Πλήρωμα 86: Ε λοιπόν όχι, δεν έχουμε άλλο τέτοιο!

Αν περιεργαστεί κανείς σαν …ανθρωπογεωγραφία την καρναβαλική παρέλαση θα ανακαλύψει πως αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας σε μικρογραφία.

Υπάρχουν οι «πολλοί», ο μέσος όρος δηλαδή, που είναι και η «μαγιά» της μεγάλης γιορτής, η οποία προσπαθεί να συνδυάσει καλή μεταμφίεση, κέφι και συλλογική προσπάθεια στα γνώριμα πλαίσια. Υπάρχει η «εμπροσθοφυλακή» με πληρώματα που διεκδικούν διακρίσεις για τις υψηλές επιδόσεις σε αισθητική, καινοτομία, κατασκευές, άρματα που με την πάροδο των χρόνων έχουν δημιουργήσει κατάδική τους αναγνωρίσιμη «φυσιογνωμία». Υπάρχει και η «ουρά» με τη νεολαία να παρελαύνει σε λογική μαζικού πάρτι, ανεξαρτήτως αν η χαρά της έχει γίνει αντικείμενο «παραβατικής» εμπορικής εκμετάλλευσης και συνώνυμο με μέθη, καπνογόνα και ακαλαίσθητο πολυάριθμο «χαμό».

Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις κατηγορίες ξεφυτρώνει μια «εξαίρεση». Και στην περίπτωσή μας είναι το γκρουπ 86. Οραματίζεται ένα «άλλο» Καρναβάλι με εικαστική εικόνα και αρτίστικο προφίλ. Κινείται σαν περφόρμανς και θέατρο δρόμου (γκάμα καλλιτεχνικών αβάν γκαρντ στολών, κατασκευές, άρματα, βηματισμός, ακροβατικά, σόου). Από την πρώτη στιγμή συναρπάζει το κοινό και κερδίζει το σεβασμό των βραβευμένων πληρωμάτων. Μέσα σε μια εξαετία γίνεται το πρώτο σημείο αναφοράς της παρέλασης. Το θέαμα είναι τόσο νεωτεριστικό και φαντασμαγορικό, που συναγωνίζεται τα άρματα του Καλλιτεχνικού Συνεργείου.

Εχουμε λοιπόν ένα πολύτιμο «κεφάλαιο» για το ζενίθ του Πατρινού Καρναβαλιού- που σημειωτέον δεν στοιχίζει τίποτα. Στην πρώτη «στραβοτιμονιά» (κακοί υπολογισμοί ρυθμού λόγω της βροχής και των ξύλινων κώθορνων) τιμωρείται με στέρηση των βραβείων και ποινή, ίδια με των πολυάριθμων κερδοσκοπικών ομάδων. Η δικαιολογία είναι πως ο κανονισμός είναι ίδιος για όλους τους «παραβάτες»: τελευταία θέση. Εχουμε λέει πολλά καλά πληρώματα δεν θα μας λείψει το ένα, ούτε θα τύχει άλλης μεταχείρισης.

Ε λοιπόν όχι. Δεν έχουμε άλλο τέτοιο. Πρόκειται για μοναδική περίπτωση. Και δεν είναι δημοκρατική αντίληψη να θες να εξισώσεις τα πάντα προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω. Και οφείλουμε να  διευκολύνουμε το 86 όχι να το τιμωρήσουμε. Να το τοποθετήσουμε μπροστά για να το δουν όλοι, να φανεί τι μπορεί να δημιουργήσει το Καρναβάλι της Πάτρας. Είναι το δικό μας… cirque de soleil, το δικό μας «μαύρο θέατρο». Δωρεάν.

(Ο Δήμος δείχνει πως δεν μπορεί να αποδεχθεί το «άλλο» Καρναβάλι από εκείνο που ξέρει μέχρι τώρα. Υπεραμύνεται της  παράδοσης των «πολλών» και όχι του ενός. Κατά τα άλλα ανεβάζει ως πρώτο δείγμα γραφής το ΔΗΠΕΘΕ «Γαλιλαίο» ως γροθιά στο σύστημα).