Ο κόσμος ταλανίζεται και η Wall street χτενίζεται...

Όπως όλοι γνωρίζουμε η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει στην Αμερική. Η αρχική εστία της παγκόσμιας «μόλυνσης», βρίσκετε στη Wall street όπου τα υψηλόμισθα αγόρια έκαναν οικονομικές και χρηματικές ακροβασίες. Εξ αίτιας αυτών των ακροβασιών, τις οποίες ήταν σε θέση να τις καταλάβουν μόνο αυτοί που τις σκαρφίζονταν, προκλήθηκε η κρίση η οποία κλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Και όπως κάθε αρρώστια, έτσι και αυτή χτύπησε περισσότερο αυτούς που είχαν πιο αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Όσο η Ελλάδα προσπαθεί απεγνώσμενα να γλιτώσει την χρεοκοπία, άλλες ευάλωτες χώρες παίρνουν σκληρά μέτρα για να μην φτάσουν σε αυτό το σημείο. Και παρόλο που η Αμερική δείχνει να έχει αρχίσει να συνέρχεται από την χειρότερη οικονομική θύελλα των τελευταίων εκατό χρόνων, η κοινή της γνώμη είναι εξοργισμένη με τα παιδάκια από την Wall street. Ο απλός αμερικανός πολίτης έχει εντοπίσει τους ενόχους και είναι τσαντισμένος μαζί τους. Όπως φαίνεται, τα αγόρια από την Wall street έχουν πια βαρεθεί να ακούνε από παντού ότι είναι παλιόπαιδα και ότι φταίνε για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αμερική, και αποφάσισαν να δώσουν κάποιες απαντήσεις. Η αγανάκτηση τους εκφράστηκε με ένα ανυπόγραφο e-mail, το οποίο απλώθηκε μέσο του διαδικτύου στην Αμερική. Το μήνυμα απευθύνεται στο Main street, (δηλαδή στην πλειοψηφία των Αμερικανών) και μεταξύ άλλων λέει: «Εμείς είμαστε Wall street. Η δουλειά μας είναι να φτιάχνουμε λεφτά. Δεν έχει σημασία εάν αυτά είναι πρώτες ύλες, μετοχές, ομόλογα ή κάποιο κομμάτι χαρτιού, εμάς δεν μας νοιάζει. Εμείς θα κάναμε αγοροπωλησίες και με κάρτες ποδοσφαιριστών, εάν αυτό ήταν κερδοφόρο. Δεν θυμάμαι κανέναν να παραπονιέται όταν η αγορά ήταν σε άνοδο, και όλα τα συνταξιοδοτικά ταμεία διπλασιάζονταν κάθε τρία χρόνια. Όπως και στο τζόγο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μέχρι να χάσετε τα λεφτά σας. Δεν έχω ακούσει κανέναν να πάει σε Ανώνυμους Τζογαδόρους για θεραπεία επειδή έχει κερδίσει υπερβολικά μεγάλο ποσόν. Τώρα που βρεθήκαμε στα σκ@τά, παρόλο που έχει αρχίσει η ανάρρωση, η κυβέρνηση και ο κάθε μέσος Τζο, ακόμα ψάχνουν για αποδιοπομπαίο τράγο. Τον βρήκαν, φυσικά, σε μας. Συνεχίστε την επίθεση, αλλά να ξέρετε ότι οι μόνοι που θα βλάψετε είστε εσείς. Για μαντέψτε τι θα γίνει όταν εμείς θα χάσουμε τις δουλειές μας στη Wall street; Θα πάρουμε τις δικές σας δουλειές. Εμείς σηκωνόμαστε στις πέντε η ώρα το πρωί και δουλεύουμε μέχρι τις δέκα η ώρα το βράδυ και παραπάνω. Είμαστε συνηθισμένοι να μην πάμε ούτε στην τουαλέτα όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Εμείς δεν χρειαζόμαστε μια ώρα διάλειμμα για φαγητό και δεν ζητάμε συνδικάτο. Εμείς δεν παίρνουμε σύνταξη στα πενήντα. Εμείς τρώμε αυτό που σκοτώνουμε, και όταν το μοναδικό φαγητό που θα υπάρχει, θα βρίσκεται στο δικό σας πιάτο, εμείς θα φάμε ακριβός αυτό...».

Κάπως έτσι συνεχίζεται και το υπόλοιπο του κειμένου, από το οποίο φαίνετε και η οργή απέναντι στους δασκάλους, καθηγητές και γενικός εκπαιδευτικούς υπαλλήλους, όπου αναφέρονται σε τρις κύριους λόγους για να γίνει κάποιος εκπαιδευτικός -Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος. Προς το τέλος της επιστολής δίνει άλλο ένα μήνυμα στον απλό πολίτη: «Θα σας έλεγα να προσέξετε λίγο τι εύχεστε, γιατί η ευχή σας μπορεί και να πραγματοποιηθεί. Εμείς δεν είμαστε δεινόσαυροι, είμαστε πολύ πιο έξυπνοι και επικίνδυνοι από τους δεινοσαύρους, θα παλέψουμε και θα επιβιώσουμε. Το θέμα είναι εάν θα επιβιώσει και εκείνο το είδος, το οποίο ο πρόεδρος Ομπάμα και κάποιοι άλλοι μετατρέπουν σε μέρος δικής μας τροφικής αλυσίδα – ο μέσος Τζο.»

Κάπως έτσι αντιδρούν τα Wall street boys διότι ο μέσος Τζο της Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου, τόλμησε να τσαντιστεί και να τους ζητήσει τον λόγο.

Αγαπητά μου Wall street αρπακτικά, εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι εσείς δεν είστε άκακοι δεινόσαυροι, αλλά ανελέητα αρπακτικά, και γνωρίζουμε ότι βρίσκεστε στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας. Μην μας υποτιμάτε όμως! Μπορεί να είμαστε ευχαριστημένοι με λίγα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα παλέψουμε για αυτά. Αυτά τα λίγα τουλάχιστον προλαβαίνουμε και  ξέρουμε να τα χαρούμε.

Εσείς τα σκ@τώσατε μην ζητάτε και ρέστα.