Ποιός χαράσσει την πορεία;

"106 φοιτητές τον Ιούνιο κατέθεσαν την ίδια εργασία. [...] Ωστόσο, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ζήτησε με ανακοίνωση την άρση της ποινής...". Έτσι το οτιδήποτε εργαλειοποιείται και γίνεται μέσο λαϊκισμού. Η ΔΑΠ "υπερασπίζεται" τους φοιτητές και μάλιστα κρίνει ποια ποινή πρέπει να τους επιβληθεί.

Είτε τους "προστατεύει" επειδή τους είχε πουλήσει η ίδια την εργασία -γιατί άλλως πώς θα μπορούσε να έχει διαρρεύσει σε τέτοιον βαθμό, από το να προωθήθηκε "ρουσφετολογικά" και τώρα να προστατεύει τα μωρά παιδιά της που την πάτησαν;-, είτε μόνο και μόνο για ψηφοθηρία, είναι εμφανέστατο ότι η κομματικοποίηση εντός των σχολών, μόνο παρακμή φέρνει σε αυτές καθώς δίνει βήμα στον λαϊκίστικο προπαγανδιστικό λόγο, από τον οποίο ένα πολύ μεγάλο μέρος "γοητεύεται".

Ιδού τα αποτελέσματα· η ΔΑΠ προστάτης των "ανυπεράσπιστων" και η συνέλευση του πανεπιστημίου "κακιά" γιατί προσπαθεί να αποτρέψει -και παραδειγματικά- τέτοιες ενέργειες.

Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο -ο οποίος παρατηρείται εξ ίσου από όλες τις παρατάξεις στο πανεπιστήμιο, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα μόνο η ΔΑΠ έστειλε επίσημη ανακοίνωση-.

Το ανησυχητικόν είναι, ότι αναπτύσσεται εκεί που βρίσκει εύφορο έδαφος. Σαν την ροδακινιά... Μόνο που το έδαφος που χρειάζεται ο λαϊκισμός είναι, πέραν της αγραμματοσύνης, η ιδέα ότι δεν έχουμε ευθύνη για τις πράξεις μας. Και έρχεται ο λαϊκισμος, οι γενικεύσεις και οι αοριστίες που πείθουν τον ακροώμενο ότι δεν έχει δα και τόσο άδικο ή δεν φέρει μεγάλη ευθύνη, για κάτι που προφανώς και φέρει.

Γι αυτό και είναι ελάχιστοι αυτοί που, επί σκοπώ, θα ισχυρισθούν το αντίθετο και για τον λόγο αυτό το "χάιδεμα των αυτιών" γίνεται αρεστό...