Ο ΣΥΡΙΖΑ ...οργάνωσε μια μεγαλειώδη κινητοποίηση- Δεν είναι στραβός ο γυαλός, στραβά αρμενίζει η κυβέρνηση

Ήταν σαν αργία. Οι δρόμοι σχεδόν άδειοι, τα μαγαζιά κλειστά, η κίνηση περιορισμένη. Όμως , στις δύο πλατείες της πόλης (Γεωργίου και Όλγας) υπήρχε κόσμος. Κόσμος πολύς, που κάποια στιγμή ξεχύθηκε στους κεντρικούς δρόμους και έδωσε ζωή στην πόλη.

Αυτή την εικόνα της «νεκρής» Πάτρας που ξαφνικά παίρνει ζωή από τις φωνές χιλιάδων διαδηλωτών, είχα χρόνια να τη δω, ίσως να μην την έχω ξαναδεί, καθώς ακόμα και στις γενικές απεργίες τα μαγαζιά ήσαν συνήθως ανοιχτά. Σήμερα έκλεισαν κι αυτά.

Η …Αριστερά έκανε για μια ακόμα φορά το θάμα της. Τούτη τη φορά, όχι ως αυτή που οργάνωσε τις κινητοποιήσεις, αλλά ως αυτή που τις προκάλεσε. Ας με συμπαθάνε το ΚΚΕ και τα άλλα Αριστερά κόμματα, δεν αναφέρομαι σε αυτά, αλλά στην, κατά δήλωσή της, Αριστερά που μας κυβερνάει. Σήμερα δεν ήταν στους δρόμους απαιτώντας μια διαφορετική πολιτική, έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους εξαιτίας της δικής της πολιτικής.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τις αριστερές προθέσεις των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, πολλά εκ των οποίων συμμετείχαν στις σημερινές πορείες. Και δεν συμμετείχαν επειδή «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των κινητοποιήσεων» (!), αλλά επειδή δεν μπορούν από τη μια μέρα στην άλλη να ξεχάσουν όσα επί δεκαετίες πίστευαν και διακήρυτταν.

Δεν μπορώ, ωστόσο, να πω το ίδιο και για τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, που εν μια νυκτί, αποδείχθηκαν δεξιοτέχνες στην κωλοτούμπα.

Και φυσικά εδώ αρχίζει η μεγάλη κουβέντα: τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν έχοντας απέναντί τους τα Ευρωπαϊκά θηρία και τις παράλογες αξιώσεις τους; Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν για να μην βγει η χώρα από το ευρώ;

Έλα ντε, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν; Μήπως, λέω μήπως, να υλοποιήσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, που το διαφήμιζαν ως τη μόνη λύση για να μείνει η χώρα στο ευρώ, χωρίς μνημόνια και λιτότητα;

Αλλά, ναι, αποδείχθηκε ανεφάρμοστο. Αν επέμεναν σε αυτά που υπόσχονταν προεκλογικά, η χώρα θα ήταν ήδη εκτός ευρώ. Άρα, το προεκλογικό τους πρόγραμμα δεν ήταν και τόσο(!) ρεαλιστικό. Τη ζωή χωρίς μνημόνια και λιτότητα που υποσχέθηκαν, δεν μπόρεσαν να μας την προσφέρουν.

Κι εδώ αρχίζει μια άλλη συζήτηση: τι κάνει ένας Αριστερός, όταν συνειδητοποιεί ότι όσα επαγγέλλεται είναι ανεφάρμοστα, ή τουλάχιστον, αυτός δεν μπορεί να τα εφαρμόσει; Εδώ υπεισέρχεται το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Το οποίο δεν εξαντλείται στο αν θα κάνει περισσότερους ή λιγότερους διορισμούς μετακλητών από την «ανήθικη Δεξιά», αλλά επιβεβαιώνεται καθημερινά διατηρώντας μιας ειλικρινή σχέση με το λαό. Πολύ απλά, ο Αριστερός έχει υποχρέωση και καθήκον να είναι ειλικρινής με το λαό.

Τι θα περίμενα εγώ από Αριστερούς κυβερνήτες;

Θα περίμενα να βγουν και να πουν:

Πρώτον, κάναμε λάθος εκτιμήσεις, δώσαμε υπερβολικές και ανεφάρμοστες υποσχέσεις και γι αυτό ζητάμε συγγνώμη.

Δεύτερον, σε αυτή την Ευρώπη, δεν υπάρχει περιθώριο άλλης, πλην της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Αυτή την πολιτική εμείς δεν την πιστεύουμε, αλλά αν παραμείνουμε στην κυβέρνηση δεν έχουμε άλλη επιλογή από να την εφαρμόσουμε.

Αυτό το δίλημμα θα έπρεπε να τεθεί στον λαό όταν έγινε το δημοψήφισμα και όχι το κάλπικο ερώτημα «ναι ή όχι στο μνημόνιο».

Αντί μια τέτοιας ξεκάθαρης και ειλικρινούς τοποθέτησης, τι βλέπουμε; Την Αριστερά να υιοθετεί πλήρως τις τακτικές του «παλαιού διαφθαρμένου πολιτικού συστήματος».  Άκουγα τον Πρωθυπουργό στην ομιλία του στην πρόσφατη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να μας εξηγήσει γιατί δεν μπορεί να κάνει όσα υποσχέθηκε, εξαντλήθηκε σε επιθέσεις εναντίον των προηγούμενων κυβερνήσεων. Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι Υπουργοί και τα κορυφαία κομματικά στελέχη. Ακόμα, τα ίδια στελέχη που μέχρι πέρυσι, ήσαν καβάλα στα τρακτέρ, τώρα βλέπουν σκοπιμότητες πίσω από τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Όπως έκαναν και οι προηγούμενοι που μας κυβέρνησαν.

Τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή. Το περίφημο «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε» του μακαρίτη του Κουτσόγιωργα, έγινε δόγμα ακόμα και για την… Αριστερά.

Όμως είναι τόσο παλιά αυτή η επικοινωνιακή σούπα και τόσες φορές ξαναζεσταμένη, που πλέον προκαλεί αηδία.

Και η αηδία με τη σειρά της, προκαλεί θυμό.

Ναι, οι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αντί να ξεθυμώσουν, φορτώνουν νέο θυμό, αυτή τη φορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτός ο θυμός, όλο και θα φουντώνει και θα οδηγεί όλο και περισσότερο κόσμο στους δρόμους.

Είναι φανερό, ότι ο (πρώτη φορά Αριστερά) ΣΥΡΙΖΑ, κάτι πρέπει να αλλάξει.

Το πρώτιστο θα ήταν να αλλάξει πολιτική. Αλλά αν αυτό δεν γίνεται, ας αλλάξει επικοινωνιακή τακτική.

Ας γίνει πιο σεμνός, πιο ταπεινός, πιο ειλικρινής.

Ας χρησιμοποιήσει μια δική του ειλικρινή γλώσσα, αντί να υιοθετεί ότι πιο σιχαμερό μας κληροδότησε η  μεταπολίτευση: την τακτική ότι για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για τους Αριστερούς η εξουσία δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Πολύ απλά λοιπόν, αν δεν μπορεί να εφαρμόσει όσα πιστεύει, ένας Αριστερός πάει σπίτι του. Και πάει σπίτι του μόνος του, πριν τον στείλουν κάποιοι άλλοι. Αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν τον νοιάζει η καρέκλα, αλλά οι ιδέες του…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πάτρα: Μια από τις μεγαλύτερες πορείες των τελευταίων χρόνων κατά του νέου ασφαλιστικού – Χιλιάδες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ και του Εργατικού Κέντρου στους δρόμους – ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ και ΒΙΝΤΕΟ

"Βούλιαξε" η Πάτρα από τις μεγαλειώδεις πορείες - Πλούσιο φωτορεπορτάζ