Ο Δήμαρχος Πατρέων στο Συνέδριο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για τον Αθλητισμό»

Ο Δήμαρχος, Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, απηύθυνε χαιρετισμό, στο πλαίσιο του Συνεδρίου με θέμα «Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για τον Αθλητισμό», το οποίο διεξάγεται από σήμερα, στο γυμναστήριο «Δημήτριος Τόφαλος».

Στο χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος, ανέφερε τα εξής:

«Πριν προχωρήσουμε στις πολιτικές μας εκτιμήσεις για την αθλητική μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης, θα ήθελα να θέσω δύο ζητήματα -βασικά κατά τη γνώμη μας-, γιατί η όποια ανταλλαγή απόψεων, θέσεων, αιτημάτων, πρέπει να γίνει πάνω σε κάποια βάση.

Γιατί δεν έχουμε μέχρι σήμερα αυτά που θα μπορούσαμε και πρέπει να έχουμε; Γιατί φτάσαμε στο 2022 και συζητούμε ακόμα για τον αθλητισμό και για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει ήδη.

Συζητούμε για τον αθλητισμό, άρα για τη νεολαία μας και τις δυνατότητες που έχει.

Από την πλευρά μας, βλέπουμε ότι υπάρχει τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνικής. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα ικανοποίησης πολύ περισσότερων αναγκών απ’ ότι παλαιότερα. Στην πράξη, όμως, αυτό δε συμβαίνει, γιατί κυριαρχούν κοινωνικοοικονομικά οι κάτοχοι του πλούτου, που για το δικό τους όφελος, οδηγούν την κοινωνία στην οπισθοδρόμηση και στην παρακμή.

Τις επιπτώσεις της κατάστασης αυτής, ζούμε σήμερα παγκοσμίως, φθάνοντας στην καταστροφή, στον πόλεμο.

Έτσι, οι νέοι μας και συνολικά ο λαός μας, δεν έχει πρόσβαση στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, αλλά και στον αθλητισμό.

Ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός, αποτελεί ανάγκη για το λαό και τη νεολαία μας. Στόχος της προσπάθειας όλων μας, πρέπει  να είναι, όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, να μην μένουν απλοί θεατές, να μην περιορίζονται στο ρόλο του «καταναλωτή» αθλητικών προϊόντων, αλλά να γίνονται πραγματικοί συμμετέχοντες και πρωταγωνιστές.

Ο αθλητισμός υπηρετεί έναν πολύπλευρο κοινωνικό ρόλο, ο οποίος εκτείνεται, από τη διαπαιδαγώγηση με τα ιδανικά της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της φιλίας των λαών, του σεβασμού του αντιπάλου, μέχρι την προστασία από καταστροφικές συνήθειες και εξαρτήσεις, όπως ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγος κ.λπ.

Επιπλέον, ο  αθλητισμός προασπίζει την υγεία του λαού και αποτελεί ποιοτική διέξοδο ψυχαγωγίας.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ν’ αναπτυχθεί ο αθλητισμός μαζικά, ν’ αγκαλιάσει το σύνολο της νεολαίας χωρίς αποκλεισμούς, γεγονός που απαιτεί μια άλλη αθλητική πολιτική από το κράτος, που θα στηρίζεται στην γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και θα βάλει στο επίκεντρο τον αγωνιστικό αθλητισμό, με δομικό κύτταρο τα ερασιτεχνικά σωματεία, τον σχολικό αθλητισμό, τα σχολεία, τους αθλητικούς φορείς, τα συνδικάτα των εργαζομένων και τους κοινωνικούς φορείς .

Για την ανασυγκρότηση του ελληνικού αθλητισμού, απαιτείται ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, που θα περιλαμβάνει τον μαζικό λαϊκό αθλητισμό, τον ερασιτεχνικό αγωνιστικό αθλητισμό, τον σχολικό και πανεπιστημιακό αθλητισμό, τον γυναικείο αθλητισμό, τον αθλητισμό ΑΜΕΑ.

Η υλοποίηση ενός στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης, δεν μπορεί παρά να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, που εισπράττει από τον ελληνικό λαό τα έσοδα, για να του παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες.

Είναι επομένως επιτακτική ανάγκη πλέον, με τη συμμετοχή των αθλητικών και άλλων κοινωνικών φορέων, αλλά και με τη συμμετοχή της Τοπικής Διοίκησης, ν’ ανοίξει η συζήτηση για τον αναπροσανατολισμό, την αναδιοργάνωση, την ανασυγκρότηση του Αθλητισμού.

Στην πόλη μας υπάρχει το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, το οποίο έχει αφεθεί να το λειτουργεί ο Δήμος, με τα ισχνά οικονομικά του.

Το παλιό κολυμβητήριο της Αγυιάς, στο οποίο αναφέρθηκε ο Υπουργός, όπως και ο Περιφερειάρχης, εδώ και χρόνια μένει ερειπωμένο και αναρωτιόμαστε γιατί, ποιος ο λόγος και ποιος έχει την ευθύνη. Είναι δυνατόν να έχεις έναν τέτοιο χώρο και να μην τον αξιοποιείς;

Ως Δημοτική Αρχή, ως Δημοτικό Συμβούλιο, είπαμε να γίνουν οι παράκτιοι αγώνες, μ’ ένα βασικό στόχο, να επαναλειτουργήσει το κολυμβητήριο, κάτι που δεν έγινε. Και πάλι ρωτάμε, γιατί;

Δόθηκαν κάποια χρήματα για να γίνουν οι αγώνες και αυτό που έμεινε στην πόλη μας, ήταν μόνο άμμος. Τίποτα άλλο.

Αναφέρομαι σήμερα ξανά σ’ αυτό το θέμα, γιατί ξεκινάμε μια συζήτηση για τον αθλητισμό, χωρίς να έχουμε δει πώς και γιατί φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο.

Επί σχεδίου είμαστε τέλειοι, στην πράξη όμως δε γίνεται τίποτα.

Λέμε λοιπόν, για παράδειγμα, ότι απαιτείται να δημιουργηθεί ένας ενιαίος κρατικός φορέας, αθλητικών υλικοτεχνικών υποδομών, που θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα είναι στελεχωμένος με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό και θα έχει τη συνολική ευθύνη για τον εθνικό σχεδιασμό ανάπτυξης, λειτουργίας και συντήρησης υποδομών.

Με τα σημερινά δεδομένα, χρειαζόμαστε δέκα χρόνια να εκπονηθεί μια μελέτη, έξι μήνες να γίνει το έργο, επί παραδείγματι το κολυμβητήριο της Αγυιάς και μετά θα το εγκαταλείψουμε, γιατί δεν θα υπάρχει υπηρεσία να το συντηρήσει.

Γι’ αυτό ζητάμε να καταργηθούν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας και ανταποδοτικότητας, στις δημοτικές εγκαταστάσεις, στα προγράμματα μαζικού λαϊκού αθλητισμού, γιατί διαφορετικά θα έρθουμε και πάλι σ’ ένα συνέδριο όπως το σημερινό, είτε με την ίδια είτε με διαφορετική κυβέρνηση και θα λέμε πάλι τα ίδια. Για να έχουν νόημα όλες αυτές οι συναντήσεις, πρέπει να βγαίνουν συμπεράσματα που θα γίνουν πράξεις.

Πρέπει να δούμε, επίσης, το ζήτημα της προσβασιμότητας των ατόμων με ειδικές ανάγκες στα στάδια και την ανάπτυξη εξειδικευμένων, δωρεάν προγραμμάτων, την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση του μαζικού αθλητισμού.

Επίσης, ήταν λάθος η κατάργηση του προγράμματος δωρεάν αθλητισμού για τις γυναίκες και πρέπει να επανέλθει.

Κλείνοντας, η συζήτηση είναι ωφέλιμη και πρέπει να καταλήξει σε έργα. Επί παραδείγματι, γιατί τα προαύλια των σχολείων να είναι κλειστά το απόγευμα και να μην εκτονώνονται τα παιδιά μας με αθλητικά παιχνίδια; Αυτό, για να γίνει, προϋποθέτει να υπάρχουν εργαζόμενοι. Και πώς να υπάρχουν εργαζόμενοι, όταν απαγορεύονται οι προσλήψεις;

Σ’ αυτή την κατεύθυνση, είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε και να πάμε ένα βήμα μπροστά. Διαφορετικά θα μείνουμε μόνο στα λόγια».