Θα παρουσιάσει με τον Φώτη Σιώτα την παράσταση «Πουλάκια είναι και λαλούν», στο Royal
Στην Πάτρα επιστρέφει η Τάνια Τσανακλίδου αφού στις 12 Ιουνίου θα παρουσιάσει με τον Φώτη Σιώτα την παράσταση «Πουλάκια είναι και λαλούν», στο Royal.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια μίλησε στο thebest.gr με αφορμή τη μουσική της συνάντηση με το κοινό της Πάτρας, για το πολιτικό σκηνικό, για τη σχέση της με το κοινό, για το διάστημα που σταμάτησε το τραγούδι, για τον έρωτα και για όσα έχει απομυθοποιήσει.
Ποια είναι η σχέση που έχετε αναπτύξει με την πόλη και ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από αυτή;
Αγάπησα πολύ την Πάτρα μέσα από την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Θανάση Τσιπινάκη. Ήταν και παραμένει θαυμάσια. Πριν κάποιους μήνες που ήρθα και παίξαμε πάλι μαζί, η ψυχή μου «ταρτάρισε». Έχουμε κάνει πολλές συναυλίες στην Πάτρα με διαφορετικά ρεπερτόρια και συνεργάτες. Πιο πολύ από όλα, έχω ευχαριστηθεί τη σύμπραξη με αυτή την ορχήστρα. Με συγκινούν ιδιαίτερα αυτά τα παιδιά, όταν σκέφτομαι την Πάτρα, σκέφτομαι αυτή την ορχήστρα, το θέατρο Απόλλων, το Αρχαίο ωδείο.
Τι θα παρουσιάσετε αυτή τη φορά;
Κάτι τελείως διαφορετικό. Είμαστε μαζί με τον Φώτη Σιώτα στην παράσταση που λέγεται «πουλάκια είναι και λαλούν. Όλη η παράσταση έχει μία πολιτική θέση γιατί θεωρώ ότι δεν μπορεί να ζούμε ό,τι ζούμε αυτό τον καιρό χωρίς να αντικατοπτρίζεται στην τέχνη μας. Διαφορετικά δεν έχει νόημα η τέχνη μας, θα είμαστε απλά διασκεδαστές και επαγγελματίες.
Κάθε συναυλία οφείλει να είναι μία ωραία εμπειρία για όλους μας. Μόνο έτσι έχει νόημα αλλιώς είναι εμπόριο με έναν χυδαίο τρόπο. Θέλουμε να βιώνουμε πράγματα μέσα από τα οποία θα φτιάξουμε αναμνήσεις.
Φτιάξαμε λοιπόν ένα πρόγραμμα που είναι πολιτικό αλλά σε καμία περίπτωση δε «σηκώνει το δακτυλάκι» για να περάσει συνθήματα. Υπάρχει χιούμορ, δε θέλαμε να είναι καθόλου μίζερη η παράσταση. Θέλαμε στο τέλος ο κόσμος να φεύγει με χαμόγελο και νομίζω το καταφέραμε, και γι΄ αυτό μας είναι δύσκολο να την αποχωριστούμε. Θα παρουσιάσουμε την παράσταση στη Θεσσαλονίκη στις 8 Ιουνίου και μετά κατευθείαν, στις 12 Ιουνίου, στην Πάτρα.
Συζητάμε μέσα σε μία προεκλογική περίοδο, και μάλιστα δε ξέρουμε «πού θα βρισκόμαστε» όταν θα βρεθείτε στην Πάτρα… Ποιες είναι οι σκέψεις σας;
Θεωρώ ότι δεν είχαμε χειρότερη κυβέρνηση από αυτήν, ποτέ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πρέπει να φύγει. Δυστυχώς ο τρόπος που διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας έχει μία φοβερή τοξικότητα και αυτό δε μου αρέσει καθόλου. Σε καμία περίπτωση βέβαια δε θα με αποτρέψει από το να πάω να ψηφίσω και να βάλω να δυνατά μου να «τελειώνει αυτή η ιστορία». Πρέπει όλοι μας να ψηφίσουμε, η αποχή είναι εγκληματική.
Τι είναι κατά τη γνώμη σας αυτό που «τυραννάει» αυτή τη χώρα;
Η Ελλάδα έχει εύστροφους ανθρώπους, σχεδόν δαιμόνιους. Όμως μέσα στο DNA μας έχει περάσει μία εθελοδουλία. Πάντα, στη νεότερη ιστορίας μας γυρεύαμε «αφεντικά», είτε Άγγλους, είτε Ρώσους, είτε Αμερικανούς. Ό Έλληνας έγινε λίγο «παγαπόντης» για να μπορέσει να επιβιώσει και την ζωή του την κυρίευσε το «ωχ αδελφέ». Δεν είναι όμως όλος ο κόσμος έτσι. Οι Έλληνες όταν βγαίνουν το εξωτερικό διαπρέπουν γιατί βρίσκουν κράτη που λειτουργούν σωστά και τους στηρίζουν.
Το δικό μας κράτος είναι «σάπιο», αποτελείται από υπαλλήλους που είναι εγκάθετοι από διάφορα κόμματα. Όλος ο μηχανισμός είναι «σάπιος», κι αν ο πολίτης δε σέβεται το κράτος στο οποίο ζει τότε θα είναι «κακοποιητής» και όχι πολίτης. Με αυτές τις νοοτροπίες «κακοποιούμε» τη χώρας μας.
Μιλάτε πάντα ανοιχτά, όχι μόνο μέσα από την τέχνη σας. Το έχετε «μετανιώσει» ποτέ ειδικά από τότε που μπήκαν στη ζωή μας τόσο έντονα τα social media;
Δε σκοπεύω να το «βουλώσω» με κανέναν τρόπο. Μπορεί κάποιες στιγμές να ήμουν παραπάνω παρορμητική απ’ όσο θα έπρεπε, μπορεί να ξέφυγα λίγο στην υπερβολή. Όμως δε μετανιώνω για τίποτα, θα λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι. Αυτός είναι και ο λόγος που δε μπορώ να ενταχθώ σε ένα κόμμα και να γίνω «κομματόσκυλο». Θέλω να είμαι ελεύθερη, να εκφράζω την άποψή μου.
Δεν φοβηθήκατε ποτέ να κρατάτε αποτάσσεις ακόμα και από τη ίδια τη δουλειά σας…
Όσες φορές αισθάνθηκα την ανάγκη να αποστασιοποιηθώ, το έκανα, δε το «φοβήθηκα». Αν έχω καταφέρει κάτι στην καριέρα μου αυτά τα 50 χρόνια που είμαι σε αυτό το χώρο, είναι ότι έχω κερδίσει το σεβασμό των ανθρώπων που παρακολουθούν την τέχνη μου. Αυτό γίνεται ακριβώς επειδή δε βγαίνω να τραγουδήσω αν δεν έχω «κάτι να πω». Κάθε φορά έχω να πω κάτι που με απασχολεί και έχω την ανάγκη να το μοιραστώ με τον κόσμο. Δε θα «κοροϊδέψω» ποτέ το κοινό. Η πρόθεσή μου και τα κίνητρα μου είναι πάντα για το καλό και των δύο. Αυτό είναι μία αληθινή σχέση. Το σέβομαι το κοινό και με σέβεται. Δεν φοβάμαι ποτέ ότι θα το απογοητεύσω, γι’ αυτό και φτιάχνω παράξενα προγράμματα που δεν περιμένει από εμένα.
Αυτή την αγάπη και τον σεβασμό από τον κόσμο τα αισθάνεστε και στην καθημερινότητα σας;
Φυσικά. Έχω επαφή με τον κόσμο. Βέβαια η συνάφεια με πάρα πολύ κόσμο με έχει «κλείσει στο καβούκι μου». Μεγάλωσα πια και δε μπορώ τις μεγάλες παρέες. Προτιμώ λίγους ανθρώπους και να μη μιλάω αν η κουβέντα μας για τη ζωή, για την τέχνη, για τον έρωτα, για την πολιτική, δεν είναι επί της ουσίας. Και για να είναι, δε μπορεί να γίνεται σε μία ομήγυρη.
Εκτός από τη μουσική, έχετε μία ιδιαίτερη σχέση με το θέατρο…
Ως ηθοποιός κατέβηκα στην Αθήνα, τραγουδίστρια έγινα παρεμπιπτόντως για να συμπληρώσω τα «προς το ζην».
Θα σας δούμε και σε μία σειρά…
Συμμετέχω κάνοντας ένα guest στη σειρά «Ζωή». Μου έκαναν τη πρόταση, διάβασα το σενάριο, μου άρεσε και είπα «ναι». Δε βάζω πράγματα στη ζυγαριά, αν μου αρέσει κάτι, το κάνω. Αν δε μου αρέσει, δε το κάνω.
Πώς παίρνονται οι αποφάσεις;
Με την καρδιά.
Γυρνώντας πίσω το χρόνο, ποιες συμβουλές θα δίνατε στη νεαρή Τάνια;
Να ταξιδέψει ακόμα περισσότερο. Αγαπώ πολύ τα ταξίδια αλλά τα περισσότερα τα έκανα κυρίως λόγω δουλειάς. Θα ήθελα κάποια στιγμή να πάρω ένα τρένο, ένα πλοίο, ένα αεροπλάνο και να μη ξέρω που θα με πάει. Θα ήθελα μία τέτοια περιπέτεια, μία περιήγηση σε έναν κόσμο που δε μου είναι οικείος. Να τον γνωρίσω από την αρχή με τον πιο απλό και καθημερινό τρόπο.
Την νεότερη Τάνια θα την συμβούλευα επίσης να μην παρατήσει τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο και να πάρει το πτυχίο της. Τώρα πια θα ήθελα να το έχω για να μπορώ να διδάξω σε παιδιά. Ήταν βλακεία μου που παράτησα το πτυχία μου.
Φαίνεται ότι έχετε μία ωραία επικοινωνία με τους νέους ανθρώπους…
Ναι. Έχω και ανίψια που τα αγαπώ πολύ. Κουβεντιάζουμε, καταλαβαίνω τις αγωνίες τους.
Φροντίζετε τον εαυτό σας όσο θα θέλατε;
Όχι, δε με φροντίζω όσο θα έπρεπε, ακόμα χειρότερα. Δε γυμνάζομαι, δε προσέχω τη διατροφή μου. Έχω ταλαιπωρήσει το σώμα μου, θα έπρεπε να είμαι πιο σεβαστική απέναντι του, δεν είμαι. Ωστόσο πλέον δεν ξενυχτάω. Βέβαια όσο ταλαιπωριόταν το σώμα, η ψυχή αποκτούσε απαραίτητες εμπειρίες.
Έχετε μία ζωντάνια, ενέργεια…
Αυτό έρχεται και παρέρχεται. Μπορεί τη μία να είμαι στην «τσίτα» και την άλλη να μη σηκώνω ούτε το τηλέφωνο. Αγαπώ τη σιωπή πια, μου αρέσει. Δε θέλω να βλέπω ούτε τηλεόραση. Βλέπω μόνο ταινίες γιατί με εξοργίζει αυτή η προπαγάνδα από τα συστημικά μέσα. Από τη στιγμή που δε μπορώ να έχω μία σωστή ειδησεογραφία, δεν παρακολουθώ. Είναι ανοησία να χάνω το χρόνο μου παρακολουθώντας τα.
Σας άκουσα να λέτε ότι έχετε γίνει ρεζίλι στον έρωτα ότι έχετε υπάρξει «κατινάρα»…
Έτσι είναι ο έρωτας. Δε μπορεί να είσαι καθώς πρέπει. Ο έρωτας στη ζωή μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, εδώ και πολλά χρόνια δεν παίζει κανέναν.
Είναι κάτι που απομυθοποιείται ο έρωτας στην πορεία των χρόνων;
Έχω απομυθοποιήσει τα πάντα. Σπουδαίους ανθρώπους που γνώρισα και μου φάνηκαν λιγότεροι, τη σοβαροφάνεια με την οποία αντιμετώπιζα κάποτε την τέχνη μου, τον ίδιο μου τον εαυτό. Όλοι εμείς που βγαίνουμε στη σκηνή, αναγκαζόμαστε να αναπτύξουμε ένα «υπερεγώ» που αν δεν το εγκαταλείψουμε εγκαίρως, καταστρέφει την ψυχή μας και τη ζωή μας. Ευτυχώς κάποια στιγμή το είδα ως εχθρό μου και για να το αποδημήσω με απομυθοποίησα ακόμα και αδικώντας τον εαυτό μου. Έλεγα ότι δεν πειράζει, ότι θα επανέλθει η εκτίμηση στον εαυτό μου.
Τι γίνεται με τη νέα γενιά καλλιτεχνών;
Αν αυτή η γενιά διαμορφώνει το γούστο της μέσα από την τηλεόραση, χρειάζεται υπερεγώ, ανοησία και εικόνα για να προκόψει. Αν όμως διαμορφώνει την αισθητική της μέσα από βιβλία, την ενασχόληση με τις τέχνες, τότε δε χρειάζεται δεκανίκια. Θα βρει το βηματισμό της και θα πράξει σοβαρό και αξιομνημόνευτο έργο.
Τι μουσική ακούτε;
Κυρίως κλασική και ροκ μουσική. Και πάντα Χατζηδάκι.
Έχετε σκεφτεί ότι θα βάλετε ένα τέλος σε αυτή την καλλιτεχνική διαδρομή;
Το είπα πριν τρία χρόνια όταν έχασα ένα κοντινό μου πρόσωπο και συνέβησαν διάφορα στην προσωπική μου ζωή . Είπα ότι δε θέλω να ξανατραγουδήσω. Βγήκα από αυτό το πένθος που κράτησε καιρό και μετά άρχισα πάλι σιγά σιγά και πήρα μεγάλη χαρά που συνδέθηκα ξανά με αυτό τον κόσμο που είχα αφήσει.
Υπήρχαν άνθρωποι που μείνατε μαζί για πολλά χρόνια;
Υπάρχουν. Η καλύτερη μου φίλη ήταν συμμαθήτρια μου, συμφοιτήτρια. Της βάπτισα την κόρη, ήταν σαν αδελφή μου. Την έχασα πριν πέντε χρόνια. Τώρα πια δε συνδέομαι πολύ με τους ανθρώπους. Οι φίλοι μου είναι λίγοι.
Τι είναι αυτό που δε θα μπορούσατε να στερηθείτε;
Μου είναι πολύ δύσκολο να στερηθώ την ελευθερία μου. Είναι σημαντικό για τον κάθε άνθρωπο. Ελευθερία δεν είναι ασυδοσία. Ελευθερία είναι να επιλέγω τα ότι μου και τον τρόπο που θα ζήσω χωρίς να βλάψω κανέναν.
*****
ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ – ΦΩΤΗΣ ΣΙΩΤΑΣ
Πουλάκια είναι και λαλούν
Με τίτλο «Πουλάκια είναι και λαλούν» οι δύο ξεχωριστοί καλλιτέχνες συναντιούνται ξανά επί σκηνής αυτό το καλοκαίρι, μετά τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους στο VOX, σε ένα πρόγραμμα που έφτιαξαν με κέφι και αγάπη.
Μαζί οι δυο τους μας υπόσχονται ένα εξωστρεφές πρόγραμμα, με χρώμα, διάθεση αφύπνισης και εμβληματικά τραγούδια που αγαπάμε αλλά δεν λέγονται συχνά και δεν τα περιμένουμε. Τραγούδια του Μούτση, του Σιδηρόπουλου και του Πουλικάκου, του Κηλαηδόνη, του Πανούση και του Λογό, του Μαχαιρίτσα και του Μπουλά, αλλά και του Σαββόπουλου, του Σπανού, του Κραουνάκη, του Μιχάλη Δέλτα, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Νικόλα Άσιμου ανάμεσα σε άλλα. Δίπλα στα δικά τους τραγούδια που μπλέκονται ωραία και κάνουν την αφήγηση συναρπαστική.
Όπως λένε η Τάνια και ο Φώτης «αυτή η παράσταση έχει πολλή ενέργεια αλλά και κάποια ξέφωτα πιο συγκινησιακά». Απροσδόκητες αλλαγές, διάθεση αυτοσαρκασμού, σατυρικό σχολιασμό της κατάστασης που βιώνουμε όλοι και όλες και μια αίσθηση χαρμολύπης, όπως συμβαίνει στο τσίρκο.
Μαζί τους
Κώστας Νικολόπουλος: Ενορχηστρώσεις, κιθάρες, μπάσο
Σπύρος Μάνεσης: πιάνο, πλήκτρα
Νίκος Παπαϊωάννου: μπάσο, τσέλο, samples
Θάνος Καζαντζής: τύμπανα
Γιώργος Δούσος: πνευστά
Βασίλης Παναγιωτόπουλος: τρομπόνι, πλήκτρα, ακορντεόν
Φώτης Σιώτας: βιολί
Η προπώληση έχει ξεκινήσει στην πλατφόρμα της viva και επιλεγμένα σημεία:
Το Θρανιο
Joe Records
Discover Bookstore
Πίξελ Books
Γωνιά του βιβλίου
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
