Καμία αυταπάτη δεν υπάρχει

Ακούσαμε πριν από λίγες ημέρες, τον πρωθυπουργό της χώρας, να μιλάει για αυταπάτες που πιθανότατα είχαν αυτός και οι όμοιοι του, όσον αφορά τις προεκλογικές εξαγγελίες του Ιανουαρίου του 2015.

Η δικαιολογία της “αυταπάτης” ακούγεται πολύ ήπια και προκλητικά υποβαθμισμένη σε σχέση με αυτό που πραγματικά διαδραματίστηκε τον Γενάρη του 2015. Αυτό που πραγματικά έγινε αδίστακτα, δεν είναι τίποτα άλλο από την κατάφωρη, ανελέητη και προσχεδιασμένη εξαπάτηση ενός ολόκληρου λαού.

Για να μην κατηγορηθώ όμως ότι θέλω να προσβάλλω τον πρωθυπουργό μας, και μόνο, να εξηγήσω πως φτάνω σε αυτό το συμπέρασμα.

Σε αυτό το έγκλημα, γιατί περι αυτού πρόκειται, υπάρχει ένοχος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, υπάρχει θύμα, ο ίδιος ο λαός και υπάρχει και κίνητρο, η αναρρίχηση στην πολυπόθητη εξουσία.

Θα σας φρεσκάρω την μνήμη με μία λίστα από τις πιο τραγικές υποσχέσεις που έχει δώσει ποτέ πολιτικός σε χώρα του δυτικού κόσμου τα τελευταία διακόσια χρόνια.

Μονομερείς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.

Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Αναστολή όλων των πλειστηριασμών.

Καμία φορολόγηση πρώτης κατοικίας.

Μείωση αντικειμενικών αξιών κατά 30%.

Δωρεάν μετακίνηση σε άνεργους και άπορους.

Κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων με ένα νόμο.

Αμμεση υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης χωρίς ανάγκη χρηματοδότησης.

Καμία πιθανότητα να αρνηθούν το πρόγραμμά μας.

Θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν.

Αυτές ήταν κάποιες από τις εξαγγελίες και κάποιοι από τους ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ κατά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Ο δεκάλογος του λαοπλάνου Αλέξη ο οποίος παράλληλα έχασε μία μοναδική ευκαιρία να κάνει την διαφορά σε σχέση με τους “παλιούς πολιτικούς”. Επέλεξε όμως τις πρακτικές των “παλιών” πολιτικών που τόσο κατηγορεί αλλά στο τέλος της ημέρας, τους μιμείτε με θρησκευτική ευλάβεια και επιστημονική ακρίβεια.

Με μία διαφορά όμως, που λέει ότι στις παλιές “καλές” εποχές υπήρχε εμπιστοσύνη, χρηματοδότηση, κάβα, όπως θέλετε πες τε το, κάτι με το οποίο ένας λαϊκιστής πολιτικός μπορούσε να “λαδώσει” μνήμες και συνειδήσεις. Για κακή του και κακή μας τύχη, τώρα δεν έχει “τίποτα να δώσει πλέον στο φτωχό λαό του”, ουτε κάν ένα κόκκινο μήλο. Μόνο ελπίδες και όνειρα που καταρίπτονται καθημερινά μέσα από το ίδιο του το ξεγύμνωμα.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πίστευε κάποιος ότι αυτά θα μπορούσαν όχι μόνο να υλοποιηθούν άμεσσα στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, αλλά και να σημάνουν πρόοδο για την επόμενη μέρα.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πίστευε κάποιος, με μέτρια γνώση της κατάστασης της οικονομίας, ότι αυτές οι εξαγγελίες θα μπορούσαν να είναι εφικτές ποτέ στην Ελλάδα του 2015.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πίστευε κάποιος, ότι με συνθήματα όπως το “go back madam Merkel” και “εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν” και “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”, ότι οι δανειστές θα έκαναν πίσω και όχι μόνον θα δεχόντουσαν το κούρεμα των δικών τους κεφαλαίων αλλά θα σου χρηματοδοτούσαν και την επόμενη κοινωνική σου πολιτική.

Ούτε μία στο εκατομμύριο, για να χρησιμοποιήσω και δικιά του έκφραση, υπάρχει πιθανότητα “αυταπάτης” σε όλα τα προηγούμενα. Ο μόνος δόκιμος χαρακρηρισμός της παραπάνω περίπτωσης είναι απάτη και μόνο αυτός.

Πρέπει δε να είναι η μοναδική περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά οπου πολιτικός υπόσχεται παντελώς ανέφικτα πράγματα που ακόμα και αν υπήρχε τρόπος να υλοποιηθούν θα ήταν καταστροφικά για την επόμενη μέρα της οικονομίας. Τραγική καρικατούρα της ιστορίας ο Αλέξης υλοποιεί το καταστροφικό του σχέδιο, εγκλωβισμένος στο αμαρτωλό και λαϊκίστικο παρελθόν του καθώς και στην μίζερη φιλοσοφία των συντρόφων του.

Πρέπει δε να είναι επίσης η μοναδική περίπτωση όπου πολιτικός με αυτήν ακριβώς την πρακτική αναριχάται στην εξουσία και μένει εκεί κάνοντας το άσπρο μαυρο, το κρέας ψάρι και την συνεφιά λιακάδα σε καθημερινή βάση, βλάπτοντας την πραγματική οικονομία εις γνώσην του προκειμένου να εξυπηρετήσει την ομαλότητα της αστείας πλέον ρητορικής του.

Περαστικά μας…..