Βαρύς λογαριασμός για τη ΔΕΥΑΠ: αυξήσεις, χαμένες ευκαιρίες και μια δημοτική αρχή χωρίς σχέδιο

Τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα για τη ΔΕΥΑΠ, με τα οικονομικά στοιχεία των τελευταίων ετών να δείχνουν ξεκάθαρα μια πορεία που δύσκολα κρύβεται πίσω από συνθήματα και ιδεολογικές εμμονές. Η δημοτική αρχή επιμένει σε μια διαχείριση που, αντί να θωρακίζει την επιχείρηση, τη σπρώχνει ολοένα και πιο κοντά στο οικονομικό αδιέξοδο.

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, αυτό δεν αλλάζει. Αλλά δεν παύει να έχει κόστος. Η συντήρηση, η ενέργεια, οι υποδομές, όλα απαιτούν σχέδιο και σοβαρές αποφάσεις. Κι όμως, παρά τις προειδοποιήσεις που είχαν γίνει εγκαίρως, μέτρα ουσίας δεν πάρθηκαν ποτέ. Η πρόταση για ένταξη της ΔΕΥΑΠ στις ενεργειακές κοινότητες της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας απορρίφθηκε χωρίς πειστική αιτιολόγηση, ενώ θα μπορούσε να προσφέρει ανάσα σε ένα από τα πιο βαριά κομμάτια του λειτουργικού κόστους.

Την ίδια ώρα, η δημοτική αρχή καταγγέλλει την κυβέρνηση για το διυλιστήριο του Ρηγανόκαμπου, λησμονώντας ότι το 2019, όταν η Περιφέρεια ζήτησε προτεραιοποίηση έργων για να εξασφαλιστούν χρηματοδοτήσεις, ο Δήμος δεν ήταν έτοιμος να παρουσιάσει ολοκληρωμένη πρόταση. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και με το λεγόμενο «βιομηχανικό τιμολόγιο», κάτι που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται ως παροχή από τη ΔΕΗ, την ώρα που δεν έχει γίνει ούτε μία σοβαρή διαπραγμάτευση με παρόχους ενέργειας, όπως θα περίμενε κανείς από μια δημοτική επιχείρηση με τέτοια κατανάλωση.

Η υπόθεση του Φράγματος Πείρου - Παραπείρου προσθέτει ακόμη ένα επεισόδιο σε αυτήν την ασυνέπεια. Η δημοτική αρχή αγνόησε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και άφησε τη διαχείριση να περάσει χωρίς να διεκδικηθεί ένας διαδημοτικός φορέας που θα μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελος των πολιτών της Πάτρας. Η εμμονή στο ανύπαρκτο «βιομηχανικό τιμολόγιο» απλώς επιβεβαιώνει μια λογική που περισσότερο θυμίζει κομματική περιχαράκωση παρά υπεύθυνη διοίκηση.

Οι συνέπειες αυτών των επιλογών φτάνουν πλέον στους λογαριασμούς των πολιτών: 40% αύξηση στο πάγιο των κοινοτήτων, 13% στην πόλη, και κατάργηση των εκπτώσεων 40% - 50% σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές, με την υπερβολική αύξηση  της τιμής του κυβικού. Ταυτόχρονα, η επιχείρηση κινδυνεύει να χάσει τη διαχειριστική ικανότητα από τη ΡΑΕΥ λόγω ελλειμμάτων, κάτι που θα αποκλείσει τη ΔΕΥΑΠ από μελλοντικές χρηματοδοτήσεις, σε μια εποχή που οι επενδύσεις στις υποδομές νερού είναι πιο αναγκαίες από ποτέ.

Η ΔΕΥΑΠ δεν είναι ούτε λάβαρο ούτε εσωκομματικό έπαθλο. Είναι μια κρίσιμη υπηρεσία για ολόκληρο τον δήμο και χρειάζεται διαχείριση με καθαρό μυαλό, ρεαλισμό και σοβαρότητα. Οι πολίτες δεν μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν το κόστος πολιτικών πειραματισμών που φέρνουν την επιχείρηση ένα βήμα πριν την ασφυξία.