Πάτρα: τι συμβαίνει και τι θα έπρεπε να συμβαίνει- Γιατί πρέπει να σκαλίσουμε το χθές

Όταν ένα Μέσο Ενημέρωσης αρχίζει μια έρευνα ή έστω μια αρθρογραφία για θέματα διαφθοράς και σκανδάλων, συμβαίνει το εξής: εκεί που έως την έναρξη της αρθρογραφίας δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους να σού μιλάνε για το θέμα που ψάχνεις, ξαφνικά δεν χρειάζεται να ψάχνεις, έρχονται και σε βρίσκουν δεκάδες άτομα με δική τους πρωτοβουλία, άλλοι για να σου καταγγείλουν πρόσωπα και πράγματα και άλλοι για να σου φέρουν ακόμα και φακέλους με στοιχεία. Αυτό συνέβη από προχθές και στη δική μας περίπτωση. Έχουν επικοινωνήσει μαζί μου ήδη, ουκ ολίγοι Πατρινοί για να μού καταγγείλουν, να μού αποκαλύψουν, να μού πουν. Όμως, για να είμαι ειλικρινής, επικοινώνησαν μαζί μου και σοβαροί άνθρωποι λέγοντάς μου «τι χρησιμότητα έχει αυτός ο πόλεμος; Έτσι θα πάμε μπροστά, βγάζοντας τα μάτια μας για το χθες;».

Σέβομαι αυτούς τους ανθρώπους γιατί κατά την προσωπική μου εκτίμηση είναι όντως σοβαροί και η άποψή τους υποδηλώνει μια μεγάλη ανησυχία ότι την ώρα που η Πάτρα, όπως και η υπόλοιπη χώρα, βρίσκεται αντιμέτωπη με βουνό προβλημάτων, εμείς αντί να κοιτάμε μπροστά, διασταυρώνουμε τα βέλη μας για το παρελθόν.

Και στην Πάτρα συμβαίνει αυτή τη στιγμή το εξής: η πόλη πνίγεται στα προβλήματα με πρώτο και πιο εμφανές αυτό των σκουπιδιών, ενώ έχουμε έναν χρεωμένο Δήμο που με δυσκολία βρίσκει χρήματα ακόμα και για τις μισθοδοσίες του προσωπικού του.

Την ώρα που η αγορά της πόλης βουλιάζει υπό το βάρος των μέτρων που επέβαλλε η τρόικα, μόνο ο Δήμος χρωστάει σε προμηθευτές παρελθόντων ετών πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ και δεν έχει να τούς τα δώσει. Και λείποντας αυτά τα χρήματα από τους προμηθευτές, η αγορά βουλιάζει ακόμα περισσότερο.

Τι θα έπρεπε να συμβαίνει κανονικά αυτή τη στιγμή σε αυτή την πόλη;

Η μεν Δημοτική Αρχή να προχωράει στις ρήξεις και τις αποφάσεις που η ίδια προεκλογικά υποσχέθηκε με σκοπό το νοικοκύρεμα του Δήμου (ως οργανισμού) και της πόλης, η δε Δημοτική Αντιπολίτευση, χωρίς να ακυρώνει τον ελεγκτικό της ρόλο, να καταθέτει τις δημιουργικές της προτάσεις για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Αντ΄αυτού, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η μεν Δημοτική Αρχή όχι μόνον δεν άρχισε τις ρήξεις, αλλά δείχνει βαλτωμένη στα εσωτερικά της προβλήματα, η δε Δημοτική Αντιπολίτευση συμπεριφέρεται σαν να επιχαίρει για τα αδιέξοδα της Δημοτικής Αρχής, προσπαθώντας μάλιστα να τα εκμεταλλευθεί ή και να τα επιτείνει. Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, το Δημοτικό Συμβούλιο συχνά μεταβάλλεται σε «παιδική χαρά άτακτων παιδιών» με κύριο χαρακτηριστικό τις φραστικές αντεγκλήσεις μεταξύ δημοτικών συμβούλων αντίπαλων ή ακόμα και της ίδιας παράταξης.

Και κοντά σε αυτά, παρατηρούμε να εξελίσσεται και μια προσπάθεια διαμόρφωσης ενός νοσηρού κλίματος για σκάνδαλα, λαμογιές και άλλα σχετικά, χωρίς να προσκομίζονται συγκεκριμένα στοιχεία, απλά και μόνον με αστήριχτες καταγγελίες. Μάλιστα στη διαμόρφωση αυτού του κλίματος, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν συμμετέχουν μόνον άτομα της Αντιπολίτευσης, αλλά και στελέχη της Δημοτικής πλειοψηφίας. Κανείς τους ωστόσο δεν μπαίνει στον κόπο να στοιχειοθετήσει καταγγελίες. Αρκούνται όλοι σε κουβέντες καφενείου με τη διαφορά ότι τις διατυπώνουν δημοσίως. Διαμορφώνεται έτσι ένα νοσηρό κλίμα που φτάνει στο σημείο να ενοχοποιεί και αυτονόητες και συνήθεις ενέργειες.

Ανοίγουν το στόμα τους και αντί να πουν κάτι για την πόλη, εύκολα στοχοποιούν όσους δεν συμπαθούν, με τη φράση «είναι λαμόγιο». Έτσι αστήριχτα, χωρίς να προσκομίζουν το παραμικρό στοιχείο. Μάλιστα οι καταγγέλλοντες, συχνά είναι άνθρωποι που ο προηγούμενος βίος τους δεν υπήρξε και ο πλέον διάφανος.

Στη χώρα και την πόλη της «φαιδράς πορτοκαλέας» που ζούμε συμβαίνει και το εξής εκπληκτικό: όποιος προλάβει πρώτος και εκτοξεύσει εναντίον κάποιου άλλου την κατηγορία «λαμόγιο», αυτομάτως (αυτο)αναγορεύεται σε κήνσορα της ηθικής, έστω κι αν έχει κάνει σημεία και τέρατα, για τα οποία  δεν θα τον συγχωρέσει ποτέ ούτε ο Πολυεύσπλαχνος, αλλά ούτε και ο πιο επιεικής εισαγγελέας, αν φυσικά τα μάθει.

Υπάρχουν κάποιοι τύποι στην Πάτρα, που έχουν από τους πιο γεμάτους λογαριασμούς στις Τράπεζες, ή διάγουν έναν βίο, εμφανώς αναντίστοιχο με τα εισοδήματα που δηλώνουν. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που για να εξασφαλίσουν μια καλή θέση ή μια καλή σύμβαση έχουν κάνει του κόσμου τις παρατυπίες και τις οσφυοκαμψίες. Και το χειρότερο, αφού πήραν τη θέση ή τη σύμβαση, άρχισαν να κοροϊδεύουν: δουλειά μηδέν, αλλά η πληρωμή κανονικά.

Τέτοιοι τύποι πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του νοσηρού κλίματος, το τελευταίο διάστημα στην Πάτρα. Αντί να είναι απολογούμενοι, γίνονται κατήγοροι.

Γι αυτό θεωρούμε επιτακτική ανάγκη να ανοίξουν οι υποθέσεις παρελθόντων χρόνων.

Για να αποκαλυφθούν στοιχεία και να αποκτήσουν ουσία οι όποιες καταγγελίες. Για να καταλάβει ο κόσμος τι πραγματικά συμβαίνει και να μπορέσει να διακρίνει ποιους μπορεί πραγματικά να εμπιστεύεται και ποιους πρέπει να πάρει με τις πέτρες.

Γι αυτό λοιπόν, παρά το γεγονός ότι θεωρούμε σωστή την παρότρυνση «κοιτάξτε μπροστά», πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη να σκαλίσουμε και το χθες.

Γι αυτό θα εντείνουμε τις πιέσεις μας ώστε να βγουν στο φως όλα τα στοιχεία.

Εξ όσων μαθαίνω οι πιέσεις αυτές αρχίζουν ήδη να αποδίδουν, καθώς και στον Δήμο, αλλά και σε άλλους Φορείς της περιοχής (θα γράψουμε σχετικά από Δευτέρα) ήδη ενεργοποιούνται διαδικασίες ελέγχων. Αυτή είναι η είδηση της ημέρας.