Ένα βήμα μπροστά

Μόλις είδα το βίντεο της δολοφονίας του George Floyd αηδίασα τους ανθρώπους. Ένιωσα θυμό, αδικία, πόνο. Μετά από λίγες μέρες έγραψα ένα κείμενο με τα ίδια συναισθήματα απευθυνόμενη στους ανθρώπους με σκοπό να αφυπνιστούν και να δραστηριοποιηθούν, γιατί έχω βαρεθεί να έχουμε τόση δύναμη στα χέρια μας και να μην την αξιοποιούμε.

Παρ’όλ’αυτά  έκανα πίσω επειδή είμαι  αρκετά σκληρή στο κείμενο μου και δεν ήθελα να το εκλάβει διαφορετικά ο κόσμος. Τελικά, όμως κατέληξα ότι το έχουμε ανάγκη, όλοι μας για να κινητοποιηθούμε και να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά προς την ζωή που μας αξίζει.

                                             Ένα βήμα μπροστά

Έρχομαι τώρα εδώ και σας ρωτώ:

Αν δεν σεβόμαστε τον συνάνθρωπο μας, δεν του συμπεριφερόμαστε ισάξια και ισότιμα, πως θέλετε να προχωρήσουμε μπροστά;

Αν δε νιώθουμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά ταυτόχρονα ίσοι, πως θέλετε να αντιμετωπίσουμε τα άλλα προβλήματα της παγκόσμιας κοινωνίας;

Πως θα σεβαστούμε τα ζώα ή την φύση , αν δεν σεβόμαστε πρώτα τον διπλανό μας;

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζουν δίκαια, χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Δεν υπάρχει ανώτερος άνθρωπος.

Ο καθένας από εμάς είναι καλός σε διαφορετικό τομέα. Δεν μπορείς  να συγκρίνεις. Ο ΚΆΘΕ άνθρωπος έχει διαφορετικά γενετικά χαρακτηριστικά καθώς μεγάλωσε σε διαφορετικό οικογενειακό, κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον. Άρα, είναι διαφορετικός από τους άλλους. Είναι ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ. Όλοι μπορούν να συμβάλλουν στον κόσμο αυτό, στην εξέλιξη του. Ασχέτως αν δεν συμβαίνει λόγω διάφορων εξωτερικών παραγόντων που τους εμποδίζουν να βοηθήσουν ή  να εξελιχθούν ως άνθρωποι ώστε να είναι ικανοί να βοηθήσουν.

Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Είτε είσαι φτωχός ή πλούσιος, μαύρος ή άσπρος, μορφωμένος ή αμόρφωτος, νέος ή ηλικιωμένος. ΚΑΝΈΝΑΣ όμως δεν έχει το δικαίωμα να σου τα στερήσει. Αυτό πρέπει να σταματήσει.

Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ότι μας συμφέρει όλους;

Αν σταματήσουν οι διακρίσεις, οι αδικίες, ο ρατσισμός, οι προκαταλήψεις όλη αυτή η περίσσεια ενέργεια θα διοχετευτεί για την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Γιατί, δεν ξέρω αν γνωρίζετε αλλά έχουμε και άλλα σοβαρά θέματα να λύσουμε, που είναι πολύ πιο κοντά μας και πιο κρίσιμα από ότι νομίζουμε, που μας επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η πείνα, η φτώχεια, ο υπερπληθυσμός, η εξάντληση φυσικών πόρων, η εξαφάνιση ζώων, η καταστροφή του  φυσικού περιβάλλοντος, η πυρηνική ενέργεια…

Τι άλλο χρειάζεται για να ξυπνήσετε; Για να συνειδητοποιήσετε ότι κινδυνεύουμε; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είμαστε χαμένοι, Δεν τα λέω όλα αυτά για να σπείρω απαισιοδοξία και φόβο αλλά για να σας αφυπνίσω, για να συνειδητοποιήσετε τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Το γνωρίζω, σας ταρακουνάω. Σας δίνω μία ευκαιρία να λάβετε δράση και να γίνετε για ίσως πρώτη φορά οι δημιουργοί της πραγματικότητας στην οποία ζείτε. Τολμάτε; Τολμάτε να σηκωθείτε από τον καναπέ, να ταρακουνήσετε λίγο την ρουτίνα σας για να κάνετε τον κόσμο καλύτερο; Κάντε το για εσάς, για τους φίλους σας, τα παιδιά και τα εγγόνια σας.

Κινητοποιηθείτε. Το ξέρω είναι δύσκολο. Όχι, δεν σας κοροϊδεύω. Είναι πραγματικά δύσκολο. Έχουμε μάθει να ζούμε έτσι. Να προσπαθούμε να επιβιώνουμε σε αυτό τον κόσμο και όταν βλέπουμε ή ακούμε κάτι δυσάρεστο να λυπόμαστε και μετά …να το ξεχνάμε. Γιατί έχουμε συνηθίσει πλέον, έχουμε συνηθίσει την εκμετάλλευση, την παραβίαση, το έγκλημα. Έχουμε συνηθίσει να ακούμε για δολοφονίες, αυτοκτονίες, για ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πολύ γρήγορα συνηθίσαμε να ακούμε για τα συμπτώματα και τους θανάτους από τον κορωνοϊό. Όσο δεν αφορά εμάς, είμαστε καλά. Αυτοί είμαστε ή μήπως έτσι μας έχουν κάνει;  

Αποφασίστε ποια θα είναι η ζωή σας από εδώ και στο εξής. Είναι δική σας επιλογή πλέον. Ας κάνουμε ένα βήμα μπροστά.

Εφόσον αναγκάστηκα το 2020 να γράψω αυτό το κείμενο για την ισότητα, ενώ ήδη έχουν χάσει πολλοί άνθρωποι τη ζωή τους για αυτό τον αγώνα εκατοντάδες χρόνια πριν, σημαίνει πως ποτέ δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αντιθέτως, χρειάζεται συνεχής αγώνας και ενημέρωση για τη επίτευξη της ισότητας και της δικαιοσύνης.