Η Κεντροαριστερά αποκτά νόημα όταν είναι προοδευτική

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών αποτύπωσε αυθεντικά και αδιαμφισβήτητα την πολιτική κατάσταση της χώρας. Τα μηνύματα αποδόμησαν σχεδιασμούς και ανέτρεψαν εμμονές και ιδεοληψίες που διαιώνιζαν την πολιτική στασιμότητα.

Η κρίση των πολιτών ως προς τις ασκούμενες πολιτικές ήταν συντριπτική. Το μήνυμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν από επιφυλακτικό έως απογοητευτικό. Αποτυπώθηκε, τέλος, με σαφήνεια η ανάγκη διαμόρφωσης ενός χώρου, ο οποίος, με το ειδικό του βάρος και το ρεαλιστικό του πρόγραμμα, θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο χώρος αυτός όπως τον προσδιορίζουμε εμείς, ο χώρος του δημοκρατικού Σοσιαλισμού ή της Κεντροαριστεράς, θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και πολύ καιρό στην πολιτική σκηνή. Το πλέον κρίσιμο συμπέρασμα, όμως, της λαϊκής ετυμηγορίας είναι η ανάγκη διατύπωσης ενός εναλλακτικού σχεδίου διακυβέρνησης της χώρας με σαφές προοδευτικό πρόσημο, ευρωπαϊκή προοπτική και κοινωνική συνοχή.

Η ΔΗΜΑΡ ανέλαβε πρόσφατα την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του μεγάλου αλλά και απαξιωμένου χώρου της Κεντροαριστεράς, όπως αδόκιμα αποκαλείται. Η ανάληψη αυτής της πρωτοβουλίας έγινε καθυστερημένα και σε μια περίοδο που η κατάσταση στο χώρο αυτό είναι ιδιαίτερα απογοητευτική, λόγω των άκρως αποτυχημένων προηγούμενων πρωτοβουλιών. Πρωτοβουλίες που απέτυχαν, επειδή επιχειρούντο σε συνθήκες πολιτικού κενού και απέβλεπαν πρωτίστως στη δημιουργία εκλογικών μηχανισμών.

Παρέβλεπαν, δηλαδή, τη σοβαρότερη παράμετρο της βιωσιμότητας, αυτή της προγραμματικής σύγκλισης. Σύγκλιση η οποία αναπόφευκτα θα έπρεπε με σαφήνεια να τοποθετείται επί των ασκούμενων πολιτικών.

Είχαμε από τότε διατυπώσει τη θέση ότι η βιωσιμότητα του εγχειρήματος προϋποθέτει τη διαβούλευση επί προγραμματικών θέσεων.

Κάθε συζήτηση δεν μπορεί παρά να αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις της προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας. Θα έπρεπε να διατυπώνεται ως εναλλακτικό, και αντίπαλο της ασκούμενης πολιτικής, πολιτικό σχέδιο και να απαντά στο βασικό πολιτικό ερώτημα «ποια μεταμνημονιακή Ελλάδα και κοινωνία επιθυμούμε;».

Ένα σχέδιο, δηλαδή, που θα μετουσιωνόταν σε πλαίσιο πολιτικής δράσης και συσπείρωσης - συνεργασίας όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που θα το υλοποιούσαν. Αυτές ήταν οι βασικές ενστάσεις της ΔΗΜΑΡ επί των προηγούμενων εγχειρημάτων. Το λάθος μας ήταν ότι παραλείψαμε να προτείνουμε εμείς το πιο πάνω πλαίσιο του διαλόγου. Αντιμετωπίσαμε όλες τις πρωτοβουλίες αμυντικά και ως «Επιμηθείς».

Την πρωτοβουλία αυτή, έστω και καθυστερημένα, την αναλάβαμε με τις δύο επιστολές που αποστείλαμε σε όλες τις δυνάμεις του χώρου της Κεντροαριστεράς. Με την πρωτοβουλία μας θέτουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επιτυχία και τη βιωσιμότητα του όλου εγχειρήματος. Επιδίωξή μας δεν είναι απλώς η συζήτηση ή συνεννόηση στο χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά η επίτευξη της προοδευτικής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης και των πολιτικών δυνάμεων που θα την υπηρετήσουν.

Για αυτό ακριβώς και η πρότασή μας είναι ολοκληρωμένη. Καταρχάς, αφορά την αποσαφήνιση του αδόκιμου, όπως προανέφερα, όρου Κεντροαριστερά. Ο όρος αυτός είναι «χωροταξικός» και όχι πολιτικός. Τόσο στην Κεντροαριστερά όσο και στην Κεντροδεξιά οι πολιτικές οντότητες που προσδιορίζουν και τους δύο χώρους είναι η Αριστερά και η Δεξιά. Κατόπιν τούτου δεν μπορεί να είναι βιώσιμο το εγχείρημα, αν πρωτίστως δεν προσδιορίσεις την έννοια της Αριστεράς.

Η συγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς καθίσταται μετέωρη δίχως τη διατύπωση κυβερνητικού σχεδίου, το οποίο είναι στρατηγικά μη συμβατό με τη Δεξιά, και όσον αφορά καθ’ ημάς με τη Νέα Δημοκρατία. Κοντολογίς η «Κεντροαριστερά» πρέπει πολιτικά και προγραμματικά να οριοθετηθεί από την «Κεντροδεξιά».

Γι’ αυτό κι εμείς απευθύναμε δύο διαφορετικές επιστολές, μία προς τις δυνάμεις της λεγόμενης Κεντροαριστεράς και μία προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί θεωρούμε ότι η στενή συζήτηση για ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δίχως την προοπτική προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας είναι ατελής. Όπως και οποιαδήποτε συζήτηση για την Κεντροαριστερά, δίχως διασαφήνιση και οριοθέτηση του χώρου της Αριστεράς και του Κέντρου θα οδηγήσει μοιραία σε απολιτικές επιλογές.

Οι αντιδράσεις επί της πρωτοβουλίας μας είναι ενδεικτικές της γενικότερης αμηχανίας που έχει εμφιλοχωρήσει στις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, των προσωπικών-ιδιοτελών επιλογών προσώπων και συλλογικοτήτων. Το εγχείρημα πρέπει να πετύχει, όχι για το καλό κομμάτων και προσώπων, αλλά για το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας.