Γιάννης Φέρτης στο thebest: "Κάνω θέατρο για μένα - Δεν αισθάνομαι ότι προσφέρω κάτι"

Ποιά είναι η σχέση σας με την Πάτρα;

Είναι μια πάρα πολύ ωραία πολύ. Με στεναχωρεί βέβαια που πολλά από τα όμορφα σπίτια που υπήρχαν έχουν γκρεμιστεί και έχουν γίνει πολυκατοικίες. Είναι μια πόλη στην οποία

Βρίσκετε θεατρόφιλο το κοινό της;

Από την δεκαετία του 1960 που ξεκίνησα θέατρο και ήρθα και εδώ θυμάμαι ότι λέγαμε μεταξύ μας ηθοποιοί και σκηνοθέτες πως η πόλη αυτή έχει αρκετό κόσμο που βλέπει θέατρο. Ακόμη για το 1920 και το 1930 έχω ακούσει ότι το κοινό της Πάτρας ήταν ακόμα καλύτερο.

Το κοινό της επαρχίας γενικότερα, αντιμετωπίζει το θέατρο διαφορετικά;

Σε όλες τις πόλεις υπάρχει καλό κοινό απλά όταν πρόκειται για μια μικρή πόλη δεν είναι μεγάλο. Στην Αθήνα για παράδειγμα υπάρχει μεγάλο κοινό.

Και είναι ένα κοινό που ανταποκρίνεται…

Είναι αλήθεια ότι παρά την κρίση τα θέατρα πάνε καλά.

Τι είναι αυτό που θα φέρει κόσμο σε μια παράσταση;

Δεν ξέρω ποια είναι τα κριτήρια του κόσμου. Ακόμα κι εγώ για τις παραστάσεις που επιλέγω να παίξω δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο . Μπορεί ένα έργο που αρέσει σε εμένα να μην λειτουργήσει στον κόσμο και το αντίθετο, Ξέρω για παράδειγμα ότι ο κόσμος προτιμά τις κωμωδίες για να περάσει ευχάριστα.

Έχετε βρεθεί σε δουλειές για τις οποίες έχετε μετανιώσει;

Έχω κάνει δουλειές που δεν ήταν καλές, Κυρίως στον κινηματογράφο. Δεν έχω μετανιώσει όμως ποτέ. Θυμάμαι όταν κάναμε με την Ξένια Καλογεροπούλου έναν δικό μας θίασο στην Αθήνα εκείνη έπαιζε ταινίες. Εμένα δεν με ενδιέφερε τόσο αλλά έπαιξα σε δυο-τρεις ταινίες για να βάλω κι εγώ κάποια χρήματα στην δουλειά. Δεν διάβασα τα σενάρια γιατί αν το είχα κάνει μπορεί να αρνιόμουν. Τα διάβασα αφού είπα το «ναι».Το βρίσκω γελοίο να μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει στην ζωή μου.

Αναγκάζει η εποχή μας έναν ηθοποιό να κάνει εκπτώσεις;

Συμβαίνει. Για παράδειγμα ακόμα και τώρα στην περιοδεία που κάνουμε με το έργο «Ο Θείος Βάνιας» κάνουμε εκπτώσεις.. Υπάρχουν θέατρα τα οποία είναι ακατάλληλα, στα οποία δεν χωράει ολόκληρο το σκηνικό, αναγκαζόμαστε μνα αλλάξουμε τις κινήσεις μας. Στο παίξιμο μας δεν κάνουμε εκπτώσεις.

Υπάρχει κάποια στιγμή στην καριέρα σας που θυμάστε έντονα;

Πιο έντονα θυμάμαι την εποχή πριν γίνω ακόμα ηθοποιός. Τότε που ήμουν φανατικός λάτρης του θεάτρου. Από 14 ετών και μετά δεν άφηνα παράσταση για παράσταση. Ήταν τόσο έντονο αυτό που ένιωθα και ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος που δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο. Στα 16 μου χρόνια το είχα αποφασίσει.

Μπορεί την σημερινή εποχή το θέατρο να εξυπηρετήσει τον σκοπό του; Ποιος είναι αυτός;

Εγώ κάνω θέατρο για τον εαυτό μου. Από εκεί πέρα θέλω  αυτό που κάνω να αρέσει και στο κοινό αλλά δεν το κάνω για το κοινό ούτε για να προσφέρω κάτι. Τα βρίσκω υπερβολικά αυτά. Σε ερωτήσεις του τύπου «Γιατί φύγατε από την Αθήνα και ήρθατε να παίξετε στην επαρχία»;.. Τι να πώ; Ότι διψάει ο κόσμος για θέατρο και πάω να τον ξεδιψάσω; Όχι. Πάω γιατί μου αρέσει το έργο που παίζω, για να βγάλω κάποια χρήματα και βεβαίως εάν κόσμος ανταποκρίνεται χαίρομαι πολύ.

Τι υπάρχει στα σχέδια σας;

Δεν έχω κανένα. Θέλω να κάνω θέατρο, δεν ξέρω για πόσο ακόμα γιατί έχω μεγαλώσει, αλλά ως εκεί. Δέχομαι προτάσεις και αν κάτι μου αρέσει το κάνω.

Ευχές για τους αναγνώστες μας…

Κουράγιο… το μόνο που μπορώ να πω για αυτή την εποχή.