"Μήπως είμαστε δημότες Β' κατηγορίες κύριε Δημαρά;"

Ανοιχτή επιστολή απέστειλαν οι κάτοικοι-περίοικοι του καταστήματος αναψυχής ''ΚΗΠΟΣ'' που βρίσκεται στην πλατεία Αγ. Γεωργίου (25ης Μαρτίου) προς τον Δήμαρχο της Πάτρας σχετικά με την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους εξαιτίας της ηχορρύπανσης που προκαλεί το προαναφερόμενο κατάστημα.Η επιστολή έχει ως εξής:

"Κύριε Δήμαρχε,

Η γειτονιά μας, έχει την τύχη να έχει κοντά της έναν μεγάλο κήπο, στον ακάλυπτο χώρο του διατηρητέου «Μεγάρου Γαλανόπουλου» που βρίσκεται επί της οδού Γερμανού 10-12, στο ύψος της πλατείας Αγίου Γεωργίου, απέναντι από το Ρωμαϊκό Ωδείο ο οποίος φτάνει μέχρι πίσω στην οδό Γεωργίου Ρούφου.

Αντίθετα όμως από ό,τι θα πίστευε κανείς, ο κήπος αυτός είναι για μας και τις οικογένειές μας, πηγή βασάνου και μετατρέπει κάθε χρόνο τη διαβίωσή μας στα σπίτια μας, σε μαρτύριο.

Κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια λειτουργεί σε αυτόν το κατάστημα «ΚΗΠΟΣ», από τα τέλη Απριλίου μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, κάνοντας τις νυχτερινές ώρες για μας ΚΟΛΑΣΗ.

Ως πολίτες που πιστεύουμε ότι υπάρχουν νόμοι που μας προστατεύουν, τρέχουμε από το 2008 σε όλες τις αρμόδιες Υπηρεσίες για να κατορθώσουμε το αυτονόητο: να κοιμόμαστε στα σπίτια μας, να ξεκουραζόμαστε και να μπορούμε κάθε πρωί να πάμε στις δουλειές μας.

Όμως, το κατάστημα εξακολουθεί να είναι ανοιχτό και συστηματικά να διαταράσσει την διαβίωσή μας.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια, η άδειά του ήταν για Εστιατόριο εντός του διατηρητέου κτηρίου και η Ελληνική Αστυνομία κατέγραφε κάθε καλοκαίρι δεκάδες φορές τροποποίηση αυτής της άδειας, αφού το κατάστημα λειτουργεί ως υπαίθριο Μπαρ με Μουσική και ΜΟΝΟ στον εξωτερικό ακάλυπτο χώρο, σε όλον αυτόν τον κήπο, που συνορεύει με τα σπίτια μας.

Επίσης κάθε χρόνο γίνονται δεκάδες μηνύσεις από την Ελληνική Αστυνομία για ηχορύπανση.

Ειδικότερα το περασμένο Φθινόπωρο έγιναν «περίεργα» πράγματα, με τα οποία ασχολήθηκε και ο τοπικός τύπος (εφημερίδα Πελοπόννησος):

Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου με απόφαση της 29^ης Ιουλίου 2011 αφαίρεσε την άδεια του καταστήματος, όπως προβλέπει ο νόμος μετά από τις δεκάδες μηνύσεις του καλοκαιριού. Η σφράγιση του καταστήματος υλοποιήθηκε μόλις στις 12 Σεπτεμβρίου 2011.

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, παράλληλα, ζήτησε δεύτερη ανεξάρτητη άδεια, όχι για το κτήριο αλλά για δεύτερο ανεξάρτητο κατάστημα OPEN BAR στον κήπο, με άλλη είσοδο από την πίσω οδό, την οδό Γεωργίου Ρούφου, η οποία και του δόθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2011.

Έτσι, το κατάστημα δεν έκλεισε ούτε για ένα βράδυ, αφού λειτουργούσε πια με τη νέα άδεια και χωρίς βέβαια να εφαρμόζει τίποτα νέο από όσα όριζε αυτή.

Οι νομότυπες εφευρέσεις όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, στην οποία κατέφυγε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, διά του αρμοδίου Γενικού Γραμματέα της κ. Αναστάσιου Αποστολόπουλου, έκρινε λανθασμένη την απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής με το εφεύρημα ότι οι μηνύσεις αφορούσαν την άδεια εντός του κτηρίου, ενώ οι παραβάσεις γίνονταν εκτός αυτού, στον κήπο. Επίσης, ο κ. Αποστολόπουλος έφερε ως επιχείρημα τη νέα άδεια, η οποία όμως δεν υπήρχε τον καιρό των μηνύσεων αφού εκδόθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου.

Έτσι το κατάστημα έχει και πάλι την άδεια για το κτήριο, από την Περιφέρεια αυτή τη φορά.

Και ένα τελευταίο εφεύρημα, γνωστό από παλιά σε όλους όσους ασχολούνται με το χώρο:

Με την εκπνοή του 2011, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, μεταβίβασε την άδεια αυτή και από προσωπική που ήταν, στο όνομά του, την έκανε Ε.Π.Ε. με νόμιμο εκπρόσωπο και πάλι τον ίδιο.

Έτσι, σύμφωνα με τον μέχρι τώρα ισχύοντα νόμο, ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ αυτόματα όλες οι κυρώσεις που υπήρχαν εναντίον του καταστήματος.

Σήμερα, το κατάστημα λειτουργεί ακριβώς όπως λειτουργούσε με την προηγούμενη Άδειά του και θεωρούμε ότι η νέα Άδεια είναι απλώς προσχηματική:

Έχει ηχητική εγκατάσταση και παίζει δυνατή μουσική όλες τις ώρες που είναι ανοιχτό (και απογεύματα Κυριακής), αντίθετα προς όσα ορίζει η άδειά του,

Φιλοξενεί πολλαπλάσιο αριθμό θαμώνων από τον επιτρεπόμενο στην άδειά του, με αποτέλεσμα την πολύ μεγάλη οχλοβοή.

Απλώς συνδυάζει τις δύο άδειες για να συνεχίζει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες αδιαφορώντας για τα προβλήματα που δημιουργεί.

Εμείς λοιπόν οι περίοικοι, πολλοί κάτοικοι από γεννήσεώς μας στην ήσυχη κατά τα άλλα αυτή γειτονιά του ιστορικού κέντρου της πόλης της Πάτρας, αναρωτιόμαστε και ρωτάμε κι εσάς:

Μήπως είμαστε Δημότες Β΄ κατηγορίας;

Μήπως πρέπει να φύγουμε από τα σπίτια μας;

Δε δικαιούμαστε, όπως όλοι σας, να κοιμόμαστε τα βράδια;

Τα παιδιά μας είναι μαθητές και φοιτητές. Έχουμε, και φέτος, παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές Εξετάσεις. Τα κοιμίζουμε με ωτοασπίδες για να μπορέσουν το πρωί να πάνε στο σχολείο, ή να πάνε να γράψουν. Δε δικαιούνται όπως τα παιδιά όλων, ησυχία και ηρεμία;

Έχουμε στη γειτονιά, υπερήλικους και άρρωστους ανθρώπους. Δε δικαιούνται ηρεμία και ύπνο;

Ζητάμε το αυτονόητο: να μπορούμε να ξεκουραστούμε στο άσυλο των σπιτιών μας. Είμαστε παράλογοι;"