Συνέλευση Αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Χιλής
Ας συνεχίσουμε
Επειδή ο κόσμος αυτός καίγεται
και όλη η κανονικότητά του εκρήγνυται
η μνήμη και η αντίσταση
έχουν τον πλήρη έλεγχο στους δρόμους.!
Είμαι χαρούμενος που ξαναβλέπω στην όμορφη φωτιά της εξέγερσης τα πρόσωπα των χαμένων αδελφών μου.
Όλων εκείνων που γνώρισα και με τους οποίους έχω βιώσει και μοιραστεί στιγμές παρανομίας μέσα στις μέρες και τα χρόνια της υπονόμευσης, που σήμερα μας κοιτάνε από το σύμπαν και τα αστέρια, γυρίζουν φορτωμένοι θυμό, φορτωμένοι με τη δύναμη της προγονικής γης των Μαπούτσε, παραβιάζοντας τελείως την κανονικότητα και την κοινωνική ειρήνη των πλουσίων
Παρομοίως, βλέπω όλους τους συντρόφους που δεν γνωρίζω αλλά σέβομαι για τις πράξεις και την επιμονή τους, οι οποίοι δρουν με τέτοιον τρόπο που τα ονόματά τους θα σημαδέψουν τη φωτιά στην πρόσφατη μνήμη της διαρκούς εξέγερσης.
Η αστυνομία, οι πολιτικοί, οι παπάδες, οι επιχειρηματίες, οι αστοί, οι ναζί και οι φασίστες, οι μπάσταρδοι και η ηθική τους έχει πληγεί για άλλη μια φορά από τις 18 Οκτωβρίου, ακατάπαυστα, ως αδιάψευστη εκδίκηση για τα πολλά χρόνια μιζέριας και υποταγής σε μια εποχή χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των τελευταίων 30χρόνων σε αυτή την περιοχή.
Εδώ το ξεχείλισμα και η ρήξη με όλα όσα αντιπροσωπεύουν την εξουσία είναι η πρακτική που συνεχίστηκε από την Παρασκευή της φωτιάς στην οποία, από την άρνηση να πληρώσουμε το εισιτήριο του μετρό, προχωρήσαμε στο να καίμε και να λεηλατούμε τα πάντα στο πέρασμα μας.
Υπάρχουν χιλιάδες σε όλη τη Χιλή, αν και προφανώς με διαφορετικές προοπτικές και κίνητρα.
Η απεραντοσύνη σε αυτήν την ιστορική χιονοστιβάδα είναι γεγονός και κάνει τις δύσκολες μέρες της φυλάκισής μας ίσως τις πιο ευτυχισμένες.
Η αντίφαση είναι αναπόφευκτη αλλά αληθινή: φυλακισμένοι αλλά χαρούμενοι γιατί βρισκόμαστε στους δρόμους σε κάθε δράση δολιοφθοράς, θυμού, σχεδίων δράσης, εκδίκησης και παρανομίας, καθώς ζούμε αυτήν τη μοναδική εμπειρία μπορούμε να φέρουμε στο φως μέρες, μήνες, χρόνια συνομωσίας μαζί με όλους αυτούς που γνωρίζουμε, από διαφορετικές γενιές και που σήμερα βρίσκονται στους δρόμους της δράσης
Επειδή δεν θα λυγίσουμε ποτέ, επειδή συνέχεια περιμένουμε αυτήν τη στιγμή που θα παρατείνουμε τον πόλεμό μας ενάντια στο υπάρχον, επειδή χιλιάδες φορές το έχουμε ονειρευτεί, το έχουμε επιθυμήσει σε βάθος: μέσα σε λίγες μέρες η χώρα των ισχυρών άρχισε να τρέμει από την ανεξέλεγκτη μανία των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων οι οποίοι παίρνουν τη ζωή τους πίσω μέσω της αξιοπρέπειας που άρχισε να γίνεται ένα κοινό συναίσθημα, καθημερινή συμπεριφορά και πράξη των πολλών.
Για άλλη μια φορά η γαμημένη η εξουσία έπρεπε να στείλει τους επαγγελματίες δολοφόνους της στους δρόμους… Όχι, όχι δεν είναι το Ιράκ, η Αϊτή ή τα Βαλκάνια: είναι η Χιλή τον Οκτώβριο του 2019.
Είκοσι χιλιάδες στρατιώτες του αιμοσταγή και δειλού στρατού της Χιλής και διάφορες αστυνομικές δυνάμεις είναι στους δρόμους και έχουν ξεκινήσει την αναπόφευκτη σφαγή.
Μπροστά στα μάτια του κόσμου κακοποιούν και βιάζουν γυναίκες, βασανίζουν, δολοφονούν, ασχημονούν και λεηλατούν ώστε να δικαιώσουν την κοινωνική ανάγκη για την παρουσία τους, χτυπούν και επιτίθενται.
Είναι η μόνη απάντηση που έχουν να προσφέρουν, την οποία πρέπει να συλλογιστούμε ενθυμούμενοι την ιστορική εμπειρία κατά τη διάρκεια της αντι -εξέγερσης όταν έπαιξαν τον ρόλο των εγγυητών του νόμου και της τάξης, ως το τελικό ηθικό μειονέκτημα της σάπιας πατρίδας τους.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η επέκταση και η ριζοσπαστικοποίηση της συμπεριφοράς της Εξέγερσης ρυθμίζουν την εκ των πραγμάτων δράση ενός ανταρτοπόλεμου που έχει σαφής στόχους οι οποίοι πρέπει να χτυπηθούν.
Είναι σε αυτήν την εμπειρία που η γνώση επιτρέπει και να βρούμε νέα μονοπάτια αλλά και την ίδια στιγμή να επισημάνουμε τις χρόνιες αδυναμίες μας… Είναι η ευκαιρία να δώσουμε συνέχεια σε ανταγωνιστικές πρακτικές επίθεσης στην κανονικότητα του υπάρχοντος. Έτσι εξυψώνεται το βλέμμα μας όπως και οι δυνατότητές μας στον αντιεξουσιαστικό αγώνα. Οι καιροί το απαιτούν· όλη η εμπειρία του χθες και του σήμερα, μας υπηρετεί ως ένα θεωρητικό – πρακτικό οπλοστάσιο για να συνεχίσουμε την ανατρεπτική επιμονή μας μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι..
Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει αυτή η χαοτική στιγμή της αταξίας.
Σχεδόν όλη η χώρα είναι ακόμη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με απαγόρευση κυκλοφορίας.
Εν τω μεταξύ εμείς στη φυλακή δε ξέρουμε ούτε πιο λίγα ούτε πιο πολλά από εκείνους που είναι στους δρόμους. Ένα είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε όμηροι του Κράτους και του κεφαλαίου και σήμερα οι ζωές μας εξαρτώνται από αυτούς που μας κρατάνε φυλακισμένους με τα δικαστικά τους στρατηγήματα που έχουν στόχο να επεκτείνουν τη φυλάκισή μας.
Αλλά με δύναμη και βαθειά χαρά μπορώ να πω ότι βλέπω τον εαυτό μου σε κάθε οδόφραγμα, κάθε λεηλασία, φωνάζοντας τα ονόματα των χαμένων συντρόφων, ανάβοντας φωτιές, ανάβοντας την kutral (λέξη των Μαπούτσε για τη φωτιά- της εκδίκησης, αντιστεκόμενοι και επιτιθέμενοι στους καταπιεστές, αποκαθιστώντας αυτό που χρειαζόμαστε, σφυρηλατώντας σχέσεις συνενοχής με όλους εκείνους που δεν σταματούν.
Αυτοί είναι καιροί αγώνα και αποφάσεων στις οποίες θα ανεβάσουμε τα επίπεδα της μάχης, παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις.
Με σταθερότητα και εμπιστοσύνη, με ισορροπία και ιδιοσυγκρασία, με όλη τη δύναμη των επαναστατικών μας αποφάσεων.
Μια όμορφη στιγμή να συνεχίσουμε στο μονοπάτι προς τον Κοινωνικό Πόλεμο.
Από τη φυλακή, με τη γροθιά σφιχτή και σηκωμένη,
Άμεση απελευθέρωση των κρατουμένων: δρόμους για την επανάσταση!
Ενάντια σε Κράτος, φυλακές και κεφάλαιο: Κοινωνικός Πόλεμος!
Όσο υπάρχει μιζέρια θα υπάρχει εξέγερση!
Μαρσέλο Βιγιαροέλ
Ελευθεριακός κρατούμενος.
24/10/2019
"Ο σύντροφος βρίσκεται στην φυλακή εδώ και 10 χρόνια καταδικασμένος σε 14 χρόνια κάθειρξη για την απαλλωτρίωση μιας τράπεζας κατά την οποία υπήρξε ένοπλη συμπλοκή με έναν αστυνομικό ο οποίος έπεσε νεκρός. Ειχε διαφύγει όντας καταζητούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση μαζί με τους συντρόφους του στην Αργεντινή όπου και συνελήφθησαν και εκδόθηκαν στην Χιλή. Τόσο αυτός όσο και οι άλλοι καταδικασμένοι σύντρόφοι για αυτή την υπόθεση αποτελούν μια ζωντανή ιστορία μνήμης και αγώνα. Συμμετείχαν στον ένοπλο αγώνα κατά της δικτατορίας του Πινοσέτ μέσα από τις γραμμές μαρξιστικών-λενινιστικών ένοπλων ομάδων ενώ μετά την μετάβαση στην αστική δημοκρατία ο ίδιος επέλεξε να αυτοπροσδιοριστεί ως ελευθεριακός, να προσεταιριστεί αντιεξουσιαστικές ιδέες και να συνεχίσει τον ανατρεπτικό αγώνα με όλα τα μέσα διαφωνώντας όπως και πολλοί άλλοι αγωνιστές εκείνη την περίοδο με τον πολιτικό αφοπλισμό των αντιδικτατορικών - αντικαπιταλιστικών κινημάτων και την ενσωμάτωση τους στην αστική δημοκρατία της Χιλής."
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
