Στο εσωτερικό της Πειραϊκής Πατραϊκής - Ο,τι απέμεινε για να θυμίζει το ιστορικό εργοστάσιο

Η παρακμή για την Πειραϊκή- Πατραϊκή αρχίζει τη δεκαετία του ΄80.

Μετά από μεγάλα ανοίγματα και δανεισμό η επιχείρηση δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στα πόδια της.

Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα βυθίζεται σε κρίση και το εργοστάσιο περνάει στα χέρια του Δημοσίου. Το 1986 γίνεται μερική μετοχοποίηση των χρεών της εταιρείας.

Τέσσερα χρόνια αργότερα νέο πρόγραμμα εξυγίανσης προβλέπει μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας και απολύσεις. Σταματάει τη λειτουργία της το ’92 και κλείνει οριστικά το ΄96.

Το πλήγμα για την Πάτρα είναι μεγάλο.

Η κλωστοϋφαντουργία είχε σταματήσει τη δραστηριότητά της από το ΄92, ωστόσο κάθε τόσο συντηρούνταν τα μηχανήματα και οι εργαζόμενοι ήλπιζαν ότι με πορείες, διαπραγματεύσεις και καταλήψεις κτιρίων θα μπορούσαν να αναστήσουν την επιχείρηση.

Μετά από οικειοθελείς αποχωρήσεις οι απολυμένοι έφτασαν τους 1.850. Περίπου 500 εντάχθηκαν σε πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης (στα 55 έτη οι άντρες και στα 50 οι γυναίκες) με 125.000 δραχμές το μήνα.

Άλλοι τόσοι (μέλη του σωματείου) έλαβαν έκαστος από 2,5 εκατομμύρια δραχμές ως ποσό επαγγελματικής αποκατάστασης.

Το επένδυσαν σε καφενεία, ψιλικατζίδικα, περίπτερα ή μισές άδειες ταξί.

Το πακέτο στήριξης τότε από την πολιτεία είχε φτάσει τα οκτώ δισεκατομμύρια.

Το εργοστάσιο στοίχειωσε έρημο στην παραλιακή ζώνης της Πάτρας απέναντι από το  βόρειο λιμάνι. Φιλοξένησε κατά καιρούς ομάδες μεταναστών κι αυτό που περιμένει τα τελευταία χρόνια είναι η αξιοποίησή του από τον ΟΛΠΑ. Μοναδική διαφοροποίηση η παρέμβαση της ομάδας του Κλεομένη Κωστόπουλου το 2018 

Ο Άρης Μπετχαβάς ανέβασε στο γκρουπ του facebook Αναμνήσεις από την Παλιά Πάτρα φωτογραφίες από το εσωτερικό του εργοστασίου... ο,τι έχει απομείνει τουλάχιστον...