Τι σημαίνει η φράση «Δεν έμεινε ρουθούνι» και από πού προέρχεται

Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.

Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά σημαντικές αξίες, ηθικές αρχές και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή. Είναι διαχρονικές, καθώς αν και δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, διατηρούν τη σημασία τους ακόμη και σήμερα, καθώς οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια.

Μάθε πώς βγήκε η φράση «Δεν έμεινε ρουθούνι»

Πολλές φορές ακούμε τη φράση «Δεν έμεινε ρουθούνι». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε εικόνες απόλυτης καταστροφής.

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, κατά τον Μεσαίωνα επικρατούσε η συνήθεια να κόβουν οι νικητές στρατηγοί τα αυτιά και τις μύτες των εχθρών τους, που είχαν πέσει στις μάχες… Αυτά τα «τρόπαια», τα έβαζαν μέσα σε σάκους και τα έστελναν στο κέντρο, για να γίνει γνωστό το μέγεθος της νίκης τους.

Ο χρονικογράφος Γεώργιος Κερδηνός αναφέρει πως ο στρατηγός Γεώργιος Μανιακής, αφού σκότωσε πολλούς Άραβες, είπε: «τας ρίνας και τα ώτα των πεσόντων αποτεμών διεκόμισεν εν Καπποδοκία τω βασιλεί». Ένα δε ποντιακό ακριτικό τραγούδι λέει ότι ο ήρωας: «Χιλίους απ’ έμπρ’ εσκότωσεν και μύριους απ’ οπίσω, εννιά κοφίνα φόρτωσεν ωτία και μυτία».

 Δεν έμεινε δηλαδή κατ’ αυτόν τον τρόπο άκοφτο ρουθούνι. Έτσι εξηγείται η σημερινή φράση «δεν έμεινε ρουθούνι» και στη Λέσβο «δεν έμεινε μύτη».

Συνοψίζοντας, οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό γνώσης και σοφίας. Είναι ο καθρέφτης του λαϊκού μας πνεύματος, αποτυπώνοντας την κοσμοθεωρία, τις αξίες και την καθημερινότητα των προγόνων μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές.

Πηγή: FOXreport.gr