Ένα μικρό αφιέρωμα στον Αρίστο Κουρτέση

Το απόγευμα της Πέμπτης 6/8/20, στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, οικογένεια και φίλοι αποχαιρετήσαμε τον Αρίστο Κουρτέση στα 75 του χρόνια  (γ. 1945).

Όσοι και όσες τον γνωρίσαμε είναι σίγουρο πως δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Υπήρξε ένας λαμπερός άνθρωπος, ένα άστρο της πόλης μας και της ζωής μας. Ιδιαίτερα ευφυής από μικρή ηλικία, οι επιδόσεις του στο σχολείο είχαν καταγραφεί και εντυπωσιάσει τη λαϊκή του γειτονιά, το Ζαβλάνι. Έτσι όταν πέτυχε στο πολυτεχνείο της Αθήνας (1963), στη σχολή πολιτικών μηχανικών, το γεγονός αυτό θεωρήθηκε κατά μαρτυρίες φίλων και συγγενών, σχεδόν αναμενόμενο.

Έζησε τη ζωή στα ακραία της όρια. Βίωσε τη χαρά και την ευτυχία στις ανθρώπινες σχέσεις  με φίλους και συντρόφους. Αλλά και τον πόνο, την αρρώστια και το θάνατο που κτύπησε πολλές φορές την πόρτα του. Το 1962 έζησε το χαμό του δωδεκάχρονου αδελφού του Κώστα από αυτοκινητιστικό. Και το 2008 βίωσε την μεγάλη τραγωδία: το χαμό του αγαπημένο του γιου Λεωνίδα. Από τότε η ζωή και η σκέψη του άλλαξαν.  Έγινε πιο εσωτερικός. Ο πολιτικός ακτιβισμός παραχώρησε τη θέση του στο πολιτικό και φιλοσοφικό στοχασμό.
Παρά τις τραγωδίες αλλά  και τις  καθημερινές δυσκολίες ενός ανταγωνιστικού και απαιτητικού  επαγγέλματος, πορεύτηκε με σταθερότητα στους δρόμους της Αριστεράς. Και κατάφερε  η ζωή του να σφραγιστεί από  πολλές και γενναίες πολιτικές πράξεις  που σε εκείνα τα άγονα χρόνια της μικρής ανανεωτικής Αριστεράς συνιστούσαν επικά πολιτικά κατορθώματα.

Όσο ζούμε όχι μόνο θα τα θυμόμαστε αλλά και θα τα αφηγούμαστε με θαυμασμό στους νεότερους. Όπως γίνεται με  τους ξεχωριστούς ανθρώπους που υπερβαίνουν τις συνήθεις ανθρώπινες νόρμες.
Ας θυμηθούμε μερικά:

Τις δημόσιες αγορεύσεις του που αυθόρμητα οργάνωνε στην πλατεία Γεωργίου και στα Προσφυγικά.  Στεκόταν ακίνητος και συνομιλούσε με δυο τρεις γνωστούς του. Σιγά σιγά το πλήθος των ενδιαφερομένων γύρω του πύκνωνε. Η συνομιλία έπαιρνε της μορφή της δημόσιας ομιλίας. Πολλές φορές οι αγορεύσεις του κατέληγαν σε  μάχες και συγκρούσεις με άλλους πολιτικούς αγορητές. Με την παρουσία ενός πολυπληθούς κοινού, που ενθάρρυνε και χειροκροτούσε  απόψεις, αλλά κυρίως αναγνώριζε και θαύμαζε  τη ρητορική δεινότητα του  αγορητή, εν προκειμένω του Αρίστου. Το θέμα κάθε αγόρευσης αλλά και κάθε σύγκρουσης ήταν πάντα το ίδιο:  το μέλλον της Αριστεράς και η ανάγκη για την ανανέωσή της.

Στις δημοτικές εκλογές του 1982, έδωσε έναν δύσκολο προεκλογικό αγώνα με επίκεντρο τη συνοικία του το Ζαβλάνι και την πολύτιμη βοήθεια της ακάματης Γιώτας Ζέβλα. Το ΚΚΕεσ. συμμετείχε στο συνδυασμό του Γρ. Σολωμού (που κυριαρχούσε το παντοδύναμο τότε Πασοκ) με αντίπαλο το  συνδυασμό του Θ. Άννινου (που κυριαρχούσε το ΚΚΕ). Το ΚΚΕ εσ. πάλευε για δυο κατ' ελάχιστον δημοτικούς συμβούλους και σταυροδοτούσε οργανωμένα δύο προβεβλημένους  αγωνιστές  και ήδη δημοτικούς  συμβούλους του, τη  Ζωή Κουρλαμπά  και τον Πέτρο Κομματά. Στο ψηφοδέλτιο, εκτός αυτών των δύο, συμμετείχαν οι  Αρίστος Κουρτέσης και Δημήτρης  (Μίμης) Αλεξόπουλος.  Παρά τη μεγάλη διαφορά του Σολωμού στον Α' γύρο  (περίπου 43  με 25%) , στο  Β΄ γύρο  ο  Άννινος συγκέντρωσε το 52,28% έναντι του 47,72% του Σολωμού. 

Τι έγινε και ανατράπηκαν όλα τα προγνωστικά; Ήταν η  ψήφος της Δεξιάς (Αντώνης  Φίλιας) που μαζικά κατευθύνθηκε προς τον Άννινο; Ήταν η  φωτογραφία του Σολωμού να ορκίζεται  πρόεδρος του νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας από το  Στυλιανό Παττακό;  (καταγγέλθηκε βέβαια για πλαστή, αλλά κανείς δεν έμαθε τι ακριβώς συνέβη). Τελικά το ΚΚΕεσ. κόντρα στη σταυροδότηση εξέλεξε μόνο έναν δημοτικό σύμβουλο, το αουτσάιντερ Αρίστο  Κουρτέση.

Στο καρναβάλι του 1986, έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο με το γκρουπ «ο Χορός των Αθανάτων». Πολιτικοποίησε την παρέλαση και με πολιτικά συνθήματα συγκρούστηκε δημόσια με την πολιτική Άννινου και τον ίδιο τον  δήμαρχο.  Εκτός εαυτού ο Άννινος  κάλεσε την αστυνομία να απομακρύνει το γκρουπ και το άρμα του, μια τεράστια μπουλντόζα ντυμένη στα λευκά. Στο γκρουπ συμμετείχαν οι Σ. Χρυσικόπουλος, Γ. Μπογδανόπουλος, Λ. Φιλιππάτος, Ε. Μπουχάγιερ, Κ. Φραγκούλια,  η γυναίκα του Κλαίρη με τα 10χρονα παιδιά τους Λεωνίδα και Χριστίνα, καθώς και 250 άλλοι Πατρινοί.

Ο Αρίστος Κουρτέσης υπήρξε ένας αγωνιστής των ιδανικών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Αναγεννησιακός, ποτέ δεν υποτάχτηκε σε κατηγοριοποιήσεις. Αρνήθηκε τον καταμερισμό της ανθρώπινης εργασίας και την δια βίου εξειδίκευση. Πολιτικός μηχανικός - εργολάβος δημοσίων έργων, αλλά και επαναστάτης, από τη δικτατορία και την κατάληψη του Πολυτεχνείου μέχρι πρόσφατα. Επαναστάτης με σκέψη διαλεκτική, με αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια, τρυφερός και ευαίσθητος στην αδικία και στον ανθρώπινο πόνο. Γι’ αυτό τα εκφραστικά γαλαζοπράσινα μάτια του ήταν πάντα υγρά.

Επαναστάτης και στην κριτική του. Δεν δίσταζε να αποκαθηλώνει τα σύμβολα όταν αυτά οδηγούσαν σε εφησυχασμό, μην υπακούοντας σε νόρμες και στις κομματικές εκτιμήσεις.

Είναι γνωστή η αιρετική (και για πολλούς ιερόσυλη άποψή του) για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, (στην οποία,  να σημειώσουμε,  έλαβε ενεργό μέρος). Μέσα από επιστημονική ανάλυση της τότε συγκυρίας προχωρούσε στις δικές του εκτιμήσεις που συνεκτιμούσαν το ρόλο των ΗΠΑ, τη δικτατορία Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που ακολούθησε.

Επαναστάτης σε όλα, λοιπόν. Αυθόρμητος πολιτικός ρήτορας των  πλατειών, αλλά και βαθύς φιλόσοφος και στοχαστής. Να ανιχνεύει τα καίρια ερωτήματα στις πολύπλοκες καταστάσεις, να προτείνει διεξόδους στα δύσκολα, γεμάτος αισιοδοξία, παρά τη βαρβαρότητα της εποχής. Ναι, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία. Ήταν πάντα αισιόδοξος, γιατί αγαπούσε τη ζωή και τους ανθρώπους.
Για αυτό και στάθηκε δραστήριος αλληλέγγυος σε πρόσφυγες και μετανάστες, πάντα δίπλα στην Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/τριών της Πάτρας. Από την εποχή του Καταυλισμού της οδού Ευρώτα μέχρι πρόσφατα στα εργοστάσια της ΑΒΕΞ και της Πατραϊκής.

Στο μικρό λογοτεχνικό κύκλο της πόλης ήταν επίσης γνωστό πως αγαπούσε, διάβαζε και έγραφε ποίηση. Ναι, ήταν και εξαιρετικός ποιητής.
Για αυτό, λέμε, πως ο Αρίστος δεν  ήταν ένα. Ήταν πολλά και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε θα παραμείνει έτσι: Ένας Αναγεννησιακός - αντικομφορμιστής και επαναστάτης.

Το 1975 νέος μηχανικός - μόλις είχα αποφοιτήσει από το Πολυτεχνείο,  τον πρωτογνώρισα στην Πάτρα. Ο Αρίστος είχε ήδη εγκατασταθεί στην πόλη, είχε ανοίξει τεχνικό γραφείο και στα μάτια μου φάνταζε  ήδη έμπειρος και επαγγελματικά αποκατεστημένος.
Τον συνάντησα να με κατατοπίσει για τα κομματικά της Πάτρας, αλλά και τις επαγγελματικές δυνατότητες που μπορούσα να έχω.
Μετά τη συζήτησή μας, τον ευχαρίστησα.

-Σας ευχαριστώ, κύριε Κουρτέση, για την ενημέρωση. Ξαφνιάστηκε και σίγουρα απογοητεύτηκε από τον τρόπο μου.
-Τι μαλακίες μου λες; Από το Παρίσι μας ήρθες; Αδέρφια και σύντροφοι είμαστε.
Και από το 1975 πορευτήκαμε συντροφικά 45 ολόκληρα χρόνια.