς ξεχύνονται στους δρόμους της Πάτρας.

«Είναι μια μεγάλη επιτυχία κι επειδή ακούγεται λίγες μέρες μέσα στον χρόνο έχει μια άλλη διαδρομή. Δεν τελειώνει και αντέχει ακόμα γιατί ακούγεται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και είναι πάντα καινούργιο».

Το Καρναβάλι Ολέ κυκλοφόρησε το 1992 και το 2000 το remix. Στον ίδιο δίσκο με το «Ολέ» ήταν το επίσης καρναβαλικό τραγούδι «Θα σε πάρω να πάμε στο Καρναβάλι» Πρόκειται για ένα ντουέτο του Ανδρέα Διονυσόπουλου με την κ. Βλασσοπούλου.

«Δεν είμαι καρναβαλιστής με την έννοια της συμμετοχής σε γκρουπ αλλά από πιτσιρίκια κάναμε φοβερές μεταμφιέσεις σε πάρτι. Και φέτος θα πάω σε πάρτι σε σπίτια , μου αρέσει περισσότερο έτσι. Δεν έχω βγει ποτέ σε πλήρωμα. Άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια που εργαζόμουν σε μαγαζιά εργαζόμουν πάντα αυτές τις ημέρες».