Κώστας Χαρδαβέλλας στο thebest.gr: "Έχω αποδεχθεί ότι στο παρελθόν έκανα δημοσιογραφία που "μύριζε κιτρινίλα" και λαϊκισμό"

Όσα μας αποκάλυψε

Στην Πάτρα βρέθηκε πριν λίγες μέρες ο γνωστός δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας καθώς παρουσίασε το βιβλίο με τίτλο "Το ζεϊμπέκικο του νικητή". Πρόκειται για την περιπέτειά του με τον καρκίνο μέσα από τα μάτια του γιού του, Κωνσταντίνου Χαρδαβέλλα.

Αυτή η συνύπαρξη πατέρα και γιού χάρισε στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο για «τους μαχητές της ζωής».

Έχοντας στα χέρια του χειρόγραφα του πατέρα του από την εποχή που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον καρκίνο, ο Kωνσταντίνος Χαρδαβέλλας επιμελήθηκε το βιβλίο μέσα από το οποίο ο Κώστας Χαρδαβέλλας «ήθελε να χτυπήσει την αδράνεια και την μελαγχολία του κόσμου».

Έχοντας περάσει μια μεγάλη περιπέτεια από την οποία βγήκε νικητής ξέρει ότι σημασία έχει: «Να μην το βάζουμε κάτω, όσο δύσκολη κι αν είναι η εποχή. Να κυνηγάμε τα όνειρα μας μέχρι το τέλος γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα να γίνουν πραγματικότητα. Αυτό έχει γίνει σκοπός και τρόπος ζωής για εμένα»αναφέρει.

ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ- TO thebest.gr ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ

Μετά την παρουσίαση του βιβλίου μίλησε στο thebest.gr.

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Όποιος βρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου σας στην Πάτρα κατάλαβε ότι έχετε αρκετούς φίλους εδώ. Ποια είναι η σχέση σας με την πόλη;

Είναι αλήθεια ότι έχω μια καλή σχέση με αυτή την πόλη. Έχω και καλούς φίλους που βρέθηκαν κοντά μου, στην παρουσίαση του βιβλίου. Έχω κάνει μάλιστα και ρεπορτάζ για αυτή την πόλη. Για τα νοσοκομεία της, για την ανεργία που την ταλαιπωρεί κ.α.

Ο κώστας Χαρδαβέλλας με τον γιό του Κωνσταντίνο

Πώς γράφτηκε αυτό το βιβλίο; Ποιός ήταν ο στόχος του;

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε σε δύσκολες ώρες για εμένα. Δεν έχω γράψει τίποτα λιγότερο ή τίποτα περισσότερο από αυτά που πέρασα, που ένιωσα. Αυτή την αλήθεια την αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης.

Κι επειδή αυτό το βιβλίο απευθύνεται στους μαχητές της ζωής, όχι μόνο στους νικητές, γιατί σε μια μάχη υπάρχουν και ηττημένοι, να πω ότι δεν απευθύνομαι μόνο σε αυτούς που είχαν ή έχουν καρκίνο, αλλά και στον άνεργο που προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του. Σε όποιον έχει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα και πρέπει να παλέψει για να κερδίσει τη ζωή.

Λέω «Πάλεψε! Μην σταματάς να κυνηγάς το όνειρο σου».

Με αυτό το βιβλίο ήθελα να χτυπήσω την αδράνεια και την μελαγχολία του κόσμου.

Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που κάνατε όταν κρατήσατε το βιβλίο;

Είναι το τρίτο βιβλίο που έχω γράψει. Το πρώτο ήταν για το Πολυτεχνείο, το δεύτερο ήταν για το παρασκήνιο που ζουν οι δημοσιογράφοι. Κάθε βιβλίο είναι σαν ένα πνευματικό μου παιδί μου.

Έτσι κι αυτό. Όταν έφτασε στα χέρτια μου, το χάιδεψα, το μύρισα, το διάβασα ξανά για να θυμηθώ τι είχα γράψει... Είναι σαν να κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό...

Ο κώστας Χαρδαβέλλας με τον γιό του Κωνσταντίνο

"Με το βιβλίο θέλατε να χτυπήσετε την αδράνεια και την μελαγχολία του κόσμου...". Τι μπορεί να σας τρομάζει περισσότερο στην Ελλάδα του σήμερα;

Το ότι καθόμαστε και περιμένουμε τον «θάνατο» άπραγοι... Είμαστε ένας λαός που έχει φοβηθεί, έχει τρομοκρατηθεί και περιμένει τη μοίρα του. Αυτό με στεναχωρεί. Δεν βλέπω αγώνα, κόσμο στους δρόμους.

Το παράλογο της εποχής μας είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι παράλογο και σχιζοφρενικό. Αυτή η αδράνεια έχει προκύψει από τον φόβο που έχουν σπείρει. Αυτός ο φόβος είναι η «μυστική συνταγή» για να «περνάνε» οι κυβερνήσεις στον λαό αυτά που θέλουν.

Τι έφταιξε και βιώνουμε σήμερα αυτή την κατάσταση;

Εκτός από τις πολιτικές ηγεσίες, φταίμε κι εμείς που πέρναμε δάνεια για να πάμε με το κορίτσι μας στην Μύκονο ή για να αγοράσουμε τζιπ ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαμε αυτή τη δυνατότητα. Βλέπεις ανθρώπους που έχουν «παλάτια» και είναι καταχρεωμένα.

Υπήρχε μια εποχή που το χρήμα δινόταν απλόχερα από τις τράπεζες κι εμείς ξοδεύαμε εύκολα. Από την άλλη υπήρχαν πολιτικές ηγεσίες που τις ενδιέφεραν μόνο οι καρέκλες της εξουσίας. Αυτά μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε σήμερα.

Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Μου έχουν προτείνει αρκετές φορές, όλα αυτά τα χρόνια, στους χώρους που κινούμαι να ασχοληθώ με την πολιτική. Όμως η πολιτική όπως είναι σε αυτή την χώρα δε μου λέει απολύτως τίποτα.

Πιστεύω ότι ένας δημοσιογράφος μπορεί να κάνει και να αλλάξει πολύ περισσότερα πράγματα από έναν πολιτικό, έναν βουλευτή κ.λπ. Ο δημοσιογράφος κάθε μέρα δίνει την μάχη του.

Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το συστατικό της επιτυχίας σας όλα αυτά τα χρόνια;

Η ειλικρίνειά μου απέναντι στον κόσμο. Ο κόσμος με ξέρει πολύ καλά. Μπαίνω στα σπίτια του μέσα από την τηλεόραση εδώ και σαράντα χρόνια. Ξέρουν ότι και στο γυαλί και στην καθημερινή μου ζωή είμαι ο ίδιος.

Για τους τηλεθεατές είμαι ο «Κώστας τους»… πάντα ήξεραν ότι δεν θα τους κοροϊδέψω, ότι δεν θα διαπλέκω με την εξουσία, ότι δεν θα «αρπάξω» λεφτά, ότι δεν θα κάνω δημοσιογραφικές βρωμιές ή οτιδήποτε άλλο…

Θεωρώ λοιπόν ότι η ειλικρινής σχέση και επικοινωνία που είχα με το κοινό ότι ήταν και το «μυστικό» της όποιας επιτυχίας είχα.

Υπάρχει κάτι που δεν έχετε καταφέρει ακόμα;

Να μπω σε ένα διαστημόπλοιο και να φτάσω στον Άρη! Θα το ήθελα πολύ… είναι από τα όνειρα μου που δεν θα γίνουν πραγματικότητα ποτέ!

Μου αρέσει να αναζητώ καινούργια πράγματα, νέους «κόσμους» αλλά και ανθρώπους… Γι' αυτό πάντα επέλεγα να κάνω διαφορετικού τύπου εκπομπές αυτά τα 40 χρόνια που υπάρχω στην τηλεόραση.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν πράγματα που θα προτιμούσατε να μην είχατε κάνει στην επαγγελματική σας διαδρομή;

Σίγουρα ναι. Έχω κάνει την αυτοκριτική μου και ξέρω ποια είναι και τα λάθη που έχω κάνει. Είναι λάθη που με πονάνε. Υπήρξαν στιγμές που έκανε δημοσιογραφία που «μύριζε κιτρινίλα» και λαϊκισμό. Έχω μπει ακάλεστος σε σπίτια ανθρώπων με μια κάμερα. Έχω παραδεχτεί και αποδεχθεί αυτά τα λάθη και δεν πρόκειται να τα κάνω ξανά για κανένα λόγο.

Εαν έπρεπε να βάλετε έναν τίτλο στην ζωή σας, ποιός θα ήταν αυτός;

Ένας τσιγγάνος. Με την έννοια του ανθρώπου που «ψάχνεται» και «γυρνάει από εδώ κι από εκεί» και δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που θα έδινα στον εαυτό μου.