Θ. Νταβλούρος: Αυτοί που αυτοπροβάλλονταν ως παιδιά της παράταξης, λιποτάκτησαν

Άλλο ένα σαφέστατο «καρφί» για τη στάση του Νίκου Νικολόπουλου, έστω και εάν τον κατονόμασε, από τον βουλευτή Αχαΐας της ΝΔ Θανάση Νταβούρο. Ο βουλευτής μίλησε απόψε στην κομματική διάσκεψη της ΝΟΔΕ υπό τον γραμματέα της ΝΔ Μανώλη Κεφαλογιάννη και μεταξύ άλλων άσκησε κριτική σε όσους έφυγαν από την παράταξη στα δύσκολα.

Συγκεκριμένα ανέφερε: «Ο δρόμος μας δεν είναι στρωμένος με ρόδα. Είναι μακρύς και ανηφορικός, γεμάτος με αγκάθια, πολλά αγκάθια. Και δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι, λαλίστατοι, με μεγάλη γλώσσα, οι οποίοι αυτοπροβάλλονταν ως παιδιά της τιμημένης παράταξης μας, μπροστά στα δύσκολα το έβαλαν στα πόδια.

Λιποτάκτησαν. Πήδηξαν σαν τα ποντίκια από το καράβι όταν αυτό μπήκε στις μεγάλες φουρτούνες, έως ότου βρει ένα απάνεμο λιμάνι»

Η τοποθέτηση του κ. Νταβλούρου έχει ως εξής:

Φίλες και φίλοι,

Η Νέα Δημοκρατία ήταν, είναι, και θα είναι, η παράταξη των μεγάλων

ιστορικών επιλογών. Είμαστε η παράταξη που έβαλε την Ελλάδα στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, όταν οι αντίπαλοί μας άκουγαν για ΕΟΚ και έβγαζαν καπνούς

από τα αυτιά.

Είμαστε η παράταξη που δικαιώθηκε ιστορικά για τον σταθερό προσανατολισμό της στην ελεύθερη οικονομία.

Είμαστε η παράταξη που γλίτωσε τη χώρα από το γκρεμό και τώρα μέσα από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες την οδηγεί με ασφάλεια στο μέλλον που της αξίζει.

Φίλες και φίλοι,

Μέσα σε ένα χρόνο έχουμε καταφέρει πολλά. Αλλάξαμε την ημερήσια διάταξη της Κοινωνίας και της Πολιτικής. Αλλάξαμε και τις ιδέες και τις αξίες και τα επιχειρήματα και τις διαθέσεις. Αλλάξαμε τα πάντα στον πολιτικό διάλογο.

Τέρμα πια η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς!

Τέρμα η παράδοση της χώρας στις εμμονές μιας Αριστεράς, που αντίθετα απ' ό, τι συμβαίνει σε πολλές άλλες δημοκρατίες, ούτε προτείνει τίποτε, ούτε μαθαίνει. Μόνο καταγγέλλει τους πάντες, ελπίζει στην κρίση και τρέφεται από την κρίση.

Τέρμα και στην σιωπή της δικής μας παράταξης. Που τώρα δίνει τη μάχη των ιδεών. Δεν διστάζει. Και την ατζέντα την αλλάζει.

Και τις προτεραιότητες της Πολιτικής τις ανατρέπει.

Και στην κοινωνία δίνει διέξοδο και εκπροσώπηση.

Και κυρίως, και πάνω απ' όλα, και τη χώρα αλλάζει, βγάζοντας την ταυτόχρονα από το σημερινό αδιέξοδο, καταπολεμώντας τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις, που μας έφτασαν στο χείλος του γκρεμού. Δεν μπορούμε να κόβουμε μισθούς και συντάξεις, και κάποιοι να απολαμβάνουν σκανδαλώδη προνόμια, όπως η μοναδική ελληνική <<πατέντα>>, να παίρνουν τεράστια σύνταξη οι εργατοπατέρες. Αυτό κόπηκε.

Δεν μπορεί χιλιάδες άνθρωποι να παίρνουν παράνομα τις συντάξεις των

γονιών τους που έχουν πεθάνει από χρόνια. Δεν μπορεί χιλιάδες δήθεν <<ανάπηροι>> να παίρνουν επιδόματα αναπηρίας που δεν δικαιούνται. Κι ύστερα να αναγκαζόμαστε να κόψουμε συντάξεις και επιδόματα σε ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη, επειδή δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε αυτήν την απαράδεκτη λεηλασία του δημοσίου χρήματος. Δεν είναι δυνατό να ψάχνουμε να βρούμε χρήματα για τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία και τη θέρμανσή τους, όταν συνεχίζονται οι επιδοτήσεις του κράτους σε εκατοντάδες ΜΚΟ. Γι' αυτό κι παγώσαμε αυτές τις επιχορηγήσεις ενώ αρκετές τις κόψαμε τελείως...

Δεν μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να έχουν μείνει άνεργοι και κάποιοι να διατηρούν τις θέσεις και τις αποδοχές τους στο δημόσιο, χωρίς να κάνουν τίποτε, ή όντας καταδικασμένοι. Δεν μπορεί να φορολογούνται οι πάντες και κάποιοι να παραμένουν στο απυρόβλητο. Όλα αυτά να τα ξεχάσουν! Τελειώσανε! Διότι όσο δεν μιλάγαμε για όλα αυτά, όσο αποφεύγαμε να πούμε τις αλήθειες που έβλεπαν όλοι,

--Όσο δεν μιλάγαμε γι' αυτούς που έδιωξαν επενδύσεις και επιχειρήσεις

από την Ελλάδα και μετά έκλαιγαν με κροκοδείλια δάκρυα για την

ανεργία,

- Όσο δεν μιλάγαμε γι' αυτούς που παραλύουν την πόλη κάθε μέρα με

ελάχιστους διαδηλωτές που κάνουν κόλαση τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών,

- Όσο αποφεύγαμε να μιλήσουμε για αυτούς που χαϊδεύουν τους

κουκουλοφόρους, αφοπλίζουν την αστυνομία, προστατεύουν το παραεμπόριο

και καλύπτουν τους λαθρομετανάστες, η κοινωνία ένιωθε ότι δεν

εκπροσωπείται. Τώρα η κοινωνία ξέρει ότι τουλάχιστον εκπροσωπείται! Με βλέπετε να τα λέω έξω από τα δόντια, ακριβώς γιατί η σιωπή η δική μας, η σιωπή των νοικοκυραίων Ελλήνων, η σιωπή της ίδιας της κοινωνίας, δεν βοήθησε τη χώρα. Η λέξη <<επιχειρηματικότητα>> ήταν απαγορευμένη. Τώρα πια δεν είναι απαγορευμένη λέξη. Είναι προτεραιότητα.

Η <<ανταγωνιστικότητα>> ήταν απαγορευμένη. Τώρα είναι κι αυτή προτεραιότητα...

Η <<ασφάλεια>> ήταν κι αυτή απαγορευμένη λέξη. Τώρα είναι ύψιστη προτεραιότητα. Η αναφορά στην Πατρίδα ήταν απαγορευμένη πέρα για πέρα. Σχεδόν

<<γραφική>>. Τώρα την επικαλούνται όλοι. Ακόμα και η <<Ανάπτυξη>> ως προτεραιότητα, ήταν απαγορευμένη όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο. Τώρα είναι αυτονόητη για όλους. Μπορεί ακόμα κάποιοι να δυσφορούν που τα ακούν. Αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχουν πια <<απαγορευμένες>> λέξεις.

Φίλες και φίλοι,

Σε κάθε μεγάλη στιγμή κάθε χώρας, υπάρχουν δύσκολα διλήμματα και πολύ δύσκολες αποφάσεις. Υπάρχουν εκείνοι που αντέχουν να τις πάρουν, όπως υπάρχουν κι εκείνοι που λιποψυχούν. Υπάρχουν εκείνοι που παίρνουν στα χέρια τους το συμφέρον της χώρας, όπως υπάρχουν εκείνοι που σκέπτονται μόνο το ιδιοτελές τους συμφέρον.

Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν το άλμα προς τα μπρος, όπως υπάρχουν κι

εκείνοι που μένουν κολλημένοι στις λάσπες του παλιού. Υπάρχουν αυτοί που ακούν και υποκύπτουν στις Σειρήνες του εξτρεμισμού και του λαϊκισμού. Όπως υπάρχουν κι εκείνοι που κλείνουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες και κωπηλατούν με δύναμη για να περάσουν τα στενά, όπου στο ένα άκρο παραφυλάει η Σκύλλα και στο άλλο η Χάρυβδη. Εκεί βρισκόμαστε τώρα: Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των δύο άκρων.

Που σε ένα πράγμα συμφωνούν μεταξύ τους! Μόνο σε ένα: να μην περάσει η πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Σε όλα τα άλλα σκοτώνονται μεταξύ τους.

Συμφωνούν, μόνον, στο να σκοτώσουν το μέλλον αυτής της Κυβέρνησης,

μαζί με το μέλλον του Ελληνικού Λαού. Σας καλώ  προσωπικά να δώσουμε τη μάχη όλες και όλοι μαζί. Αποφασιστικά. Χωρίς μεμψιμοιρίες. Με πνεύμα ενότητας -μεταξύ μας και με όλους τους άλλους που συστρατεύονται μεταξύ μας.

Οι αντίπαλοί μας υπερασπίζονται <<οχυρά>>, προνόμια, τιμάρια και φέουδα του παρελθόντος. Εμείς κάνουμε έφοδο στο μέλλον κι απελευθερώνουμε τις δυνάμεις της Ελλάδας.

Οι αντίπαλοί μας φωνάζουν πολύ, αλλά δεν προτείνουν τίποτε απολύτως, δεν προσφέρουν καμία εναλλακτική λύση. Εμείς προχωράμε το δύσκολο δρόμο που θα δώσει ξανά στην Ελλάδα μέλλον, στην Οικονομία Ανάπτυξη, στην κοινωνία Προκοπή και στον Έλληνα Αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Όπως του αξίζει. Από την δοκιμασία των επομένων μηνών θα βγούμε πιο δυνατοί: και ως παράταξη, και ως κυβέρνηση, και ως Κοινωνία και ως Οικονομία και ως Έθνος.

Φίλες και φίλοι,

Ο δρόμος μας δεν είναι στρωμένος με ρόδα. Είναι μακρύς και ανηφορικός, γεμάτος με αγκάθια, πολλά αγκάθια. Και δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι, λαλίστατοι, με μεγάλη γλώσσα, οι οποίοι αυτοπροβάλλονταν ως παιδιά της τιμημένης παράταξης μας, μπροστά στα δύσκολα το έβαλαν στα πόδια.

Λιποτάκτησαν. Πήδηξαν σαν τα ποντίκια από το καράβι όταν αυτό μπήκε στις μεγάλες φουρτούνες, έως ότου βρει ένα απάνεμο λιμάνι. Εμείς, όμως, είμαστε εδώ, στα δύσκολα, στα πολύ δύσκολα. Όλοι και όλες μαζί, πιστοί στρατιώτες της τιμημένης παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, προχωράμε μπροστά ενωμένοι και αποφασισμένοι για τη σωτηρία του τόπου, για την ανοικοδόμηση ενός νέου μέλλοντος για την πατρίδα μας.

Από το βήμα αυτό θα ήθελα να στείλω ένα σαφές μήνυμα.

Και αυτό δεν είναι άλλο από ένα μήνυμα ενότητας της παράταξης. Πρέπει όλες και όλοι μαζί να τα αλλάξουμε όλα και να βοηθήσουμε την κυβέρνηση και τον

Αντώνη Σαμαρά να αλλάξει την Ελλάδα.

Είμαστε μια μεγάλη παράταξη που έρχεται από μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά!

Κι έτσι θα συνεχίσουμε! Όλες και όλοι μαζί!

Περνάμε πολύ δύσκολες ώρες. Αλλά να το ξέρετε, θα πετύχουμε!