Ζωντανή αναμετάδοση από την Όπερα του Παρισιού της "Κάρμεν" στις 13/12 στην αίθουσα Δαναός της Αθήνας

Για δεύτερη χρονιά η γνωστή κινηματογραφική αίθουσα του Δαναού που βρίσκεται στην Λεωφόρο Κηφισίας και Πανόρμου στην Αθήνα και το Classical Radio παρουσιάζουν στο αθηναϊκό κοινό απευθείας μουσικές μεταδόσεις από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης σε κορυφαία ποιότητα ήχου και εικόνας.

Αυτή την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012 στις 20.30 θα παρουσιάσουν ζωντανά από την Όπερα του Παρισιού την διάσημη όπερα του Μπιζέ «Κάρμεν». Η είσοδος για το κοινό κοστίζει 12€.
Η «Κάρμεν» είναι κωμική όπερα (opera comique) σε τέσσερις πράξεις, σε μουσική σύνθεση του Ζορζ Μπιζέ και λιμπρέτο των Henri Meilhac και Ludovic Halévy, βασισμένο στο σύντομο μυθιστόρημα τουProsper Merimee. Δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 1875 και έχει ερμηνευτεί από σπουδαίες λυρικές καλλιτέχνιδες όπως η Μαρία Κάλλας.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στα γαλλικά και η υπολογιζόμενη διάρκεια είναι 3 ώρες και 10.

Διεύθυνση Ορχήστρας - Philippe Jordan

Σκηνοθεσία - Yves Beaunesne

Σκηνικά - Damien Caille-Perret

Κοστούμια - Jean-Daniel Vuillermoz

Φωτισμός - Joël Hourbeigt

Χορογραφίες - Jean Gaudin

Δραματουργία - Marion Bernède

Ορχήστρα και Χορωδία της Όπερας του Παρισιού

Maîtrise des Hauts-de-Seine / Paris Opera Children's Chorus.

Carmen Anna Caterina Antonacci

Don José Nikolai Schukoff

Micaëla Genia Kühmeier

Escamillo Ludovic Tézier

Le Dancaïre Edwin Crossley-Mercer

Le Remendado François Piolino

Zuniga François Lis

Moralès Alexandre Duhamel

Frasquita Olivia Doray

Mercédès Louise Callinan

Lillas Pastia Philippe Faure

Un Guide Frédéric Cuif.

Παρουσίαση

Η Μουσική θα πρέπει να "μεσογειοποιηθεί". Αυτό έγραψε ο Νίτσε - στα γαλλικά! - αφού άκουσε την Carmen για εικοστή φορά. Ήταν ευγνώμων που ο Bizet, δέκα χρόνια μετά τον "Τριστάνο​​", είχε συνθέσει το αντίθετο ή ακόμη καλύτερα, το αντίδοτό του. Μακριά από τη μεθυστική αύρα του Βαγκνερικού ιδεώδους, ο Bizet είχε φέρει στη σκηνή της Κωμικής Όπερας ένα θανάσιμο πάθος, που αποκαλύπτεται βίαια και συνθλίβεται από τον ισπανικό ήλιο. Ο φιλόσοφος το ερμήνευσε ως μια αποκάλυψη και απελευθέρωση.

«Το έργο έχει διατηρήσει τη λογική του συγκινητικού πάθους που ήθελε να τονίσει ο Mérimée, τους συνοπτικούς διαλόγους και την αδυσώπητη ακρίβεια. Πάνω από όλα όμως, διαθέτει αυτό που διακρίνει τις θερμές χώρες, δηλαδή, την ξηρότητα της ατμόσφαιρας. Έναν διαφορετικό αισθησιασμό, μια διαφορετική ευαισθησία, μια διαφορετική, πιο σίγουρη ευθυμία διαφαίνεται σε αυτές τις χώρες και το ίδιο και στο έργο. Η μουσική είναι εύθυμη, αλλά αυτό δεν είναι γαλλικό ή γερμανικό συναίσθημα. Αυτή η ευθυμία είναι από την Αφρική. Η τυφλή μοίρα την βαραίνει, και η ευτυχία είναι σύντομη, ξαφνική και ανελέητη. Και μετά, στο τέλος, η αγάπη! Η αγάπη που επανέρχεται εκ νέου στην αρχική φύση της! Αγάπη μοιραία, κυνική, αθώα, σκληρή! Αγάπη, προάγγελος του πολέμου. Το θανάσιμο μίσος των δύο φύλων είναι η ίδια η αρχή της», έγραψε ο Philippe Jordan για το αριστούργημα του Bizet και την πολυαναμενόμενη επιστροφή του στην Όπερα του Παρισιού.

Η Κάρμεν ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αίθουσα Φαβάρ του Παρισιού από το θίασο της Κωμικής Όπερας το 1875. Τον κεντρικό ρόλο ερμήνευσε η Σελεστίν Γκαλλί-Μαριέ. Για την καταξίωση της όπερας σημαντική υπήρξε η παραγωγή της Βιέννης το 1875.

Τότε ο Ερνέστ Γκυρώ αντικατέστησε τους διαλόγους πρόζας με ρετσιτατίβα, κι επίσης, πρόσθεσε σκηνές χορού δανειζόμενος μουσική από άλλα έργα του Μπιζέ.