Η Μις Ελλάς που πάλεψε με την ασθένειά της και έγινε προϊσταμένη ειδήσεων στην ΕΡΤ

Αυτή είναι η ζωή της Ευγενίας Πασχαλίδου

Την δική της ξεχωριστή ιστορία έχει η γοητευτική Ευγενία Πασχαλίδου που έγινε γνωστή από τα καλλιστεία του 1992 Μις Ελλάς όπου ανακηρύχθηκε Μις Ελλάς και χθες διορίστηκε ως διευθύντρια ειδήσεων της ΕΡΤ!

Λίγο αργότερα, συμμετείχε στο Πρωινό Καφέ του ANT1, ενώ αργότερα παρουσίασε το δελτίο καιρού. Μετά την αποχώρησή της από τον Ant1 έκανε ραδιόφωνο, έγραψε σε περιοδικά ενώ αργότερα βρέθηκε στην κρατική τηλεόραση όπου παραμένει μέχρι σήμερα που διορίστηκε ως διευθύντρια ειδήσεων!

Σύζυγος και μητέρα δυο υπέροχων αγοριών του Χριστόφορου και του Γιώργου, διαγνώστηκε από το 2006 με την μυοασθένεια Gravis. Αν και η περίπτωση ήταν δύσκολη η ίδια ήταν απίστευτη μαχήτρια και μάλιστα μίλησε ανοιχτά για την ασθένειά της δίνοντας το δικό της αισιόδοξο μήνυμα στον κόσμο! «Δεν είμαι ηρωίδα, είμαι μαχητής είπε σε συνέντευξή της» στο περιοδικό LIFE & STYLE.

Στα καλλιστεία του 1992 έφθασε στο τέλος μαζί με την Μαρίνα Τσιντικίδου.

H Ευγενία στα καλλιστεία του 1992. Η Μαρίνα Τσιντικίδου πήρε το στέμμα της Σταρ Ελλάς και εκείνη της Μις Ελλάς

Μπήκε στον κόσμο της τηλεόρασης και στην ομάδα του «Πρωινού Καφέ». Αμέσως μετά έγινε «το κορίτσι του καιρού» στον Ant1, που τότε χρησιμοποιούσε μοντέλα στην παρουσίαση.

«Εφυγα από εκεί γιατί γέρασα κι ο καιρός θέλει φρεσκάδα», είχε πει η ίδια, καλεσμένη στην Ελένη Μενεγάκη το 2011, όταν και αποκάλυψε πως από 14 ετών παλεύει με μια χρόνια πάθηση που έθεσε ακόμα και την ζωή της σε κίνδυνο. «Πάλευα για να είμαι ζωντανή και τώρα θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους που πάσχουν», είπε στην ίδια εξομολόγησή της.

Από τον καιρό, η Ευγενία Πασχαλίδου πέρασε στον δημοσιογραφικό τομέα και επί χρόνια εργάστηκε σε περιοδικά και ραδιόφωνα, πίσω πια από τις κάμερες. Η καριέρα της συνεχίζεται και βρίσκεται στην ΕΡΤ, στον ενημερωτικό τομέα της τηλεόρασης. Δεν βγαίνει πλέον «στο γυαλί», εργάζεται ως δημοσιογράφος παραγωγός για τα δελτία ειδήσεων και επί χρόνια περνάει όλα της τα βράδια στους διαδρόμους του ραδιομεγάρου. Έχει ξεπεράσει πια τα προβλήματα υγείας, τα έχει αντιμετωπίσει κατά το δυνατόν και είναι μητέρα δύο αγοριών.

Στην ΕΡΤ συνεχίζει ακόμα και σήμερα, όπου, μετά την «αναβάθμισή» της σε προϊσταμένη του Newsroom της διεύθυνσης Ειδήσεων της τηλεόρασης, το όνομά της μπήκε πάλι στα δημοσιεύματα.

Ήταν Νοέμβριος του 2006 όταν οι γιατροί την πληροφόρησαν ότι πάσχει από μυασθένεια gravis. «Από μωρό πάλευα με μια γενικευμένη αυτοανοσία, απλώς το Νοέμβριο του 2006 προέκυψε η μυασθένεια gravis, νευρολογική νόσος την οποία είχε και ο Ωνάσης…

Είχα δυσκολίες στην αναπνοή, μετά παρέλυσαν τα χέρια και τα πόδια μου, είχα βλεφαρόπτωση και τα μάτια μου ήταν μόνιμα σαν νυσταγμένα. Πέρασα μια ολόκληρη περιπέτεια μέχρι να διαγνωσθεί η ασθένεια… Η νευρολόγος το διέγνωσε από το πρόσωπό μου, βλέποντας μόνο τα κλινικά συμπτώματα. Μου είπε κατευθείαν πως θα στείλει την εξέταση στο Παστέρ μιας και μόνο εκεί γίνεται η διάγνωση της νόσου».

Αρχικά της φαινόταν αδιανόητο:

«Καλώς ή κακώς, οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να μας αγγίξει κάτι, ακόμα κι αν ο διπλανός μας πάσχει από καρκίνο ή σκλήρυνση κατά πλάκας. Νόμιζα ότι δεν με αγγίζει τίποτα. Ποιος είμαι εγώ όμως; δεν έχουμε υπογράψει συμβόλαιο αρτιμέλειας». Όταν έμαθε τα αποτελέσματα των εξετάσεων «προσγειώθηκα απότομα. Σοκαρίστηκα αλλά δεν το έδειξα».

Ωστόσο τον μεγαλύτερο φόβο τον ένιωσε όταν χρειάστηκε να την ανοίξουν στα δυο για να της αφαιρέσουν έναν αδένα: «Είναι αναμφίβολο αν θα έβγαινα ζωντανή. Με ρώτησαν αν ήθελα να χαιρετήσω τους συγγενείς μου. Ένιωσα τον απόλυτο φόβο». Συγκρατήθηκε όμως, αφού όπως λέει «δεν έχω κλάψει ποτέ στη ζωή μου μπροστά σε άλλους».Δεν ήταν όμως μόνο η μυασθένεια.

Ακολούθησαν οι υποκείμενες νόσοι, τα συγκοπτικά επεισόδια, και η ανάγκη να βάλει βηματοδότη αφού η καρδιά της σταμάτησε τρεις φορές: «είναι τρομαχτικό», θυμάται. «Παλεύοντας» έφερε στον κόσμο και τους δυο άντρες της ζωής της, τον Χριστόφορο και τον Γιώργο: «δεν μου ήρθε τίποτα εύκολο στη ζωή μου. Και τα παιδιά μου ακόμα, τα γέννησα με μεγάλη δυσκολία. Γεννήθηκαν πρόωρα και μου δημιούργησαν πολύ σοβαρές επιπλοκές και οι δυο εγκυμοσύνες».
Ο μεγάλος της γιος έμεινε 56 μέρες στην εντατική: «δεν έχω να σας πω κάτι. Να θεωρήσετε ότι δεν έχετε παιδί και θα τα ξαναπούμε σε 20 μέρες αν επιζήσει» της είχε πει τότε ο διευθυντής του Μαιευτηρίου. Στη δεύτερη εγκυμοσύνη της, οι γιατροί τράβαγαν τα μαλλιά τους.

«Όλα στη ζωή είναι τυχαία. Για μένα δεν υπάρχει ένας κύριος με άσπρη γενειάδα που δίνει σε μένα μια ασθένεια και στον διπλανό μου τις χαρές. Όσοι δεν πιστεύουμε είμαστε άτυχοι, γιατί δεν έχουμε ένα στήριγμα. Αυτό το “αχ Θεέ μου, αχ Παναγία μου”, που το λες και το εννοείς, σου δίνει δύναμη». Αν και στη ζωή της έχει αγαπηθεί και αγαπιέται, νιώθει πως«κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Δεν ξέρω αν μπορούν να με καταλάβουν. Είσαι μόνος σου σε αυτό». Άλλωστε όπως λέει«Εμείς που νοσούμε θέλουμε την προσοχή των άλλων. Είμαστε ναρκισσιστές, θέλουμε να μας λένε “μπράβο”.

Για την Ευγενία Πασχαλίδου δεν υπάρχουν ήρωες, γιατί κατά την άποψη της «όταν σου τυχαίνει κάτι δύσκολο, ή το αντιμετωπίζεις ή χάνεις το παιχνίδι. Αυτοί είναι οι κανόνες». Ωστόσο, η μάχη της με την ασθένεια όχι μόνο την άλλαξε αλλά την «προσγείωσε» κιόλας: «Πέταγα στα σύννεφα. Ήμουν αιθεροβάμων. Πίστευα ότι όλοι είναι καλοί, ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Ήμουν σε μεγάλο βαθμό εγωκεντρική. Θεωρούσα ότι είμαι το κέντρο του κόσμου».