Όσα μας είπε
Μπορεί να ξεκίνησε την καριέρα του το 1994 συμμετέχοντας στη μουσικοθεατρική παράσταση της Σοφίας Σπυράτου και της ομάδας «Ροές» και το 2001 να συμμετείχε στην παράσταση Sold οut του Σταμάτη Κραουνάκη, ως μέλος της ομάδας Σπείρα Σπείρα όμως οι περισσότεροι τον γνώρισαν μέσα από τη συνεργασία του με την Δήμητρα Γαλάνη και το τραγούδι «Σε θέλω εδώ».
Πρόκειται για τον Γιώργο Καραδήμο που μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Αθήνας και Πάτρας αφού πριν λίγους μήνες η Πατρινή σύντροφός του έφερε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί.
Τον συναντήσαμε ένα απόγευμα στο κέντρο της πόλης. Ευγενικός, προσιτός και ειλικρινής μας μίλησε για τις αλλαγές στη ζωή του, για τη μουσική και τη δική του διαδρομή μέσα σε αυτή.
Σε συναντάω στην Πάτρα χωρίς αν έχεις εδώ κάποια συναυλία η παράσταση. Έχεις αποκτήσει μια ιδιαίτερη σχέση με την πόλη…
Αυτή η σχέση που έχω με την Πάτρα ξεκίνησε πριν δύο χρόνια περίπου . Όσο περνάει ο καιρός και όσο γνωρίζω καλύτερα την πόλη, μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Βέβαια για επαγγελματικούς λόγους βρίσκομαι συχνά και στη Αθήνα. Κινούμαι μεταξύ των δύο πόλεων.
Υπάρχουν ωραίες καλλιτεχνικές στιγμές που έχεις ζήσει στην Πάτρα...
Θυμάμαι μία συναυλία (πρώτη επίσημη) με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη πριν από αρκετά χρόνια, στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας. Ένιωσα τεράστιο δέος… θυμάμαι ότι ήμουν έτοιμος να λιποθυμήσω πριν βγω στη σκηνή.
Είχαμε με την Άλκηστις ένα ντουέτο, το «Πήρα κόκκινα γυαλιά» και με πήρε από το χέρι να βγούμε μαζί στη σκηνή. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη βραδιά.
Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε… πέρσι βρεθήκατε και πάλι μαζί στην ίδια σκηνή της Πάτρας… Τι άλλαξε για εσένα μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Πλέον και η σχέση μου με την Άλκηστις είναι διαφορετική, νιώθω απίστευτη οικειότητα μαζί της. Από εκεί και πέρα, απέκτησα περισσότερες εμπειρίες από συναυλίες, έκανα δικά μου τραγούδια… Μετά από τόσα χρόνια σε αντιμετωπίζει διαφορετικά και ο κόσμος. Βέβαια το άγχος και το καρδιοχτύπι πριν από μια συναυλία, ειδικά σε τέτοιους χώρους, υπάρχει πάντα… αλλά είναι πιο «μετρημένο».
Μένοντας στην Πάτρα, παρακολουθείς τα πολιτιστικά της; Πώς τα βλέπεις;
Έχει μια παράδοση στην καλή μουσική αυτή η πόλη. Το διαπίστωσα από την πρώτη φορά που ήρθα αλλά και κάποια χρόνια αργότερα όταν βρέθηκα με την Δήμητρα Γαλάνη , τότε που είχε κυκλοφορήσει το ντουέτο μας.
Γενικότερη στην Πάτρα γίνονται ποιοτικές παραστάσεις και το κοινό της ξέρει να τις «αγκαλιάζει». Είναι εκλεκτικό κοινό και πραγματικά αγαπά και στηρίζει το έντεχνο τραγούδι. Δε θέλω να το λέω «έντεχνο» γιατί δε συμφωνώ με τις ταμπέλες. Θα πω καλύτερα… το καλό τραγούδι.
Πέρα από αυτό, όσο μεγαλύτερη είναι μία πόλη τόσο πιο «χαοτικά» είναι τα πράγματα. Δε μπορείς να παρακολουθήσεις όσα γίνονται ... ενώ σε μια μικρότερη πόλη έχεις την δυνατότητα να παρακολουθήσεις αξιόλογα πράγματα, και από νεότερα παιδιά ίσως .
Ήδη έχεις αναφέρει δύο συνεργασίες σου με δύο πολύ σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής. Ποια ήταν η διαδρομή μέχρι να έρθουν;
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική δεν υπήρχαν ούτε διαγωνισμοί ούτε talent shows. Όχι ότι θα πήγαινα, όμως θέλω να πω ότι η μόνη διέξοδος ήταν η δισκογραφία. Να σε ανακαλύψει κάποιος και να σε βγάλει στο φως.
Σημαντικό βήμα ήταν για εμένα ο Σταμάτης Κραουνάκης και η «Σπείρα Σπείρα». Εκεί με είδε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και εκεί γνώρισα και τον μετέπειτα παραγωγό μου, Γιώργο Κυββελο. Μου άνοιξε την πόρτα στη δισκογραφία με ένα μίνι άλμπουμ. Από εκεί και πέρα άρχισα να γράφω κιόλας και όλα πήραν το δρόμο τους.
Αναφέρθηκες στα talent shows… Έζησες την εποχή χωρίς αυτά αλλά και με αυτά. Τι γίνεται τελικά; Έχουν να προσφέρουν κάτι;
Είναι άλλο ένα σημάδι της παρακμής που ζει η ελληνική κοινωνία. Βλέπω γενικά μια αδράνεια, μια απάθεια. Βλέπω κόσμο ο οποίος ενδιαφέρεται να κρίνει τι κάνει ο άλλος , τραγουδιστές οι οποίοι καίγονται ν\μέσα σε αυτό το τηλεοπτικό πλαίσιο. Είναι άδικο.
Δεν είναι απλό να σε γνωρίσει ο κόσμος χωρίς να έχει ακούσει δουλειά σου, τις επιλογές σου σχετικά με το ρεπερτόριο. Ακούω καλές φωνές σε αυτά τα shows αλλά μετά κάπου «χάνεται» το πράγμα. Όλα γίνονται στο βωμό της τηλεθέασης και για κάποια εύκολα χρήματα. Βλέπουμε στις θέσεις κριτών καλλιτέχνες που δε θα φανταζόμασταν ποτέ.
Όπως;
Η περίπτωση του Μπάμπη Στόκα με ξάφνιασε. Το προηγούμενο διάστημα είχε κριτικάρει τέτοιου είδους παιχνίδια. Από την άλλη δεν είδα και να το «διασκεδάζει»… αισθάνθηκα ότι δε το έκανε με την καρδιά του. Για εμένα ήταν περίεργη εικόνα.
Τα talent shows είναι συνήθως το ένα θέμα συζήτησης… το άλλο είναι η Eurovision… εκεί είπες «ναι»…
Ήταν λίγο πριν τον δεύτερο δίσκο μου και είχαμε αποφασίσει ποιο θα είναι το πρώτο μου single. Μου ανακοίνωσαν ότι θα γινόταν ανοιχτός διαγωνισμός για τη Εurovision και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να συμμετέχω. Δεν πήγα να διεκδικήσω την πρωτιά. Ήθελα να παρουσιάσω το τραγούδι. Δεν θα ήθελα να το δοκιμάσω ξανά εκτός κι αν μου ζητούσαν να γράψω για έναν αξιόλογο πρόσωπο, όχι όμως στο πλαίσιο που έχουμε συνηθίσει να είναι τα τραγούδια στον συγκεκριμένο διαγωνισμό.
Τελευταία με εξίταρε πολύ να γράφω τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες. Μου αρέσει η μοναχικότητα αυτή.. να κάθεσαι και «δουλεύεις» με τους δικούς σου χρόνους, να ακούς πώς αρθρώνουν μεγάλες φωνές τις λέξεις πάνω στις νότες που έχεις φτιάξει. Έχω επικεντρωθεί σε αυτό και γι αυτό δε με βλέπεις και ενεργό σε σχέση με τα lives αυτό το διάστημα. Μου αρέσει να γράφω για καλλιτέχνες που εκτιμώ…
Ποιοι είναι αυτοί;
Έχω δώσει ήδη ένα τραγούδι για τον προηγούμενο δίσκο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Η Βασιλική Στεφάνου είναι μία νέα λαϊκή τραγουδίστρια που μου αρέσει πολύ και της έδωσα δύο τραγούδια. Έχει τη στόφα των παλιών καλλών λαϊκών φωνών.
Τι θα έλεγες για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική μουσική;
Το τοπίο είναι χαοτικό. Σημαντικός είναι και ο ρόλος των δισκογραφικών εταιριών βέβαια. Το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν είναι ότι μόνες τους ευτέλισαν το προϊόν τους δίνοντας το σε εφημερίδες. Αν δει μια εταιρεία ότι κάτι «τσιμπάει» θα το βοηθήσει… αλλά μια εταιρεία δύσκολα να ασχοληθεί με όλους τους καλλιτέχνες που διαθέτει. Όσο γράφονται ωραία τραγούδια, γραμμένα με ειλικρίνεια… θα υπάρχει αύριο για την μουσική. Υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συνθέτες και στιχουργοί αλλά είναι τόσο μεγάλη η θολούρα της εποχής με την κρίση που δυσκολεύει την κατάσταση.
Χάνονται πράγματα πριν προλάβεις και μπορέσεις να τα αφουγκραστείς. Η καθημερινότητα μας καθορίζει και τη μουσική. Μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο Έλληνας, δεν έχει ανοιχτά τα αυτιά του, τις «κεραίες» του.
Ποιοι είναι οι νέοι δημιουργοί που ξεχωρίζεις;
Για μένα, ένας πολύ αξιόλογος συνθέτης είναι ο Θέμης Καραμουρατίδης… και ο Σπύρος Παρασκευάκος γράφει ωραία. Επίσης ο Χρήστος θεοδώρου, ο Μάκης Καραντωνίου, ο Δημητρης Μαραμης και ο Σταυρος Σιολας δίνουν το στίγμα τους.
Ο Σταύρος Σταύρου είναι ένας στιχουργός που ξεχωρίζω. Θεωρώ ότι όλοι αυτοί είναι ειλικρινείς.
Τι σημαίνει για ένα δημιουργό να είναι ειλικρινής;
Να λέει την αλήθεια, να μην φοβάται να «εκτεθεί» με αυτά που έχει να πει σαν καλλιτέχνης. Είναι άλλο πράγμα η μανιέρα, το να γράψεις κάτι που ξέρεις ότι ίσως αφορά πολύ κόσμο και είναι άλλο να πεις τη δική σου αλήθεια χωρίς να σκέφτεσαι αν και πόσους αφορά αυτή. Αυτό δεν είναι αυτονόητο. Παλιά φιλτράριζα πολύ τον εαυτό μου. Τώρα δεν είναι έτσι.
Τι θα ήθελες από εδώ και πέρα για σένα;
Θα ήθελα να γράφω και να ερμηνεύω τραγούδια που θα μείνουν στο χρόνο και που θα αφορούν μεγάλη μερίδα του κοινού.
Διανύω μια δημιουργική φάση η οποία θα φέρει συνεργασίες με καλλιτέχνες οι οποίοι θα ερμηνεύσουν τραγούδια μου. Από εκεί και πέρα αν προκύψει και μια συνεργασία επί σκηνής που με ενδιαφέρει… θα την κάνω με χαρά.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
