Πάτρα: Όταν περνούσε η μπάντα με μαέστρο τον Θεόφιλο Κάββουρα

Ο αρχιμουσικός και συνθέτης Θεόφιλος Κάββουρας γεννήθηκε στην Πάτρα στις 30 Αυγούστου 1930, στο πατρικό του σπίτι επί της οδού Ασημάκη Φωτήλα 35 και πέθανε στις 19 Μαρτίου 1974, από εγκεφαλικό επεισόδιο, στην οικία του επί της οδού Κορίνθου και Καρόλου.

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Θεόφιλου Κάββουρα

Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ευνοούσε την κλίση του προς τη μουσική. Ο πατέρας του Ανδρέας ήταν φιλόμουσος και μουσικά κατηρτισμένος (ήταν δεξιοτέχνης του μαντολίνου και έπαιζε στην μαντολινάτα «Ευτέρπη»). Ο αδελφός της μητέρας του πατέρα του, Χρήστος Σπηλιόπουλος, ήταν ονομαστός μουσικοδιδάσκαλος της Βυζαντινής μουσικής και γνώστης της Ευρωπαϊκής, ψάλτης επί σειρά ετών στον Μητροπολιτικό Ναό Πατρών. Είχε και έναν αδελφό, δύο χρόνια μικρότερό του, τον Δημήτρη, ήδη γνωστό Ποιητή και Λογοτέχνη.

Ο Θεόφιλος Κάββουρας αρχικά σπούδασε στο «Πατραϊκό Ωδείο», με πρώτο δάσκαλο, στα θεωρητικά, τον διευθυντή του ωδείου Ευθύμιο Ντρέκη και στο πιάνο την κ. Λαγογιάννη. Σε ηλικία 20 ετών μεταβαίνει στην Αθήνα όπου, παράλληλα με τη στρατιωτική του θητεία (υπηρετεί ως μουσικός σε διάφορες στρατιωτικές μπάντες), φοιτά στο Εθνικό Ωδείο (1950-1953). Δάσκαλός του ο Μανώλης Καλομοίρης, ο ηγέτης της Εθνικής Μουσικής Σχολής. Μέσα σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα κατορθώνει έναν άθλο: Παίρνει πτυχία αρμονίας, ενορχήστρωσης, αντίστιξης και φούγκας, όλα με άριστα. Επίσης, ειδικεύεται στην ενοργάνωση (πνευστών) με καθηγητή τον αρχιμουσικό Βασίλη Σωζόπουλο, τον οποίον διαδέχθηκε αργότερα στη Δημοτική Μουσική Πατρών. Αυτή η τριετής παραμονή του στην Αθήνα για σπουδές ήταν και το μόνο διάστημα που απομακρύνθηκε από την γενέτειρά του.

Επιστρέφοντας στην Πάτρα το 1953, σε ηλικία μόλις 23 ετών, προσλαμβάνεται ως υπαρχιμουσικός στη Δημοτική Μουσική Πατρών και λίγα χρόνια αργότερα γίνεται αρχιμουσικός, θέση που διατήρησε μέχρι τον θάνατό του. Ως αρχιμουσικός άφησε, πραγματικά εποχή. Η ικανότητά του να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα, οι φανταστικές διασκευές του, οι έξοχες ενορχηστρώσεις του, ο δυναμισμός του, το νεύρο του, το ταμπεραμέντο του γενικά ως μαέστρου ήσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγάλου ταλέντου του, κατά γενική ομολογία όλων όσων τον γνώρισαν. Ο Θ. Κάββουρας κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αναδείξει καλλιτεχνικά την μπάντα του Δήμου, βασισμένος σε ένα έξοχο υλικό μουσικών που την απάρτιζαν. Κινήθηκε δυναμικά προς την κατεύθυνση ανανέωσης του ρεπερτορίου, γεγονός που τράβηξε την προσοχή του κοινού. Ήταν η εποχή που η μπάντα ήταν ένα από τα κύρια μέσα ψυχαγωγίας των πατρινών και έδινε κάθε Τετάρτη και Κυριακή, συναυλία σε υπαίθριους χώρους, κυρίως στην πλατεία Τριών Συμμάχων και στην Πλατεία Γεωργίου.  Έτσι , φρόντισε να διασκευάσει για μπάντα αρκετά μουσικά έργα του κλασσικού ρεπερτορίου, όπως π.χ. «Αλιείς Μαργαριταριών» του Μπιζέ, «Τα παραμύθια του Χόφμαν» και «Ο Ορφέας στον Άδη» του Όφενμπαχ κ.α.

Παράλληλα ήταν μάστορας του ποτ πουρί. Με μοναδική δεξιότητα και φαντασία συνέθεσε γνωστές μελωδίες και συνταίριαζε διαφορετικούς ρυθμούς, χωρίς να έχει προκατάληψη για κανένα μουσικό είδος. Γνώριζε πολύ καλά τι θέλει από το καθένα κι έτσι όλα είχαν θέση στις ελκυστικές συνθέσεις του: παλιά τραγούδια, τραγούδια της εποχής, ελληνικά και ξένα, λαϊκά, δημοτικά, σύγχρονα, καντάδες, οπερέτες και εμβατήρια. Συνέθετε, δηλαδή, κύκλους ποτ πουρί, κατά είδος.

Το κοινό παρακολουθούσε με αμείωτο  ενδιαφέρον τις καθιερωμένες λαϊκές συναυλίες της μπάντας, στις πλατείες της πόλης και θαύμαζε τον μαέστρο, ο οποίος ζούσε με ένταση κάθε στιγμή στο πόντιουμ. Επίσης όσοι μουσικοί συμμετείχαν στις πρόβες της μπάντας θυμούνται τον μαέστρο να επιδιώκει την τελειότητα, επιμένοντας στη λεπτομέρεια. Με τους μουσικούς του οικοδομούσε μία σχέση φιλίας και αλληλεγγύης. Ανέδειξε πολλούς αξιόλογους σολίστ, τους οποίους ενεθάρρυνε και υποστήριζε στη μουσική τους σταδιοδρομία.

Ο Θεόφιλος Κάββουρας παντρεύτηκε την Γεωργία  Αποστόλου, το 1966 και απέκτησαν δύο παιδιά , τον Απόστολο και την Αθηνά. Η Αθηνά ακολούθησε και η ίδια  τα χνάρια του πατέρα της και είναι καθηγήτρια Μουσικής. Του χάρισε 5 εγγόνια, τα οποία όμως ο ίδιος δεν γνώρισε, λόγω του αδόκητου θανάτου του σε ηλικία μόλις 44 ετών. Το γεγονός αυτό της απώλειάς του, συγκλόνισε την τότε πατραϊκή κοινωνία και στέρησε το ελληνικό μουσικό στερέωμα από ένα σημαντικό δημιουργό.