Νόσησε και μεταστατικό καρκίνο μαστού είναι όμως εδώ και συνεχίζει να ελπίζει
Η Πατρινή Κατερίνα Λουκανάρη, νόσησε στα 43 της με καρκίνο μαστού και 11 χρόνια μετά νόσησε με μεταστατικό καρκίνο μαστού.
Είναι σύζυγος και μητέρα 2 παιδιών. Σήμερα ανοίγει την καρδιά της και μιλάει στο thebest.gr για όλη αυτή τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας της, τα πράγματα και τους ανθρώπους που την έκαναν να νιώσει καλύτερα ψυχολογικά, το πώς επηρεάστηκε η προσωπική-κοινωνική της ζωής και πολλά άλλα.
Απευθυνόμενη προς τις άλλες γυναίκες που ενδεχομένως θα διαγνωστούν με καρκίνο μαστού τις συμβουλεύει να συνεχίσουν τη ζωή τους κάνοντας αυτά που αγαπούν, να ζουν την κάθε στιγμή, να χαίρονται με απλά καθημερινά πράγματα και να χαμογελούν.
Η συνέντευξη με την κυρία Λουκανάρη έγινε στα πλαίσια του Pink the City 2019 που κορυφώνεται στις 20 Οκτωβρίου.
Στον Θάνο Χριστακόπουλο
-Περιγράψτε μας τις αρχικές σκέψεις και συναισθήματά σας…
Είχε νοσήσει η μητέρα μου, με καρκίνο μαστού και από τα 32 μου ήμουν σε προληπτικό έλεγχο κάθε εξάμηνο...Όταν στα 43 διαγνώστηκα κι εγώ, αν και ήμουν ευαισθητοποιημένη, ένοιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου..... θύμωσα, φοβήθηκα, στεναχωρήθηκα γιατί τα παιδιά μου ήταν μικρά και σκεφτόμουν ότι δεν θα προλάβαινα να τα δω να μεγαλώνουν...Η ζωή μου ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη με την οικογένειά μου και ήρθε ο καρκίνος να τα αλλάξει όλα σε μια στιγμή....
-Τι σας βοήθησε να νοιώσετε καλύτερα ψυχολογικά και να προχωρήσετε μπροστά;
Η αγάπη των παιδιών μου και του άντρα μου που ήταν ο φύλακας άγγελος μου σε όλη αυτή τη δοκιμασία. Η θέληση μου να είμαι δίπλα στα παιδιά μου. Η ίδια μου η αγάπη για την ζωή και η γνωριμία μου με κάποιες γυναίκες που είχαν περάσει καρκίνο του μαστού και όμως ήταν εκεί μετά από πολλά χρόνια.
-Πώς βιώσατε τη μετάσταση; Προκάλεσε αλλαγές στην καθημερινότητά της ζωής σας;
Έντεκα χρόνια μετά την αρχική διάγνωση ήρθε η μετάσταση.....όσο και αν προετοιμαζόμουν μέσα μου για αυτό το ενδεχόμενο, το σοκ που έπαθα ήταν μεγάλο αλλά δεν είχα τον χρόνο να θρηνήσω όπως την πρώτη φορά. Έκλαψα, πόνεσα, στεναχωρήθηκα ακόμα περισσότερο αλλά γρήγορα σηκώθηκα και αποφάσισα να αγωνιστώ. Άλλαξε η ζωή μου, ένοιωσα να στενεύουν τα περιθώρια. Ξανά από την αρχή χημειοθεραπεία! Το νοσοκομείο έγινε η βόλτα μου. Οι φίλες μου ήταν πάντα εκεί, με στηρίζανε, γελούσαμε.
Παράλληλα δίναμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας και στις άλλες γυναίκες που βρίσκονταν στον ίδιο θάλαμο με εμένα. Τελειώνοντας τη χημειοθεραπεία, λαμβάνω αγωγή με χάπι νέας γενιάς και η ζωή μου συνεχίζεται σχεδόν όπως πριν χωρίς να έχουν αλλάξει πράγματα από την καθημερινότητα μου απλά προσέχω να μην κουράζομαι πολύ.
-Επηρεάστηκε η δουλειά σας οι κοινωνικές και οι προσωπικές σας σχέσεις;
Είμαι από τις τυχερές που δεν δούλεψα εκτός σπιτιού, ο καρκίνος όμως απομάκρυνε κάποιους ανθρώπους από τη ζωή μου, ίσως γιατί δεν είχαν την δύναμη να το αντιμετωπίσουν. Με κάποιους φίλους χαθήκαμε, που δεν το περίμενα, ίσως επειδή εγώ πιστεύω ότι θα είχα το σθένος να είμαι δίπλα τους στα δύσκολα. Ο καρκίνος όμως μου έμαθε ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν στις ανθρώπινες σχέσεις.
Θέλω όμως να πω ότι κάποιες σχέσεις έγιναν πιο δυνατές, ενώ δημιουργήθηκαν αναπάντεχες, καινούριες φιλίες, βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις!
Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος δεν άφησα τη μετάσταση να με καταβάλει. Πιστεύω οι άνθρωποι γύρω μου παίρνουν αυτό το μήνυμα, ότι η ζωή συνεχίζεται και με τη μετάσταση.
-Ποια ήταν η στάση της οικογένειας σας; Ποιοι άνθρωποι στάθηκαν δίπλα σας και πως σας βοήθησαν;
Τα παιδιά μου και ο άντρας μου πόνεσαν ίσως πιο πολύ και από εμένα. Τα παιδιά μου, είναι γνώστες της κατάστασης μου, ωστόσο, δεν θέλησα να τα βάλω πολύ μέσα σε αυτή τη ιστορία γιατί θέλω να ανοίξουν τα φτερά τους χωρίς να τα βαραίνω πολύ. Όμως αυτός που επωμίστηκε όλο το βάρος και στάθηκε φύλακας άγγελος μου είναι ο άντρας μου, ο Ανδρέας.
Είναι κάθε στιγμή μαζί μου, βοηθώντας με σε πρακτικά ζητήματα στη καθημερινότητα αλλά και ψυχολογικά, τονίζοντας μου ότι πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου όπως και πριν. Δίπλα μου κάποιοι αγαπημένοι συγγενείς, φίλες αλλά και αδελφές καρδιάς, γυναίκες που έχουν νοσήσει κι εκείνες. Παίρνω καθημερινά πολύ αγάπη και στήριξη από τις αδελφές της καρδιάς έχοντας την τύχη να είμαι διαχειρίστρια μιας υπεροχής ομάδας που αριθμεί ήδη πάνω από έξι χιλιάδες μελή στο ιντερνέτ και έχει σχέση με τον καρκίνο του μαστού.
-Από την εμπειρία που περάσατε τι θα συμβουλεύατε τις υπόλοιπες γυναίκες που βρίσκονται σε ανάλογη θέση;
Να έχουν καλή ψυχολογία, πίστη, υπομονή και επιμονή. Τα όπλα που έχουν στα χέρια τους οι γιατροί είναι πολλά και μας προσφέρουν καλή ποιότητα ζωής. Η εμπιστοσύνη και η σχέση με τον γιατρό είναι μέρος της θεραπείας. Τις συμβουλεύω να συνεχίσουν τη ζωή τους κάνοντας πράγματα που αγαπούν, να ζουν την κάθε στιγμή, να χαίρονται με απλά καθημερινά πράγματα και να χαμογελούν. Η ζωή είναι όμορφη, είναι δώρο θεού, όσο δύσκολη και αν είναι κάποιες φορές. Είμαστε αγωνίστριες και έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας.
-Ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σας; Τι ελπίζετε και τι εύχεστε για το μέλλον;
Ξέρω τις δυσκολίες της μετάστασης, πως κάποια στιγμή μπορεί να χειροτερέψει η κατάσταση μου και να υπάρξει επιδείνωση. Δεν θα ήθελα να πονώ και να κάνω και την οικογένειά μου να πονά και να υποφέρει. Ελπίζω να μπορώ να αντιμετωπίζω με δύναμη και αξιοπρέπεια την κάθε μέρα. Δεν αφήνομαι σε μαύρες σκέψεις, τώρα είμαι εδώ και ζω καλά.
Θέλω να ζω την κάθε στιγμή το κάθε λεπτό. Κάνω όνειρα για το μέλλον, θέλω να είμαι στη ζωή των παιδιών μου, να χαρώ με τις χαρές τους! Θέλω να είναι γεμάτη η ζωή μου με αγάπη και όμορφες στιγμές. Αν, μπορώ να πω τι με μαθαίνει καθημερινά αυτή η περιπέτεια είναι πως στη ζωή αξίζει να παίρνεις και να δίνεις αγάπη, να μοιράζεσαι ουσιαστικά, να δίνεις και να ανοίγεις την ψυχή σου να πάρεις, να χαίρεσαι με απλά καθημερινά πράγματα.
-Η συμμετοχή σας στο Άλμα Ζωής πώς και πόσο σας βοήθησε σε αυτή την περιπέτεια της υγείας σας;
Στο Άλμα γνώρισα γυναίκες που έχουν περάσει αυτή τη δοκιμασία και ένοιωσα ότι δεν είμαι μόνη, πήρα και έδωσα δύναμη. Εκπαιδεύτηκα εθελόντρια για να μπορώ να στηρίζω γυναίκες που νοσούν στα νοσοκομεία, συμμετείχα σε ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης και τώρα είμαι ήδη σε ομάδα υποστήριξης γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού.
Μέσα από την εμπειρία μου, προτρέπω τις γυναίκες να μη διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια από τους ειδικούς γιατί το άνοιγμα και το μοίρασμα της ψυχής μας βοηθάει να νιώσουμε καλύτερα και να προχωρήσουμε μπροστά! Να μη φοβόμαστε να μιλάμε και για τα δύσκολα συναισθήματα μας γιατί όταν τα εξωτερικεύουμε, απελευθερωνόμαστε. Αρχή φόρμας
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
