Πολύς κόσμος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη στην παρουσίαση του βιβλίου "Α, ρε μαμά"

 Το Μυθιστόρημα «Α, ρε μαμά» της Ελένης Θωμά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άπαρσις»  παρουσιάστηκε με επιτυχία στην Πάτρα την Τετάρτη 22/1/2020 στο κατάμεστο από κόσμο αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών.

Οι ομιλητές καθηγητές Ευανθία Στιβανάκη, Μανόλης Μαγκλάρας (παλιοί συνάδελφοι στο Πολυκλαδικό λύκειο της Πάτρας), το θεατρικό δρώμενο με αποσπάσματα από το βιβλίο σε επιμέλεια του ηθοποιού και σκηνοθέτη Περικλή Βασιλόπουλου συνοδεία μπουζουκιού -πεντίρ & τραγουδιού από το Πολυφωνικό σχήμα του Πανηπειρωτικού συλλόγου Πατρών, καθήλωσαν το κοινό που δεν χωρούσε στην αίθουσα.

Η πανεπιστημιακός Ευανθία Στιβανάκη που έχει αφήσει και την σφραγίδα της με τις θεατρικές της δουλειές στο θέατρο Αγορά τη δεκαετία του ’90, σημείωσε στην ομιλία της τα εξής:

«πρόκειται για  ένα μυθιστόρημα  το οποίο παραπέμπει σε θέατρο. Ο πρωτοπρόσωπος λόγος είναι τόσο καίριος τόσο άμεσος, δε χρειάζεται συστάσεις, όπως ακριβώς είναι ο δραματικός λόγος μονόλογος και διάλογος. Σπάνια ένα βίωμα, ένα μυθιστορηματικό βίωμα, έχει τόσο μεγάλη αξία για ένα σύνολο ανθρώπων

Μία κόρη, από μια γειτονιά της Πάτρας, με τη συμβουλή του ψυχολόγου, ψάχνει τη σχέση με τη μάνα της. Με την οποία έζησε βέβαια, αλλά ψάχνει να βρει ποια είναι πραγματικά γιατί πρέπει να κατατάξει μέσα της την πατρική της οικογένεια και να δώσει απαντήσεις για το δικό της βίο. Πυρήνας  του έργου είναι ένα νεκρό βρέφος. Η μητέρα ανήλικη 14-17 ετών,  το σκηνικό φόντο είναι χωριό της Ηπείρου, καθημαγμένο από τον εμφύλιο, πολύ φτώχια πολύ  δυστυχία και πολύ απελπισία, και ένα παιδί που δεν πρέπει να γεννηθεί.

Αφού όμως γεννιέται, πρέπει να πεθάνει. Μια ιστορία αρχετυπική αντίστροφη απ` αυτή του Οιδίποδα, γιατί όπως κι εκείνο το βρέφος το οποίο αφήνεται για να πεθάνει αλλά τελικά δε  πεθαίνει, σπέρνει την καταστροφή, αυτό το βρέφος που γεννιέται παρ` όλο που δεν το θέλουν και πρέπει να φονευθεί και μάλιστα να διαμελιστεί, άλλο αρχέτυπο αυτό, -τις Βάκχες θυμίζει-,για να μπορέσουν οι ζώντες να συνεχίσουν τη ζωή, με πολύ μεγάλα βάρη με πολύ μεγάλες ενοχές, με πολύ μεγάλες αποστροφές μέσα στη ζωή τους».

Ο φιλόλογος Μανόλης Μαγκλάρας και επίτιμος πρόεδρος του Πανηπειρωτικού συλλόγου Πατρών ανέφερε πως «πρόκειται για έργο αυτοβιογραφικό ψυχολογικό, μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια κατάδυση στο υποσυνείδητο της συγγραφέας. Μια ενδοσκόπηση. Μύθος, πραγματικότητα; Μπλέκεται τόσο πειστικά που τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Μια θαυμαστή αλλά όλο πόνο ιστορία, πάνω σε ένα καμβά κεντημένο σε γκρίζο σχέδιο, όπως το πυκνότατο και ιδιόμορφο γεωγραφικό γεωπολιτισμικό ανθρωπογεωγραφικό και κοινωνικοιδεολογικό αξιακό οικοσύστημα, ενός μικροχώρου των Τζουμέρκων, μέσα στη μεγάλη εικόνα της Ηπείρου, τα  πέτρινα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου».

Το συγκεκριμένο βιβλίο ψηλαφίζει τη σχέση μάνας κόρης με φόντο εικόνες της Ελλάδας από τη δεκαετία του ’50 μέχρι την τελευταία κρίση.