Κι αν ο Τσίπρας αρνηθεί την «κωλοτούμπα» και πάει σε εκλογές; -Ένα σενάριο καθόλου ευχάριστο (και) για την Μέρκελ…

Την Τετάρτη (11 Φεβρουαρίου) έχει οριστεί το έκτακτο Eurogroup για την Ελλάδα, που από πολλές πλευρές χαρακτηρίζεται ως κρίσιμο και καθοριστικό για την παραπέρα σχέση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ απλά, την Τετάρτη αναμένεται να υπάρξει ή συμφωνία, ή ρήξη.

Για να υπάρξει συμφωνία και να αποφευχθεί η ρήξη, τρεις περιπτώσεις υπάρχουν:

Οι Ευρωπαίοι να αποδεχτούν πλήρως τις θέσεις του Αλέξη Τσίπρα, ενδεχόμενο που συγκεντρώνει σχεδόν μηδενικές πιθανότητες, σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα δημόσιες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων.

Ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει την μεγάλη «κωλοτούμπα» και να υποταχθεί πλήρως στις αξιώσεις του Βερολίνου, σενάριο που επίσης συγκεντρώνει μηδενικές πιθανότητες, σύμφωνα με τις έως σήμερα δημόσιες δεσμεύσεις της Ελληνικής κυβέρνησης.

Να υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, που σημαίνει ότι, και η Ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν βήματα πίσω από τις θέσεις που διατυπώνουν δημόσια.

Η αίσθηση που έχει διαμορφωθεί έως τώρα είναι ότι η πιθανότητα αμοιβαίων υποχωρήσεων υποδαυλίζεται από την άκαμπτη στάση της Μέρκελ, η οποία επιδιώκει μια άνευ όρων υποταγή της Ελληνικής πλευράς.

Αν η αίσθηση αυτή επιβεβαιωθεί και στο έκτακτο Eurogroup, τότε την Τετάρτη (μεθαύριο δηλαδή), η Ελληνική πλευρά θα βρεθεί αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα: ή υποχωρείτε, ή πάμε σε ρήξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται  (και είναι γνωστό τι συνεπάγεται για την Ελλάδα).

Αν μπροστά σε αυτόν τον εκβιασμό η Ελληνική πλευρά ενδώσει, τότε εύκολα μπορούμε να προβλέψουμε τι θα συμβεί: Η νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, θα έχει υπογράψει την αρχή του τέλους της, καθώς θα γίνει ο περίγελως ξένων και εγχώριων αντιπάλων της, αλλά και υποστηρικτών της.

Όμως, τι θα συμβεί, αν η Ελληνική πλευρά, αρνούμενη να ενδώσει, προσφύγει είτε στην διεξαγωγή δημοψηφίσματος, είτε στην διεξαγωγή νέων εκλογών, οι οποίες θα προσλάβουν τον χαρακτήρα δημοψηφίσματος;

Οι οπαδοί της «Αριστερής παρένθεσης» θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί και Σαμαράς-Βενιζέλος θα επανέλθουν θριαμβευτές στην εξουσία και γι αυτό, άλλωστε, τον λόγο δεν παραιτούνται από τις ηγεσίες των κομμάτων τους.

Όμως, υπάρχουν και εκείνοι που εκτιμούν ότι στην περίπτωση άμεσης προσφυγής στις κάλπες, με το πολιτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν θα καταποντιστεί , αλλά θα αυξήσει, και μάλιστα θεαματικά τις δυνάμεις του. Σε αυτή την περίπτωση η άκαμπτη Μέρκελ και οι υποστηρικτές τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με την εξής πραγματικότητα:

Στην Ελλάδα, θα υπάρχει μια υπερ-ενισχυμένη Αριστερά, την ίδια ώρα που στην Ισπανία, οι PODEMOS –μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα-καταγράφονται ως πρώτο κόμμα, με 7,5 μονάδες διαφορά από τον δεύτερο.

Πόσο ευνοϊκό θα είναι άραγε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, για τις επιδιώξεις των σκληρών νεοφιλελεύθερων Ευρωπαίων πολιτικών;  Και πόσο σίγουροι είναι η Μέρκελ και οι συνοδοιπόροι της, ότι μια κοινωνική έκρηξη σε Ελλάδα και Ισπανία δεν θα λειτουργήσει ως ντόμινο, προκαλώντας αμφισβητήσεις της σημερινής πολιτικής και σε άλλες χώρες του Νότου, όπως η Πορτογαλία και η Ιταλία;

Δεν είναι ασφαλής η εκτίμηση, ότι ο οικονομικά ισχυρός μπορεί να επιβάλλει πάντα τους όρους του και να κρατάει μονίμως υποταγμένους τους λαούς. Σε όλα, υπάρχει ένα όριο, που αν το ξεπεράσεις μπορεί να υπάρξουν αποτελέσματα αντίθετα από αυτά που προσδοκάς. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της υποταγής.

Ποτέ μην ζητάς πολλά παραπάνω, από όσα μπορεί να σου δώσει κάποιος, γιατί διατρέχεις τον κίνδυνο όχι μόνον να μην πάρεις τίποτα, αλλά να στρέψεις εναντίον σου, αυτόν που πιέζεις υπέρμετρα.

Ασφαλώς, η Μέρκελ έχει, και το μαχαίρι, και το πεπόνι. Όμως, όσο συνεχίζει να μοιράζει άδικα τα κομμάτια, δίνοντας στους «παρακατιανούς» μόνον την πεπονόφλουδα, κινδυνεύει αυτοί οι «παρακατιανοί» να πουν ως εδώ και τότε, να μην πάρουν την πεπονόφλουδα και όπως θα μείνει …απείραχτη στο πάτωμα, να την πατήσει η Γερμανίδα Καγκελάριος και να τσακιστεί.

Ναι, συνήθως οι ισχυροί κερδίζουν.

Όχι πάντα όμως.

Οι πανίσχυροι Αμερικανοί έφυγαν από το Βιετνάμ ηττημένοι και από το Αφγανιστάν (για να το πω κομψά)όχι νικητές.

Οι πανίσχυροι αποικιοκράτες, παρέδωσαν τις αποικίες στους «ξυπόλητους» και υποταγμένους γηγενείς.

Και αυτά δεν έγιναν επειδή οι Αμερικανοί και οι αποικιοκράτες ήσαν πονόψυχοι, αλλά επειδή οι υποταγμένοι σήκωσαν κεφάλι, μη αντέχοντας άλλη υποταγή (και δεν είναι τα μοναδικά, τα παραπάνω παραδείγματα, υπάρχουν πολλά ακόμα).

Εν κατακλείδι, αν αγνοήσουν τον λαϊκό παράγοντα, είναι πιθανόν η Μέρκελ και οι δανειστές, να κάνουν κάτι παραπάνω από ένα λάθος: να ανοίξουν το δρόμο για να ξαναγραφτεί η ιστορία στην Ευρώπη…

Η μάχη με την Μέρκελ δεν είναι υπόθεση του Τσίπρα, είναι και δική μας- Θέλουμε να τη δώσουμε;