Aπίστευτο, αλλά μυρίζει ...έκπληξη ο αέρας με τον Παπανδρέου

ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟ αλλά συμβαίνει τουλάχιστον στην Αχαϊα όπου έxoυμε προσωπική εικόνα και ομολογουμένως μας προκαλεί ένα σοβαρό προβληματισμό. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ένα πολύ ύποπτο ρεύμα, και πριν βιαστούμε να πούμε ότι αυτό συμβαίνει στους αμετανόητους Πασόκους, οι οποίοι είναι αρκετοί στα μέρη του, θα πρέπει να σκεφτούμε ένα πολύ σημαντικό πράγμα: πόσοι εξακολουθούν να είναι οι αμετανόητοι Πασόκοι;

Και βεβαίως σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι “έστριψαν” λόγω  Βενιζέλου, αλλά όσοι “έστριψαν” γενικώς, αναζητώντας άλλη στέγη χωρίς να έχουν αφήσει πίσω τους την ερωτική εμμονή με τον  Ανδρέα και φυσικά το κόλλημα με το επώνυμο και την 20ετή και βάλε παντοκρατορία.

Προσθέστε και ορισμένους που πιστεύουν ότι ο Γιώργος ήταν αδικημένος επειδή «και οι άλλοι τι έκαναν, άρα δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό και ο Παπανδρέου» και θα καταλάβετε ότι η υπόθεση νέου κόμματος δεν είναι αστεία υπόθεση καθώς μπορεί να κάνει μια έκπληξη που θα προκαλέσει τριγμούς

ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ γιατί ξαφνικά είδα στην Πάτρα πολλούς παλιούς Πασόκους οι οποίοι είχαν κουνήσει μαντήλι στο κόμμα και ακκίζονταν με άλλα, να παθαίνουν ξαφνικά μια Παπανδρεϊτιδα άνευ προηγουμένου και να διαπνέονται από μια αισιοδοξία ότι ο χώρος θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του, με επικεφαλής αυτόν που τον οδήγησε στις στάχτες στο τελικό στάδιο της πρώτης περιπέτειας.

Και αφού σου πουν «αυτός ο άνθρωπος αδικήθηκε», μετά σου ρίχνουν και ένα «ο Καραμανλής οδήγησε τη χώρα στο γκρεμό και ο Γιώργος  έκανε μόνο μια βλακεία: δεν μοιράστηκε με άλλους το παιχνίδι και πήρε όλο το κόστος πάνω του».

ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ δεν είναι τόσο  αυτό που  λένε που σε βάζει σε περίσκεψη αλλά το εξής: Το ότι βλέπεις Πασόκους να ξαναπαθιάζονται και να βγαίνουν από το καβούκι τους ξαφνικά, και να ζητάνε ρεβάνς μετά την απίστευτη κατρακύλα που ακολούθησε το Καστελόριζο και την δαιμονοποίηση του χώρου με τα σκάνδαλα, με ένα τρόπο που θυμίζει μετανοημένους επειδή παρασύρθηκαν και έφυγαν από το κόλλημά τους.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ απλοϊκά όλα αυτά, αλλά είναι ακριβώς η αίσθηση που είχα όταν μιλούσα με Παπανδρεϊκούς, οι οποίοι σε κάποια φάση μου θύμιζαν το ’81  και επειδή σε αυτή τη χώρα το μισό του «πάνω» ή του «κάτω» είναι η μαζική ψυχολογία, καταγράφω ως ύποπτη δημοσκοπικής έκπληξης την αντίδραση και Πασόκων που βρήκαν ευκαιρία για να επιστρέψουν  χρησιμοποιώντας ακόμη και ως πρόσχημα τη ρεβάνς του Γιώργου, με τον οποίο πλέον συντάσσονται επειδή του έχουν φορέσει το φωτοστέφανο του αδικημένου.

ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ τελικά τα πάντα αίσθηση, θα το πώ και τούτο. Μυρίζει έκπληξη ο αέρας.