H Έλενα Ζαβέρδα- Κίτρου είναι απόψε στο Vice και μοιράζεται στο thebest ιστορίες που συγκινούν

Βλέπουμε ότι το ιατρικό τατουάζ κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος... πού οφείλεται αυτό;

Οφείλεται στο γεγονός ότι το ιατρικό τατουάζ αποκατάστασης, ιδίως σε μερικές εφαρμογές όπως είναι μετά από  μαστεκτομή, η δημιουργία φρυδιών κατά τη διάρκεια χημειοθεραπείας ή σε περιπτώσεις αλωπεκίας είναι αναγκαίο όχι μόνο αισθητικά αλλά και ψυχολογικά.

Με την εφαρμογή του ιατρικού τατουάζ κλείνει το κεφάλαιο της ψυχικής ταλαιπωρίας που πολλές φορές έχει κρατήσει για χρόνια.

Τελευταία το ιατρικό τατουάζ βρίσκει κατά κάποιον τρόπο τον χώρο του αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει καταλάβει τον πραγματικό χώρο που του αξίζει στο πλαίσιο της αποκατάστασης.

Σε χώρες του εξωτερικού δεν νοείται αποκατάσταση χωρίς να εφαρμοστεί το ιατρικό τατουάζ. Οι γιατροί που συνεργάζονται μάλιστα με εξιδεικευμένο προσωπικό θεωρούν ότι μόνο τότε έχει ολοκληρωθεί η αποκατάσταση.

Θα πρέπει η ιατρική κοινότητα να ενημερωθεί περισσότερο και να πάψει να είναι τόσο εγωιστικά επαναπαυμένη στη νοοτροπία της. Αν διευρύνει λίγο τον τρόπο σκέψης της, αν λειτουργήσει πιο ομαδικά και συνεργαστεί με εξειδικευμένους καλλιτέχνες, στο τέλος, η δουλειά όλων θα δείχνει τον καλύτερο εαυτό της. Η ψυχολογία των ατόμων μετά την εφαρμογή που θα κάνουν, μετά από κάποια θεραπεία θα είναι περισσότερο θετική.

Βέβαια και οι καλλιτέχνες που ασχολούνται με το ιατρικό τατουάζ θα πρέπει «να παίρνουν πολύ σοβαρά» τη δουλειά τους. Είναι ένας τομέας που απαιτεί εξειδίκευση ενημέρωση και ευαισθησία. Το τελευταίο που κερδίζεις από αυτή τη δουλειά είναι τα χρήματα.

Είναι και κοινωνικοί οι λόγοι που κάποιος προχωρά σε ένα τέτοιο τατουάζ;

Οι λόγοι είναι και προσωπικοί και κοινωνικοί. Όμως κάποια πράγματα ακόμα κι αν νομίζουμε ότι τα κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, έχουν κάποια προέκταση στον κοινωνικό περίγυρο και στο πώς θέλουμε να υπάρχουμε καθημερινά μέσα σε αυτόν.

Πράγματι η αυτοπεποίθηση που αποκτά κάποιος μετά από την αισθητική αποκατάσταση – είτε είναι σε εμφανές σημείο ή όχι- είναι πάρα πολύ σημαντική.

Ζητούμενο δεν είναι μόνο να μη θυμάται ο ίδιος ο ασθενής την περιπέτεια του αλλά να μην του τη θυμίζει και το περιβάλλον του. Υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων όπου οι ίδιοι έχουν προκαλέσει κάτι στον εαυτό τους και καλούμαστε να το «καλύψουμε» με το ιατρικό τατουάζ αφού οι ίδιοι το έχουν ξεπεράσει και θέλουν να τελειώσουν οριστικά με αυτό.

Υπάρχουν πολλές και διάφορες ιστορίες με μικρά παιδιά που τα κοροϊδεύουν στο σχολείο εξαιτίας κάποιας ουλής, μετά από κάποιο χειρουργείο για παράδειγμα. Θυμάμαι την περίπτωση ενός αγοριού που οι συμμαθητές του έλεγαν χαρακτηριστικά ότι το μυαλό του «είχε πεταχτεί έξω». 

Υπάρχει κοπέλα που στα 26 της, όπως μου είπε, θα φορούσε για πρώτη φορά μπικίνι. Υπάρχουν άνθρωποι που μετά το ιατρικό τατουάζ έχουν τη διάθεση να φτιάξουν τη ζωή τους και σε προσωπικό επίπεδο.

Πώς πήρατε την απόφαση να εξειδικευτείτε σε αυτό; Υπήρξε κάποιο έναυσμα ή αφορμή;

Ήμουν για πολλά χρόνια φίλη με τον Ανδρέα Θεοδωρόπουλο που διατηρούσε το IRIS. Εκεί έμαθα την τέχνη του τατουάζ έτσι ώστε να τη χρησιμοποιώ στα γλυπτά μου. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι αυτό θα μπορούσε να με πάει κάπου αλλού.

Ώσπου πέρασα ένα διάστημα σε νοσοκομείο εξαιτίας κάποιας περιπέτειας που είχε κάποιο κοντινό μου άτομο. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι το τατουάζ δε μπορεί να είναι μόνο αυτό και ότι θα πρέπει να έχει κι άλλες προεκτάσεις. Άρχισα να ψάχνω και ενημερώθηκα για το ιατρικό τατουάζ αποκατάστασης. Κατέληξα στο Βερολίνο για εξειδίκευση.

Ήξερα ότι είναι πολύ δύσκολο να το δεχθεί η Πάτρα όμως είναι κάτι το οποίο πιστεύω πάρα πολύ και διακρίνω την ουσιαστική αλλαγή που επιφέρει στη ζωή του καθενός, όταν παίρνει την απόφαση να το εφαρμόσει, μετά από κάποιο πρόβλημα που τον έχει ταλαιπωρήσει. Είναι κάτι που επέλεξα συνειδητά έστω κι αν ξέρω ότι καθετί καινοτόμο αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό και διστακτικότητα.

Δούλευα στο δημόσιο όμως αποφάσισα να δοκιμάσω γιατί για μένα αυτό που κάνω τώρα είναι κάτι που δε συγκρίνεται με τίποτα.

Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχετε να αντιμετωπίσετε;

Υπάρχουν εφαρμογές που είναι δύσκολες και τεχνικά και ψυχολογικά.

Τεχνικά δύσκολο είναι το τριχωτό της κεφαλής ή τα φρύδια στους άνδρες όπου απαιτείται εντελώς διαφορετική τεχνική από αυτή που χρησιμοποιείται στις γυναίκες.

Δύσκολες ψυχολογικά είναι εκείνες οι περιπτώσεις που καλείσαι να χειριστείς ανθρώπους πολύ φορτισμένους συναισθηματικά, ανθρώπους  που μπορεί να είναι εν μέσω θεραπειών. Υπάρχουν και φορές που θα πρέπει να καλύψεις λάθη που έχουν γίνει στην αποκατάσταση…

Πρέπει λοιπόν να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, να παραμείνεις ψύχραιμος και να κάνεις το άτομο που βρίσκεται απέναντί σου να αισθανθεί ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί. Να ξέρει ότι θα κάνεις ότι καλύτερο μπορείς. Πρέπει να του εξηγήσεις τις επιλογές που έχει και τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Αν κάτι δε γίνεται, θα πρέπει να το πεις.

Θαύματα δε γίνονται. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να αποδοθούν. Σημασία έχει να σκέφτεσαι ότι είναι ανήθικο να μη σέβεσαι την αγωνία του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου μόνο και μόνο για να μην τον χάσεις από πελάτη.

Ποιο είναι το όμορφο που έχετε ακούσει μετά από τατουάζ που έχεις κάνει;

Αν δεν υπήρχαν αυτά τα όμορφα λόγια που ακούω, νομίζω πως δε θα συνέχιζα να κάνω αυτή τη δουλειά. Θυμάμαι ένα νεαρό κορίτσι που είχε αλλεπάλληλες ουλές από χειρουργεία καρδιάς και ενώ δεν είχε σκοπό να κάνει ούτε ένα μικρό τατουάζ, φτάσαμε το σημείο να δημιουργήσουμε μία πολύ μεγάλη επιφάνεια…

«Ελένη πες ότι θα μου το ξαναφτιάξεις, αν χρειαστεί να κάνω πάλι χειρουργείο και μου χαλάσει» μου είχε πει.

Κάποιοι γονείς από την Κω μου είχαν πει: «Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις, πάντα θα σε βρίσκουμε, όταν σε χρειαζόμαστε και θα τρέχουμε σε εσένα». Μετά είναι οι αγκαλιές χωρίς λόγια. Είναι κάτι ανεκτίμητο να τους βλέπεις τη στιγμή που κοιτάζονται στον καθρέφτη, μετά από μία εφαρμογή και προσπαθούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους… έρχονται να με αγκαλιάσουν για να μη το δω.

Η αλήθεια είναι ότι από ένα σημείο και μετά η σχέση με αυτούς τους ανθρώπους γίνεται πιο προσωπική.

Πλέον χρειάζεται να περνάς την πόρτα του Πανεπιστημίου. Τι ακριβώς κάνετε εκεί;

Αφορμή ήταν όλη αυτή η επαφή που έχω με τόσες διαφορετικές περιπτώσεις και ανθρώπους και όλη αυτή η αγωνία μου να βρω λύσεις για όλες αυτές τις περιπτώσεις – καθεμιά είναι μοναδική γιατί δε ξέρεις πώς θα αντιδράσει ο κάθε οργανισμός και η κάθε επιδερμίδα. Εκτός  από τις γνώσεις μου, θεωρώ ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντι μου χρειάζεται από εμένα και δύο λόγια που θα του δώσουν κουράγιο.

Τότε θέλοντας και μη σκέφτεσαι: «Πού πάω εγώ όταν δεν είμαι καλά και ψάχνω διέξοδο;». Εγώ καταλήγω στο εργαστήριο με ένα πινέλο ή πηλό στο χέρι.

Έτσι αποφάσισα να παρακολουθήσω να παρακολουθήσω ένα πρόγραμμα art therapy στο πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ήθελα να εξερευνήσω τη κάνει στο μυαλό και στη ψυχή μας η διαδικασία της δημιουργίας. Είναι νωρίς ακόμα και ανυπομονώ να δω που θα με ταξιδέψει όλο αυτό.

Σου αρέσει να εκφράζεσαι μέσα από την τέχνη. Μετά την έκθεση που πραγματοποίησες το καλοκαίρι, ετοιμάζειτε κάτι καινούργιο;

Είμαι σε συζητήσεις με την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων έτσι ώστε να παρουσιαστεί κι εκεί το playground. Δεδομένων των συνθηκών( σ.σ λόγω κορωνοϊού) όλα είναι σε μία παύση. Τώρα προέχει να είμαστε σοβαροί και ψύχραιμοι.