Ενότητα κι αγώνας… μόνο σύνθημα;

Εν μέσω πανδημίας οι διεκδικήσεις φαίνεται να εκνευρίζουν τις ηγεσίες. Το είδαμε την ημέρα Υγείας που έστειλαν τους μοτοσικλετιστές της ομάδας Δίας για «ευχές» στον Ευαγγελισμό οι κυβερνώντες.

Το βλέπουμε και στην Πάτρα εκ μέρους στελεχών του Δήμου, που ενοχοποιούν όποιους τολμούν να ζητήσουν τη συμβολή του στην άρση του εκπαιδευτικού αποκλεισμού μαθητριών και μαθητών. Με μύριες υπεκφυγές προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και δεν βλέπουν πως διαφορετικοί άνθρωποι ζητούν τα ίδια πράγματα ανάλογα με την θέση τους ως αντιπολίτευση στις κατά τόπους δημοτικές αρχές. Ακούμε στην Κομοτηνή η Λαϊκή Συσπείρωση να ζητά τα ίδια ακριβώς που ζητά η Ώρα Πατρών χωρίς βέβαια κανένα ίχνος συνεννόησης.

Δυστυχώς αυτή η ενοχοποίηση είναι παιδική ασθένεια της αριστεράς και μύρια όσα στελέχη θυσιάστηκαν στο βωμό της. Παλιότερες άγριες εποχές αρκούσε να κατηγορηθείς για τροτσκιστής και να βρεθείς άπνοος. Πέρασαν όμως αυτά και τώρα απλά ρίχνεσαι βορά στις συνειδήσεις των χειροκροτητών ή ευρύτερα στη δημόσια λοιδορία. Πιστεύουν πως μειώνουν κάποιον, που «παραδέχονται» πως διεκδικεί σε όποια θέση κι αν βρίσκεται. Λάθος! Στην ουσία είναι παραδοχή πως κάποιος ή αγωνίζεται ή όχι. Δηλαδή αν διεκδικεί για παιδιά και πολίτες και δεν υπερασπίζεται την παράταξη, το κόμμα, τη θέση ή τον μισθό του.

Ο Δήμος τέτοιες στιγμές χρειάζεται την ενότητα των πολιτών σε κοινές διεκδικήσεις μικρότερων, όπως τάμπλετ ή λάπτοπ για τα παιδιά που είναι αποκλεισμένα από τις εξ αποστάσεως διαδικασίες που προκρίνονται από το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση σαν λύση στον εγκλεισμό και μεγαλύτερων, όπως ο δρόμος Πατρών-Πύργου, υπογειοποίηση του τρένου, στήριξη της οικονομίας της πόλης που έχει πληγεί πρώτη και περισσότερο στην χώρα!

Ας βγάλουμε τα κομματικά γυαλιά όλες και όλοι κι ας καθίσουμε σε τηλεδιασκέψεις να συμφωνήσουμε για τους πολίτες μικρούς και μεγάλους!

Δεν μπορεί να καθοδηγήσεις τους πολίτες! Παράδειγμα είναι τα εκλογικά ποσοστά. 70% Πελετίδης, 40% ΣΥΡΙΖΑ, Φαρμάκης στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και υπήρξαν άνθρωποι που τους ψήφισαν και τους τρεις σχηματισμούς ή πρόσωπα. Άρα πρέπει να αφουγκραστείς την διάθεση τον πολιτών κι όχι να τους επιβάλεις κάποια! Έτσι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα. Κινήθηκε μαζί. Δεν χρειαζόμαστε καθοδηγητές! Χρειαζόμαστε διάλογο με θέσεις κι αντιθέσεις και τελικά ανθρώπους ικανούς να συνθέτουν και να ολοκληρώνουν τα έργα στα οποία δεσμεύονται!

*Δάσκαλος, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου του Μιντιλογλίου, συνδικαλιστής με την ΕΡΑ/ΕΚΕ ΠΕ Πάτρας, μέλος της ΟΜ εκπαιδευτικών του ΣΥΡΙΖΑ, πολίτης, ακτιβιστής, ορειβάτης.