Εμπόριο ελπίδας από τον κ. Τσίπρα σε έναν ταλαιπωρημένο λαό

Όποιος άκουσε τον Πρωθυπουργό (στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης) , κατάλαβε δύο πράγματα:

Το πρώτο είναι πως χρειάστηκαν 8 μήνες για να αντιληφθεί ο κ Τσίπρας τη διαφορά μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας, την απόσταση μεταξύ επαναστατικής γυμναστικής και πολιτικής.

Και το δεύτερο είναι πως πράγματι, ζούμε το τέλος μιας εποχής.

Ήταν μια εποχή που κράτησε μερικές δεκαετίες, με πολλές θετικές αλλά και αρνητικές πλευρές για τη κοινωνία και το κράτος.

Μία εποχή που γενικότερα πληθώρισε πολλά, χαλάρωσε ήθη και συνειδήσεις, μετέτρεψε την πολιτική σε πλειοδοσία υποσχέσεων και οδήγησε σε γιγάντωση του πελατειακού κράτους.

Ναι. Ζούμε το τέλος αυτής της εποχής. Ζούμε τη «φάση Τσίπρα».

Ο Τσίπρας ανήλθε στην εξουσία οδηγώντας τον λαϊκισμό σε πρωτόγνωρα άκρα, κάνοντας ένα πρωτοφανές εμπόριο ελπίδας σε έναν πραγματικά πονεμένο και ταλαιπωρημένο λαό την τελευταία πενταετία.

Ζούμε σήμερα τον επίλογο μίας εποχής που περιλαμβάνει την απέλπιδα προσπάθεια μίας αριστερής κουλτούρας να ενδυθεί αναπτυξιακό κοστούμι και να προσπαθεί να μπαλώσει τα πολύ σκληρά μέτρα που η επτάμηνη πολιτική της προκάλεσε, επιζητώντας δήθεν ισοδύναμα.

Ζητάει ισοδύναμα η κυβέρνηση. Και προκαλεί γέλιο με τις μέχρι τώρα προτάσεις που ακούσαμε να μας λέει. Εμείς όμως δώσαμε ισοδύναμα. Ισοδύναμα ανάπτυξης. Που είναι οι πόλοι καινοτομίας που ιδρύσαμε και υπάρχουν ως νόμος; Γιατί δεν έγιναν; Πού είναι τα μεγάλα έργα υποδομών που ξεκίνησαν στην Ελλάδα μετά από χρόνια στασιμότητας και αυτή η κυβέρνηση φρόντισε να παγώσουν και πάλι; Πού είναι τα προγράμματα επιδότησης ανέργων και οι άλλες δράσεις του ΟΑΕΔ που επίσης είχαν δρομολογηθεί και πάγωσαν;

Μην λέτε ότι ψάχνετε ισοδύναμα κύριοι της κυβέρνησης. Ψάχνετε τρόπους να μοιράσετε ακόμα περισσότερη μιζέρια και φτώχεια. Εμείς ψάχναμε τρόπους να πολλαπλασιάσουμε τα έσοδα των πολιτών και του κράτους, να δημιουργήσουμε συνθήκες ανάπτυξης. Εσείς ψάχνετε τρόπους να κόψετε εισοδήματα και έσοδα, επιστρέφοντας την χώρα αρκετά χρόνια πίσω, στην πρώτη μνημονιακή εποχή. Αυτή είναι η αλήθεια και πείτε τη στον λαό.

Τι να πείτε, όμως;

Ότι το πυροτέχνημα του άκρατου λαϊκισμού ήδη έσκασε μία φορά και προκάλεσε τεράστια ζημιά και ένα μεγάλο πισωγύρισμα στη χώρα; ; Ότι ο κ. Τσίπρας, προφανώς θα μείνει στην ελληνική πολιτική ιστορία ως ο πρωθυπουργός των capital controls.

Βέβαια, αυτό το πυροτέχνημα δεν έσκασε πλήρως και τελεσίδικα. Έρχεται και αυτή η ώρα. Είναι προφανές. Η προσωρινή ανυπαρξία μίας άλλης στρατηγικής που θα έδινε νέο όραμα και νέα προοπτική στη χώρα και τον λαό, έφερε την «πρώτη φορά αριστερά» που τελικά χρειάστηκε τη στήριξη των πολιτικών κομμάτων που κατηγορούσε σχεδόν ως προδότες για να διασωθεί η χώρα, αλλά και τη «δεύτερη φορά αριστερά» όπου μία κυβέρνηση καλείται να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα στο οποίο… δεν πιστεύει, κατά δήλωση των στελεχών της και του ίδιου του πρωθυπουργού!

Αλήθεια όμως, ποτέ δεν μας είπε η κυβέρνηση, τι από όλα αυτά που κατηγορούσε δεν έκανε η ίδια. Μήπως το πελατειακό και κομματικό κράτος; Μα, δεν γέμισε υπηρεσίες και οργανισμούς με δικούς της ανθρώπους; Δεν βόλεψε «ημέτερους» και «αρεστούς» σε θέσεις ευθύνης;

Μήπως τα έβαλε με τη διαφθορά και την διαπλοκή; Σε ποιο μέτρο προχώρησε και δεν το ξέρουμε; Πώς καταπολέμησε τη γραφειοκρατία, με ποιο τρόπο προσέδωσε αίσθημα ισονομίας στους πολίτες;

Το μόνο που έκανε ήταν να δικαιολογεί την αδράνειά της σε όλα τα επίπεδα, πολλές φορές με κωμικό ή και… τραγικούς τρόπους.

Πραγματικά λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να κάνει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα. Η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν είχε καθόλου μεταρρυθμιστικό πνεύμα. Γιατί να έχει αυτή, η οποία αποτελείται σχεδόν από τα ίδια πρόσωπα;

Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε από αυτή τη κυβέρνηση είναι να μην… πάθει παράκρουση και να μην μπλέξει την κρίση της δικής της ταυτότητας με μία νέα κρίση στη χώρα.

Τουλάχιστον, ας προσπαθήσει να υλοποιήσει σήμερα τους σχεδιασμούς του χθες. Αυτά που θα μπορούσε να έχει κάνει εδώ και μήνες, αλλά δεν έκανε. Και αυτά που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία επί δύο περίπου χρόνια και τα οποία κατέστρεψε σε επτά μόνο μήνες η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ακόμα και έτσι όμως, ακόμα και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις, είναι απολύτως βέβαιο κατά την άποψή μου πως η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα παραπάνω. Τις συνταγές του χθες θα επαναφέρει για να τις υλοποιήσει, ενώ η χώρα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στο αύριο.

Για να το εκφράσω και διαφορετικά, αφού είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεκλειδώσει τη νέα εποχή για τον τόπο, ελπίζω και εύχομαι, τουλάχιστον να είναι αυτή που θα διπλοκλειδώσει την προηγούμενη εποχή και θα πετάξει τα κλειδιά στην θάλασσα για  να χαθούν για πάντα.

Το αύριο χρειάζεται νέες νοοτροπίες, νέες δεσμεύσεις και νέα οράματα. Και αυτά δεν τα έχει  - και δεν θα τα έχει ποτέ - η σημερινή κυβέρνηση.

Απόδειξη, το γεγονός πως ο κ. Πρωθυπουργός μας παρουσίασε ένα σχέδιο 20 μηνών. Το σχέδιο που καθαρά και μόνο του έδωσαν οι δανειστές, μαζί με το προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού. Από αυτό και μόνο αντιλαμβάνονται όλοι ότι δεν έχει σχέδιο ούτε καν για την προσεχή τριετία, που υποτίθεται πως ολοκληρώνεται το νέο μνημόνιο, πόσο μάλλον για την τετραετία.

Με άλλα λόγια, αυτή η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο γέφυρα για το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή, πόσο μάλλον για τα οράματα και τα διακυβεύματα αυτής της εποχής.

Όσοι όμως ανήκουμε στη νέα γενιά της πολιτικής και αισθανόμαστε πως δεν εκπροσωπούμε το χθες, πρέπει από τώρα να κοιτάξουμε το αύριο. Και αυτό κάνουμε.

Η σύγχρονη πολιτική - και όσοι την υπηρετούν - ήδη σχεδιάζουν το σχέδιο και το όραμα της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Ήδη μιλάνε για έναν νέο τρόπο άσκησης της πολιτικής, για έναν νέο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων και του κοινοβουλίου, για μία νέα και σύγχρονη διάταξη των κρατικών δομών.

Επιτρέψτε μου να σας πω, ότι όσο αυτή η κυβέρνηση θα πασχίζει να κατανοήσει την ανάγκη παραγωγής νέου πλούτου - και κατά συνέπεια επενδύσεων – εμείς ήδη θα σχεδιάζουμε το ελκυστικό και σταθερό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον εντός του οποίου θα μπορούν να επενδύσουν και να αναπτυχθούν, Έλληνες και ξένοι επιχειρηματίες, δημιουργώντας νέες και σταθερές θέσεις εργασίας.

Όσο αυτή η κυβέρνηση θα πασχίζει να κατανοήσει την αξία της αριστείας στην εκπαίδευση, της έρευνας και της καινοτομίας στον σύγχρονο κόσμο, εμείς θα στεκόμαστε στο πλευρό των startup επιχερήσεων και των νέων επιστημόνων, πείθοντάς τους ότι αξίζει τον κόπο να μείνουν εδώ και να αγωνιστούν, γιατί μία νέα Ελλάδα ανατέλλει.

Η Ελλάδα που θα οικοδομήσουμε όσοι πιστεύουμε στη σύγχρονη Ευρώπη και όσοι δεν αγωνιζόμαστε για να μην χαθούν τα κεκτημένα του χθες, αλλά για να δημιουργηθούν τα νέα κεκτημένα του αύριο.

Και αυτό θα το κάνουμε εμείς, στη Νέα Δημοκρατία, την παράταξη που μέσα της διατηρεί πάντα ζωντανό το σπέρμα της ανανέωσης και της φυγής προς τα εμπρός.

Είμαι απολύτως βέβαιος ότι μέσα από τη διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει, η Νέα Δημοκρατία, πολύ σύντομα, δεν θα εκλέξει μόνο το νέο αρχηγό της, αλλά θα δομήσει τον πολιτικό φορέα της επόμενης μέρας, που θα διαμορφώσει το όραμα της Ελλάδας των επόμενων 50 ετών. Της Ελλάδας που θα σηκώσει κεφάλι και με αισιοδοξία θα αυτοπεποίθηση θα στραφεί στον έξω κόσμο, έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματά της.

Είμαι απολύτως βέβαιος επίσης, ότι στην παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο θα γίνουμε μάρτυρες μίας διαρκής διαπάλης του χθες και του αύριο. Το χθες, όπως εκφράζεται σήμερα από την παρούσα κυβέρνηση και του αύριο, όπως θα εκφράζεται από μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη.

Η σύγκρουση του κόσμου που πεθαίνει και του κόσμου που γεννιέται οδηγείται στην τελική ευθεία. Και το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, διαχρονικά και σε όλους τους τομείς, είναι γνωστό: Πάντα το αύριο είναι αυτό που έρχεται και το σήμερα είναι αυτό που γίνεται χθες.

Το παραπάνω είναι το κείμενο της ομιλίας του Αχαιού βουλευτή Ανδρέα Κατσανιώτη, στη Βουλή, που δεν έγινε επειδή λόγω έλλειψης χρόνου