Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν

Εν όψει της επερχόμενης αντιπυρικής περιόδου θα θέλαμε ως Τοπική Κοινότητα να καταθέσουμε ορισμένους προβληματισμούς για ένα φλέγον μεταφορικά θέμα, δοσμένο όμως στην πραγματική του διάσταση, ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί διαχρονικά, τόσο τους εμπλεκόμενους φορείς και το πολιτικό σύστημα, όσο και την ελληνική κοινωνία εν γένει. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, με αποτέλεσμα να γινόμαστε κάθε χρόνο θεατές στο ίδιο έργο. Με την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου ακούμε τον εκάστοτε πολιτικά υπεύθυνο να διαλαλεί περί ετοιμότητος της κρατικής μηχανής (βλέπε πυροσβεστικό σώμα) και από την άλλη την φυσική ηγεσία να παρακινεί το πυροσβεστικό προσωπικό να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο του με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες στους ανθρώπους, αλλά και στο φυσικό περιβάλλον. Εν τούτοις το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών είναι ευρύτατα διαδεδομένο στην χώρα μας, όπως και σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας. Πολλάκις, όμως, έχει φανεί πως η πρόληψη σώζει ζωές, όχι η εκ των υστέρων επέμβαση. Ως εκ τούτου θα πρέπει να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα κρατικά κονδύλια για έργα αναγκαία, από μελέτες αντιπυρικής προστασίας, συντήρηση δασικών δρόμων και μέσων πυρόσβεσης μέχρι εξοπλισμό των δήμων, συγκρότηση και κατάρτιση εθελοντικών ομάδων, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας προστατευτικός μανδύας, ο οποίος θα μας καλύπτει καθ’ όλην την διάρκεια του χρόνου και ο οποίος θα λειτουργήσει και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ας έρθουμε, λοιπόν, στο διά ταύτα θέτοντας κάποια ερωτήματα εν είδει προβληματισμού:

1). Τι χρειάζεται να υπάρχει ώστε να λέμε ότι είμαστε σε ετοιμότητα;

2). Είναι το δασικό δίκτυο σε κατάσταση που να μπορεί γρήγορα και αποτελεσματικά να οδηγήσει τα οχήματα και το προσωπικό στην καταστολή μιας δασικής πυρκαγιάς;

3). Έχουν γίνει οι απαραίτητοι καθαρισμοί και οι κατάλληλες αποψιλώσεις που να καθυστερούν την ανάπτυξη μιας δασικής πυρκαγιάς;

4). Έχουν διανοιχτεί οι απαραίτητες ζώνες πυροπροστασίας για την αποτροπή εξάπλωσης μιας πυρκαγιάς και την ασφαλή δυνατότητα κατάσβεσης της από το πυροσβεστικό προσωπικό;

5). Έχει γίνει έλεγχος των υδροστομιών και πόσα, από αυτά που υποδείχθηκαν για επισκευή και αντικατάσταση, λειτουργούν κανονικά;

Ειδικότερα, στο Άνω Καστρίτσι υπάρχει μια μεγάλη «πυριτιδαποθήκη» που ακούει στο όνομα Καρκαλό. Καθίσταται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να γίνουν άμεσα ορισμένες παρεμβάσεις και εργασίες. Έχουμε προτείνει στο Δασαρχείο να αναλάβει η Τοπική Κοινότητα με την εθελοντική ομάδα που διαθέτει, με δικά μας εργαλεία παρουσία υπαλλήλων του Δασαρχείου, ώστε να γίνει καθαρισμός και αποκλάδωση του δάσους του Καρκαλού, να πάρει το δάσος «αέρα»! Άλλωστε, είναι γνωστό και αποδεδειγμένο πως, αν δεν γίνεται τακτικός καθαρισμός του υπορόφου (υπόροφος= θαμνώδης βλάστηση, δενδρύλλια και κλαδιά εκατέρωθεν των ψηλών δένδρων), τότε, σε ενδεχόμενη φλόγα, θα προκληθεί πυρκαγιά μεγάλης εξάπλωσης και δύσκολης στην αντιμετώπιση. Χωρίς ίχνος λαϊκισμού, αν δεν ξαναβάλουμε τον κόσμο μες στα δάση, δεν πρόκειται να τα σώσουμε. Ήδη, σήμερα που μιλάμε έχουμε αναλάβει ως Κοινότητα πρωτοβουλία με εθελοντές της Κοινότητας και μηχανήματα της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Πατρέων και καθαρίζουμε τον αγροτικό δρόμο από Άγ. Ιωάννη έως Νερομάνα στο ανατολικό μέρος του χωριού, δημιουργώντας έτσι μια αντιπυρική ζώνη για την διέλευση των πυροσβεστικών οχημάτων. Σημειωτέον πως αυτό γίνεται παρουσία υπαλλήλου του Δασαρχείου. Πιο αναλυτικά, κατόπιν σκέψης και σχεδιασμού έχουμε να προτείνουμε:

α). να γίνει διαπλάτυνση των δρόμων του Καρκαλού, οι οποίοι έχουν στενέψει λόγω κατολισθήσεων και δυσκολεύουν την διέλευση μεγάλων πυροσβεστικών οχημάτων,

β). να τοποθετηθούν συμπληρωματικά κρουνοί, όπου κρίνεται απαραίτητο,

γ). να αποκτήσει το χωριό δρόμους διαφυγής σε περίπτωση πυρκαγιάς, (μέτρο για το οποίο ήδη η Αντιπεριφέρεια έχει προγραμματίσει την βελτίωση του δρόμου από Άγ. Ιωάννη έως Αργυρά και την κατασκευή γέφυρας στην θέση Λογγά στο ρέμα της Ξυλοκέρας κατόπιν αιτήματος 5 Κοινοτήτων),

δ). να κατασκευαστεί δρόμος στην θέση Πλατανάκια (ένα έργο, το οποίο θα γίνει φέτος, έχοντας ήδη έτοιμη την μελέτη από τον Δήμο, και για το οποίο έχει τονίσει το αναγκαίον της δημιουργίας του η Αστυνομία και η Πυροσβεστική, όταν έγινε άσκηση ετοιμότητας στην Κοινότητα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν δεύτερη έξοδος του χωριού),

ε). να βελτιωθεί ο δρόμος από Αγ. Βαρβάρα έως Σόφαινα, ώστε να καταστεί δρόμος διαφυγής, αν χρειαστεί,

στ). να συντηρηθεί και να βελτιωθεί ο δρόμος από Ανάληψη μέχρι Πλατάνι.

Ευχόμαστε, έστω και την ύστατη στιγμή, να καταλάβουν οι κυβερνώντες, πως δεν μπορούν να παίζουν με την ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας είναι ο πλούτος της και οφείλουμε να το προστατεύσουμε πάση θυσία, γιατί είναι ανεκτίμητος και αναντικατάστατος!

Εμείς, ως Τοπική Κοινότητα, στο πλαίσιο των μέτρων επίτευξης δασοπροστασίας έχουμε παρακινήσει τους κατοίκους του χωριού στην δημιουργία εθελοντικής ομάδας πυρασφάλειας. Ως βασικό χαρακτηριστικό της αυτή η ομάδα έχει την εκούσια «στράτευση» των μελών και διέπεται από αξίες, όπως η ανιδιοτέλεια, η συλλογικότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη, χωρίς καμιά προσδοκία ατομικής ωφέλειας ή ανταπόδοσης της βοήθειας, παρά με μοναδικό γνώμονα και στόχο την προστασία του δάσους του χωριού μας. Επιπροσθέτως η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η λέσχη 4x4, η εθελοντική ομάδα του χωριού, η Πολιτική Προστασία του Δήμου Πατρέων και οι εθελοντές Δασοπυροσβέστες έχουν αποδείξει εμπράκτως την συμβολή τους στην ασφάλεια του χωριού και προτίθενται να δηλώσουν παρόν και φέτος προκειμένου να διαφυλάξουμε και να προστατεύσουμε τα δάση μας και την ζωή των συγχωριανών μας. Ο εθελοντισμός αυτής της μορφής, ως κίνημα με λαϊκές μορφές οργάνωσης έχει βαθιές ρίζες και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στις σοσιαλιστικές χώρες. Ας προβληματιστούμε από ένα κοντινό ιστορικά παράδειγμα ως προς τον ανθρωπισμό που δίδαξε και την συνεισφορά του στον πολιτισμό.

Από κει και πέρα η ευθύνη είναι συλλογική και βαραίνει περισσότερο την πολιτεία. Ας απορρίψουμε την παρανοϊκή και εγκληματική πολιτική που θέλει τον άνθρωπο κατακτητή της φύσης. Ας απολαύσουμε τα αγαθά του τεχνικού πολιτισμού διατηρώντας παράλληλα την φυσική ισορροπία. Στο δίλημμα «περιβάλλον ή ανάπτυξη», ας αντιτάξουμε το εφικτό και αναγκαίο: «και περιβάλλον και ανάπτυξη». Ας έχουμε κατά νου το μήνυμα του Ινδιάνου αρχηγού προς τον πρόεδρο των Η.Π.Α. ειλημμένα από επιστολή του κατά τον περασμένο αιώνα: «Αυτή η γη είναι ακριβή. Όποιος την βλάπτει, καταφρονεί τον δημιουργό της. Αν σας πουλήσουμε την γη μας, αγαπήστε την καθώς την αγαπήσαμε κι εμείς. Φροντίστε την καθώς την φροντίσαμε κι εμείς. Κρατήστε ζωντανή στον λογισμό σας την μνήμη της γης και διατηρήστε την για τα παιδιά σας. Ένα ξέρουμε: ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη του είναι ακριβή. Ακόμα κι ο λευκός δεν γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα!». Λόγια που παραμένουν επίκαιρα και δείχνουν πως η σωτηρία του ανθρώπου περνάει μέσα από την σωτηρία της φύσης! Ας μας εκπαιδεύσουν οι αρμόδιοι κατάλληλα, να μάθουμε την συμπεριφορά του περιβάλλοντος, τους νόμους της φύσης και πώς θα προαγάγουμε την ζωή και την αειφορία. Ας θέσουμε ως μέτρο όλων των αξιών των άνθρωπο, και ας καταλάβουμε ότι προσβάλλοντας την φύση, πλήττουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας αποτινάξουμε την αδιαφορία και την απάθεια. Ας διδάξουμε με την στάση ζωής μας στα παιδιά μας να τρέφουν σεβασμό απέναντι στην πλάση. Ας ξεκινήσουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία, ο καθένας από το δικό του μετερίζι και με τις δικές του δυνάμεις. Ας σταθούμε αλληλέγγυα και συνεργατικά, αντί επικριτικά και παθητικά. «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέραιος, μονάχος του, ένα κομμάτι της στεριάς…Κάθε ανθρώπου ο θάνατος είναι και δικός σου θάνατος. Γι’ αυτό μη ρωτάς ποτέ για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για σένα!».

--
Χρυσικόπουλος Ι. Χαράλαμπος,

πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου της Τοπικής Κοινότητας

Άνω Καστριτσίου Δήμου Πατρέων.