"Η Ελλάδα που θέλουμε, η Ελλάδα που ονειρευόμαστε δεν βρίσκεται μόνο στη φαντασία μας"

Και όμως φίλες  και φίλοι, η Ελλάδα που θέλουμε, η Ελλάδα που ονειρευόμαστε δεν βρίσκεται μόνο στη φαντασία μας. Πέρα απο την ατελείωτη μιζέρια μας που την ανακυκλώνουν, φίλοι και γνωστοί, κανάλια και εφημερίδες, υπάρχει ένας άλλος κόσμος οποίος κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος. Είναι μια άλλη Ελλάδα, μικρή σε μέγεθος ακόμη, αλλά υπαρκτή και με δυναμισμό,  η οποία χρειάζεται τη βοήθεια όλων εκείνων  που την θέλουν, για να γίνει μεγαλύτερη.

Την Ελλάδα αυτή τη διακρίνω στις διάφορες συναντήσεις νέων με θέμα την νεανική επιχειρηματικότητα. Το open coffee είναι ίσως το κυριότερο γεγονός  στο οποίο τα τελευταία 3 χρόνια βλέπω ανθρώπους νέους, ορεξάτους, με όραμα, με ιδέες, να ανταλλάσουν απόψεις μεταξύ τους και και να συζητούν για νέες επιχειρηματικές λύσεις που θα καλύψουν τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς.

Είναι άνθρωποι που δεν παρασύρονται απο το συνηθισμένο, που δεν ονειρεύονται να εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο, που δεν θέλουν το βόλεμα, αλλά ζητούν το κάτι παραπάνω απο τον εαυτό τους. Είναι εκείνοι που θέλουν να δουν να γίνεται πράξη αυτό το οποίο έχουν στο μυαλό τους, εκείνοι που θέλουν να δώσουν υπόσταση στο όραμά τους, αυτοί που τολμούν να καινοτομήσουν και να βοηθήσουν τη χώρα να κάνει βήματα μπροστά στην ανάπτυξη.

Την Ελλάδα αυτή τη βλέπω και σε διάφορες εθελοντικές πρωτοβουλίες όπως αυτές των Atenistas. Είναι η Ελλάδα της Δράσης και των αποτελεσμάτων, της αλληλεγγύης και της συμμετοχής.

Την Ελλάδα αυτή την είδα  πέρισυ και στα Πανεπιστήμια, όταν για πρώτη φορά,  ένα ισχυρό ρεύμα  φοιτητών, απέναντι σε αυτό τον παραλογισμό και στη «δικτατορία» που συντηρούν  οι κομματικές παρατάξεις εδώ και δεκαετίες, αντιστάθηκε και απαίτησε το αυτονόητο: Να μείνουν τα Πανεπιστήμια ανοιχτά διότι είναι ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου η πρόσβαση στην γνώση και κανένας δεν μπορεί να του το αρνηθεί, όσο ισχυρός και να είναι. Είναι η Ελλάδα που απαιτεί ισότητα και σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων απο όλους προς όλους, είναι η Ελλάδα που δεν κάνει πίσω στη δικτατορία της πλειοψηφείας, που αγωνίζεται για τα πιστεύω της.

Την Ελλάδα αυτή την βλέπω και στα Κοινωνικά Δίκτυα  και στα διάφορα ιστολόγια, όπου οι χρήστες ανταλλάσουν προβληματισμούς, συζητούν για τη πολιτική σκηνή και σχολιάζουν την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι η Έλληνες που διψούν για γνώση, που μαθαίνουν και μοιράζονται νέα αλλά και που έχουν τη δική τους φωνή και πιστεύω τα οποία εκφράζουν ανοιχτά και ελεύθερα.

Την Ελλάδα που αγαπώ την έζησα απο κοντά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας τόσο εκείνους του 2004 όσο και εκείνους του 2011. Είδα τους συμπολίτες μου να αναδεικνύουν σε όλους τους λαούς της γης το καλό πρόσωπο της χώρας μας. Άνθρωποι με χαμόγελο, με διάθεση, με προθυμία, που δούλεψαν σκληρά και εξυπηρέτησαν με ευχαρίστηση και αποτέλεσμα τους επισκέπτες μας. Είδα περήφανα τους ξένους να λένε «Ευχαριστούμε Ελλάδα, Ευχαριστούμε Αθήνα, ευχαριστούμε και συγγνώμη», το θυμάστε; Ήταν η Ελλάδα που δεν περίμενε να δει κανένας διότι δεν πίστευε πως σε αυτό το διεφθαρμένο κράτος με τις χαμένες αξίες, θα υπήρχαν άνθρωποι να δείξουν ένα τέτοιο καλό πρόσωπο προς τα έξω και να δημιουργήσουν στους επισκέπτες μας τις καλύτερες εντυπώσεις.

Σε αυτές τις 2 διοργανώσεις έζησα το προσωπικό μου όραμα. Άνθρωποι απο όλες τις γωνιές της γης συζητούσαν και συνεργάζονταν για κοινούς σκοπούς συσχετιζόμενους με τους αγώνες. Η προέκταση στο μυαλό μου ήταν αναπόφευκτη. Μακάρι κάποια μέρα να συνεργαζόμαστε  έτσι μεταξύ μας και για πολύ σημαντικά θέματα που μας αφορούν όλους και που δεν μπορεί καμία χώρα να τα λύσει απο μόνη της. Την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων αναπτύσσεται μια μικρή παγκόσμια κοινωνία στην οποία όλοι είμαστε διαφορετικοί και ταυτόχρονα όλοι ίσοι, ανεξάρτητα απο το χρώμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τη παράδοση, τη κουλτούρα μας. Οι αγώνες αυτοί μας δίνουν μια ξεχωριστή πνοή ελευθερίας και κάνουν εφικτό, αυτό που τα υπόλοιπα 3 χρόνια και 11 μήνες μας μοιάζει ανέφικτο.  Αυτό ήταν το πραγματικό κίνητρο που με έκανε να γίνω εθελοντής στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Διότι εκεί, έζησα το όνειρο! Για αυτό και  μου λείπουν... όπως λείπουν και σε εσάς.

Αυτή είναι συνοπτικά η Ελλάδα που αγαπώ. Η Ελλάδα των νέων ιδεών, της υγιούς επιχειρηματικότητας, του προβληματισμού, του διαλόγου,  των ανοιχτών σχολών, του εθελοντισμού,της συμμετοχής, της συνεργασίας, του σεβασμού, της ανοχής της διαφορετικότητας, της εξωστρέφειας, της πρωτοβουλίας, του ρίσκου, των λύσεων, των αποτελεσμάτων, της ευθύνης. Αυτή είναι η Ελλάδα της ελευθερίας, είναι η Ελλάδα που είναι υπαρκτή και που θέλω να εκπροσωπήσω σε αυτές τις εκλογές!

Δεν έχει καμία σχέση η Ελλάδα αυτή με την Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των υπολοίπων κομμάτων, του Φωτόπουλου, του Μπαλασόπουλου, του Λυμπερόπουλου, του Θέμου Αναστασιάδη, του Τζοχατζόπουλου, του Ζαχόπουλου, του Ψωμιάδη, του Κούγια, των μπαχαλάκηδων, των άκρων, του πελατειακού κράτους, των συντάξεων μαϊμού, των κομματικών οπαδών, της μιζέριας, της αδράνειας, των προνομιούχων, της σπατάλης, της παράνομης απεργίας, του κλεισίματος των δρόμων, του ωχαδερφισμού, της πάρτης μας, της εξίσωσης, της δωροδοκίας, των καταλήψεων, των μολότωφ, του αθέμιτου ανταγωνισμού και των κρατικών η κρατικοδίαιτων μονοπωλίων. Αυτή είναι η Ελλάδα της καταπίεσης, η Ελλάδα που πρέπει να αποβάλλουμε απο πάνω μας, η Ελλάδα που πρέπει να «σκοτώσουμε»!

Ξέρω οτι η Ελλάδα που αγαπώ είναι μειοψηφεία, είναι σαν ένα μικρό παιδάκι το οποίο καλείται να τα βάλει με τους μεγάλους . Όμως είναι κάτι που δε με απονθαρρύνει. Σκοπός μου είναι να βοηθήσω ώστε αυτό το παιδάκι να μεγαλώσει και να διεκδικήσει το μέλλον που του αξίζει, αυτό που τόσο επίμονα και τόσο άδικα του στερούνε. Όπως ακριβώς μεγάλωσα εγώ και αποφάσισα πως δε θα περιμένω άλλο. Γιατί δεν μου αρέσει να μένω πλέον θεατής στις εξελίξεις. Γιατί ποτέ δε ξεπούλησα την αξιοπρέπειά μου για ένα βόλεμα στο Δημόσιο, η για μια ευνοϊκότερη μεταχείριση. Γιατί είμαι πολίτης και οχι πελάτης! Γιατί συνειδητοποιώ πως τίποτα δεν θα αλλάξει αν συνεχίσουμε να περιμένουμε απο άλλους που δεν μπορούν και δε θέλουν να μας αλλάξουν.

Γιατί αυτή είναι η ζωή μας, αυτό είναι το μέλλον μας, αυτή είναι η ώρα μας!

Ώρα λοιπόν για Δράση.