Προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Αναρωτιέμαι  εάν είμαι  ρατσιστής.

 Το ερώτημα διατύπωνα  στον εαυτό μου  όσο αυξάνονταν   οι λαθρομετανάστες και οι επαίτες  με τα προβλήματα που δημιουργούσε  αυτή η «ασύμμετρη απειλή»  για  την  πόλη μας.

  Έθετα  εις εαυτό  το ερώτημα  χωρίς ωστόσο να παίρνω  απάντηση.

        Κάθε φορά που κάτι δεν μου άρεσε κάτι   προσέβαλε την αισθητική μου, επιχειρούσα  να επαληθεύσω τις περί ανθρωπισμού,  αλληλεγγύης,  αγάπης,  ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απόψεις μου.

 Δυσανασχετούσα για την  άθλια κατάσταση που επικρατεί στην πόλη μας  και  μια πιο άθλια εικόνα  που παρουσιάζει.

 Ομολογώ πως δεν με ενδιέφεραν τόσο οι δυσμενείς επιπτώσεις στον τουρισμό, αν και θα έπρεπε.

 Με ενδιαφέρει όμως προσωπικά και για τους κατοίκους  της πόλης μια κι  εκείνοι όπως  κι εγώ έχουμε ατομικές ανάγκες και ανθρώπινα δικαιώματα που θα πρέπει να προστατευθούν.

 Δεν συμβιβάζομαι με την άποψη  ότι τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυνατόν  να θυσιάζονται για να προστατευθούν τα δικαιώματα των ξένων «εισβολέων» που στην προσπάθειά τους για μια καλύτερη τύχη, παραβιάζουν την έννομη τάξη που εμείς οι «υποτελείς» οφείλουμε να τηρούμε με την απειλή ποινικού κολασμού.

        Αναρωτιέμαι αν όταν αξιώνω ως  νομοταγής και αγρίως φορολογούμενος Έλληνα πολίτης,  σεβασμό στα ατομικά μου δικαιώματα είναι δυνατό να χαρακτηριστεί ρατσιστής;

        Κατέφυγα στο λεξικό  και στο λήμμα ρατσισμός. Όπου: «ρατσισμός σημαίνει την πολιτική και κοινωνική πρακτική διακρίσεων που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας και στην καλλιεργημένη αντίληψη των μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αμιγή σύσταση, την καθαρότητα της ομάδας τους, καθώς και τον κυρίαρχο τους ρόλο έναντι των υπολοίπων φυλετικών, εθνικών κοινωνικών κ.λ.π. ομάδων που θεωρούνται από αυτά κατώτερες».

        Στον ορισμό, την έννοια και το περιεχόμενο που δίνεται στο  ρατσισμό  προσωπικά δεν βλέπω να  εντάσσομαι μια και παιδιόθεν  απορρίπτω  παρόμοιες δοξασίες.

 Όμως υπάρχουν και  αυτόκλητοι προστάτες  που αξιώνουν να ανεχθούμε τις όποιες ιδιοτροπίες των αλλοδαπών, κι  έχουν έτοιμη την ταμπέλα του ρατσιστή.

 Αξιώνουν να προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των υπολοίπων.

 Θέλουν να τους αντιμετωπίσουμε όχι ισότιμα όπως όλους τους πολίτες της επικράτειας αλλά ως ιδιότροπους φιλοξενούμενους.

          Ως  Έλληνας Πολίτης και  Πατρινός έχω την αξίωση να μη παραβιάζονται και τα δικά μου ανθρώπινα δικαιώματα, όπως κι εγώ δεν παραβιάζω τα δικαιώματα κανενός.

        Αξιώνω από την συντεταγμένη  πολιτεία ισότιμη με τους ξένους αντιμετώπιση.

        Αξιώνω να κάνω τον πρωινό μου περίπατό στο πάρκο του Αγίου Ανδρέα  χωρίς να προσβάλλεται η αισθητική μου αντικρίζοντας την εικόνα μιας άθλιας τριτοκοσμικής πόλης.

Ο χώρος στάθμευσης   έχει μετατραπεί σε κάμπινγκ,

φορτηγά σε υπνοδωμάτια, το γκαζόν σε καταυλισμό, οι πεζόδρομοι  σε χώρο αθλοπαιδιών των τσιγγανοπουλων.

 Οι χώροι περιπάτου σε υπνοδωμάτια ο αιγιαλός σε  τουαλέτες τα φωτιστικά  σε υποστυλώματα για το άπλωμα της μπουγάδας των «πελατών» του κάμπινγκ, τα σκουπίδια και τα αποφάγια της βραδινής  συνεστίασης   κατακλύζουν το πάρκο και τους γύρω χώρους και κάθε πρωί η καθαρίστρια του Δήμου  έχει πάντα περισσότερη απασχόληση.

 Αθλιότητες ιδιωτικών στιγμών, σύνηθες φαινόμενο. Πολλά , φωτιστικά  σκόπιμα κατεστραμμένα για συσκότιση των υπόπτων συναλλαγών.

       Κυκλοφορία πολιτών απαγορευμένη τις βραδινές ώρες.

 Επεισόδια μεταξύ  ξένων σε ημερήσια διάταξη.

        Μετά από όλα, όσα τραγελαφικά, απαράδεκτα και ποινικώς κολάσιμα συμβαίνουν  και στο πάρκο του Αγίου Ανδρέα, διατυπώνω καλόπιστα προς οιονδήποτε προστάτη των «καταφρονεμένων» το εξής ερώτημα και αναμένω απάντηση:

        Εάν κάποιος από εμάς  επιχειρήσει να κάνει κάμπινγκ  σε πάρκο της Ρώμης του Παρισιού ή του Λονδίνου θα του το επιτρέψουν;

        Γιατί ανεχόμαστε  αυτή την κατάληψη ;

        Περιμένω μια απάντηση από κάποιο αρμόδιο  που έχει αντίθετη άποψη για την προστασία των δικών μου δικαιωμάτων  που πλήττονται από την επέλαση και τον τρόπο διαβίωσης και συμπεριφοράς εκείνων  που χωρίς πόλεμο κατέκτησαν την πόλη μου.

        Κατά τα άλλα ως Ευρωπαϊκή χώρα είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των μεταναστών, και πρέπει σαν υπόχρεο κράτος της Ε.Ε. να πράξουμε.

 Τα δικά μας ανθρώπινα  δικαιώματα ποιος θα τα προστατέψει άραγε;