Έφυγε από τη ζωή η Ελληνοαμερικανίδα κάτοχος βραβείου Όσκαρ Θεώνη Βαχλιώτη Όλντριτζ

Συγκίνηση προκάλεσε η είδηση ότι έσβησε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία σχεδόν 80 ετών την περασμένη Παρασκευή 21 Ιανουαρίου στην πολιτεία του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ όπου ζούσε, η βραβευμένη Ελληνικής καταγωγής ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη Όλντριτζ. Η Θεώνη Βαχλιώτη είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη ενώ είχε και καταγωγή από την Πελοπόννησο και δη την Αρκαδία.

Επρόκειτο για μία ιδιαίτερα ταλαντούχα καλλιτέχνιδα που διέπρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου νέο κορίτσι πήγε να σπουδάσει στο Σικάγο. Η σπουδαιότερη διάκριση που κατέκτησε ήταν φυσικά το βραβείο Όσκαρ για τα κοστούμια της ταινίας «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι-The Great Gatsby» το 1975, φιλμ που είχε γυρίσει ο Βρετανός σκηνοθέτης Τζακ Κλέιτον με παραγωγό τον θρυλίκό Μπομπ Έβανς και με πρωταγωνιστές τον ξανθό γόη του αμερικανικού σινεμά Ρόμπερτ Ρέντφορντ που εκείνη την περίοδο ήταν ο δημοφιλέστερος σταρ στην Αμερική και την Μία Φάροου που υποδύθηκαν τους ρόλους του θλιμμένου μεγιστάνα Τζέι Γκάτσμπι και τον έρωτα της ζωής του, Ντέιζι Μιουκάναν με φόντο το αριστοκρατικό Λονγκ Άιλαντ της δεκαετίας του ’20.

Η δουλειά της Βαχλιώτη στα γυναικεία κατά κύριο λόγο κοστούμια ήταν λεπτομερής και με μία λέξη καταπληκτική ενώ μία λεπτομέρεια που ίσως πολλοί σινεφίλ δεν θυμούνται είναι ότι τα ανδρικά ρούχα, κοστούμια και πουκάμισα του Ρόμπερτ Ρέντφορντ τα είχε υπογράψει ο ανερχόμενος τότε σχεδιαστής Ραλφ Λόρεν.

Ωστόσο η δόξα ανήκε όλη σχεδόν όπως και το αγαλματίδιο της Ακαδημίας στην Θεώνη Βαχλιώτη το οποίο και παρέλαβε τότε στην απονομή από την Λορίν Μπακόλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι την επομένη μέρα της βράβευσης της το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε η εκλιπούσα πλέον δημιουργός ήταν να ταξιδέψει στην πατρίδα της, την Ελλάδα με το βραβείο Όσκαρ φυσικά στις αποσκευές της, περήφανη για να το δείξει από κοντά στην οικογένεια και τους φίλους της. Ο «Ϋπέροχος Γκάτσμπι» που βασιζόταν στο μυθιστόρημα του Φ. Σκοτ Φιτζέρλαντ, ήταν μία ταινία που διαφημίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην εποχή της και τα κοστούμια που στην κυριολεξία πρωταγωνιστούσαν, δημιούργησαν μία ολόκληρη μόδα (trend) ενώ οι πρωταγωνιστές έγιναν εξώφυλλο σε όλα τα περιοδικά της εποχής από το GQ έως το People η Μία Φάροου και το Time.

H Θεώνη Βαχλιώτη δεν ξεχνούσε ποτέ τη μεγάλη βοήθεια που της είχε δώσει στο ξεκίνημα της, ο επίσης συμπατριώτης μας ο Ελία Καζάν όταν τη διάλεξε για να κάνει τα κοστούμια στο θεατρικό ανέβασμα του έργου του Τένεσι Ουίλιαμς «Το Γλυκό πουλί της νιότης» στο Μπρόντγουαιη με πρωταγωνιστές τους αξέχαστους Τζέραλντιν Πέιτζ και Πολ Νιούμαν. Η εκλιπούσα είχε τιμηθεί και με το θεατρικό βραβείο Τόνι για παραστάσεις όπως το «Κλουβί με τις τρελές» και «Άννι» ενώ είχε υπογράψει και τα κοστούμια της παράστασης «Ίλια Ντάρλινγκ» του Ζιλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη στο Μπρόντγουαιη το 1967.

Η απώλεια της είναι σίγουρα μεγάλη. Πολλοί γράφουν για το τεράστιο ταλέντο στον σχεδιασμό κοστουμιών και στην επιλογή των κατάλληλων χρωμάτων και υλικών και για την επιμονή και υπομονή της που της χάρισαν την ευρεία αναγνώριση και αποδοχή στον κλάδο της. Δεν λείπουν ωστόσο και ιστορίες για τον απόλυτο όσο και απότομο κάποιες φορές χαρακτήρα της.

Στην Ελλάδα είχε δουλέψει τελευταία σε επιτυχημένες παραστάσεις όπως το «Λεωφορείο ο πόθος» που είχε ανεβάσει η Κάτια Δανδουλάκη στο θέατρο της το 1998 με συμπρωταγωνιστή τον Απόστολο Γκλέτσο. Η ενδυματολογική της δουλειά κι εδώ ήταν θαυμάσια και χάριζε μία ξεχωριστή φινέτσα στην παράσταση που είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είχε ακόμα συνεργαστεί με τη Νόνικα Γαληνέα και τον Αλέκο Αλεξανδράκη ενώ από τις πολύ καλές και έμπιστες φίλες ήταν η Μπάρμπρα Στρέιζαντ με την οποία είχαν συνεργαστεί στο ξεκίνημα της αλλά και στην κομεντί της Στρέιζαντ «Ο καθρέφτης με τα δύο πρόσωπα» το 1996 όπου όλοι θυμόμαστε την ατυχία της Μπακόλ να μην κερδίσει τελικά το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου.

Τελευταία επιθυμία της Θεώνης Βαχλιώτη ήταν οι στάχτες της να μεταφερθούν στην αγαπημένη της πατρίδα, την Ελλάδα.