ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
Βρίσκεται πολύ κοντά στη Μητρόπολη των Ορθοδόξων, στην οδό Μαιζώνος, στην Πάτρα και είναι ένα απτό δείγμα της έντονης παρουσίας της ιταλικής κοινότητας στην Πάτρα. Επιβλητικός και με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική αποτελεί το «σπίτι» των Καθολικών χριστιανών , που κατοικούν κατά κύριο λόγο στην Πάτρα. Μπαίνοντας στο ναό τα μάτια σου «χορταίνουν» από τη δυτική τεχνοτροπία, που άφησε το «σημάδι» της και στη θρησκευτική τέχνη, ενώ ύμνοι (ηχογραφημένοι αν δεν τελείται εκείνη την ώρα λειτουργία), πλημμυρίζουν τ’ αυτιά σου .
Tης Ελευθερίας Μακρυγένη
Οι διαφορές μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών χριστιανών, εκτός από το δόγμα, αντικατοπτρίζονται και στο τελετουργικό και στον τρόπο της απεικόνισης του Ιησού, της Παναγίας και των Αγίων.
Δεσπόζουν τα αγάλματα ενώ οι εικόνες απεικονίζουν τα ιερά πρόσωπα με δυτική τεχνοτροπία, λιγότερο αυστηρά σε σχέση με τη βυζαντινή τέχνη, υπάρχουν εκκλησιαστικά όργανα, τα οποία απουσιάζουν από τους ναούς των Ορθοδόξων, ενώ τα κεριά στις καθολικές εκκλησίες είναι λευκά.
Η ιστορία του ναού
Η καθολική ενορία του Αγίου Ανδρέα συμπληρώνει φέτος 175 χρόνια, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στα θρησκευτικά καθήκοντα. Πολιτιστικές και ενημερωτικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα στο ναό, εφημέριος του οποίου είναι ο π. Γεώργιος Ντάγκας, ένας νέος και δραστήριος ιερέας.
Η Μικτή Χορωδία του ναού αφήνει πάντα τις άριστες των εντυπώσεων στις συναυλίες της, ενώ στο ενοριακό κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας γίνονται δωρεάν μαθήματα Ιταλικών που απευθύνονται σε όλους τους πολίτες , ενώ λειτουργεί και τμήμα γυμναστικής.
Φέτος που συμπληρώνονται 175 χρόνια από τα εγκαίνια του Καθολικού Ναού του Αγίου Ανδρέα, η ενορία σε συνεργασία με τον δικηγόρο – ιστορικό ερευνητή Χρήστο Μούλια, εκδίδει επετειακό λεύκωμα, στο οποίο θα καταγράφεται μέσα από κείμενα και φωτογραφίες, η ιστορία των Καθολικών της Πάτρας.
Όπως αναφέρεται στον ιστότοπο της Καθολικής Εκκλησίας, από τα αρχεία της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών, την εποχή του Καποδίστρια , οι Καθολικοί των Πατρών έλαβαν από το ελληνικό κράτος , μετά από ενέργειες του Γάλλου προξένου Bertini, ένα οικόπεδο, (σημερινή θέση του ναού), στο οποίο και αρχικά έχτισαν έναν μικρό πρόχειρο , ξύλινο ναό.
Την ανέγερση του ναού συνέδραμαν οικονομικά ενορίτες. Στις 21Μαΐου 1838 αρχίζουν να συγκεντρώνονται τα πρώτα χρήματα .Πρώτος καταθέτει 1200 δραχμές ο Επίσκοπος, ο οποίος αναθέτει το έργο της ανέγερσης στον αρχιτέκτονα Φρειδερίκο Σούσα.
Το σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή ενός ναού με μήκος 24 και πλάτος , με 14 πήχεις. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1838 από τον επίσκοπο Βλάγκη. Όμως λόγω έλλειψης χρημάτων, οι εργασίες σταμάτησαν πολύ γρήγορα. Οι εργασίες συνεχίστηκαν με νέες δωρεές και τελικά οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1841.
Ο νέος ναός
Ο νέος ναός κτίστηκε λόγω του ολοένα αυξανόμενου αριθμού Καθολικών στην Πάτρα και ο παλιός ναός δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Αυτός ήταν και ο πρώτος προβληματισμός του αιδεσιμότατου Ιωάννη Σινιγάλια , ο οποίος ανέλαβε την ενορία το 1915,μετά τον θάνατο του ιερέα Πέτρου Βιτάλη. Ο δραστήριος ιερέας, που καταγόταν από την Πάτρα, αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να διευρύνει τον παλιό ναό.
Οι εργασίες, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Καραβέλλα , έγιναν σε δύο φάσεις. Τον Ιούνιο του 1925 γίνεται μερική κατεδάφιση του υπάρχοντος ναού και κατασκευάζεται το εμπρόσθιο μέρος του νέου, συμπεριλαμβανομένου του κωδωνοστασίου .Οι δύο πλευρικοί τοίχοι και η σκεπή, ολοκληρώνονται την 1η Απριλίου του 1928.
Στις 21 Απριλίου 1937 ξεκινούν οι εργασίες της δεύτερης φάσης, οι οποίες περιλαμβάνουν κυρίως την κατεδάφιση του υπόλοιπου παλαιού ναού και την ολοκλήρωση των υπολοίπων του νέου. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του ναού, οι εργασίες σταμάτησαν από την αστυνομία αρκετές φορές και για διάφορους λόγους και ολοκληρώνονται μερικούς μήνες αργότερα.Από τα ο1949 έως το 1953 ο ναός σταδιακά ελαιοχρωματίζεται.
Ο σημερινός ναός είναι διπλάσιος του παλαιού θεωρείται ο δεύτερος σε μέγεθος, στην Καθολική Αρχιεπισκοπή Αθηνών , μετά τον Άγιο Διονύσιο.Είναι επιβλητικός αλλά με λιτά ωστόσο διακοσμητικά στοιχεία και ξεχωρίζει η γύψινη οροφή του, έργο του Πατρινού ενορίτη Πασχάλη Αλλεγκρέττι.
Εντός του ναού υπάρχουν δύο παρεκκλήσια. Αριστερά του Αγίου Ιωσήφ και δεξιά της Παναγίας της Πονεμένης, τα οποία κοσμούν έργα του Βαρούχα του 1920 και του 1925 αντίστοιχα.
Στο ιερό υπάρχουν δύο αγιογραφίες σε μουσαμά, που αναπαριστούν το μαρτύριο του Ιησού και του Απόστολου Ανδρέα, έργα του Πατρινού καλλιτέχνη Νικ Ατζαρίτη (1956).
Από τις δύο μεγάλες καμπάνες του ναού, η μία είναι δώρο του Υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα Δημάρχου Πατρέων Βασ. Ρούφου, ενώ η άλλη αποτελεί προσφορά των ενοριτών.
Το 1980 εκτελούνται εργασίες συντήρησης, ωστόσο ο ισχυρός σεισμός που «χτύπησε» την Πάτρα το 1993, προκάλεσε σημαντικές ζημιές στο ναό. Ο τότε εφημέριος της εκκλησίας π. Απόστολος Βαρθαλίτης ανέλαβε το φορτίο της αποκατάστασής τους. Πρωτίστως έγινα εργασίες για τη στατική αποκατάσταση του οικοδομήματος και χρησιμοποιήθηκε ειδική τεχνική, ενώ έγιναν και άλλες παρεμβάσεις, όπως τοποθέτηση νέων μαρμάρων , εσωτερικός ελαιοχρωματισμός με ειδικά χρώματα, συντήρηση εικόνων , αναδιάταξη της Αγίας Τράπεζας κ.α.Το κόστος των εργασιών καλύφθηκε από δανεισμό αλλά και από τα όσα συνεισέφεραν ενορίες, σε χρήμα και προσωπική εργασία.
Όπως αναφέρεται η ανέγερση τόσο του παλαιού, όσο και του νέου ναού , έγιναν αποκλειστικά με χρήματα, εργασία και δωρεές , που προσέφεραν οι χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι ενορίτες της Καθολικής Εκκλησίας κοινότητας της Πάτρας.
Πηγή
Αρχείο Καθολικού Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέα Πάτρας
Εφημερίδα Καθολική Αρ. Φύλλου 2634 /1991
Ιστορικό Λεξικό των Πατρών Κ. Τριανταφύλλου (1995)
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
