Μουρτζούκου : Πώς πέρασε το πρώτο της βράδυ στον Κορυδαλλό- Όλη η απολογία της

Το πρώτο της βράδυ στις φυλακές Κορυδαλλού πέρασε η Ειρήνη Μουρτζούκου, η οποία κρίθηκε προφυλακιστέα μετά την απολογία της ενώπιον της ανακρίτριας Πατρών.

Η 25χρονη μεταφέρθηκε χθες το μεσημέρι από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στη γυναικεία πτέρυγα του Κορυδαλλού, αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, απόπειρα ανθρωποκτονίας ανήλικης και εμπλοκή σε τέσσερις θανάτους παιδιών, δύο εκ των οποίων αφορούν τα δικά της.

Πληροφορίες της ΕΡΤ αναφέρουν ότι η κατηγορούμενη κρατείται σε απομόνωση και βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση, στο ίδιο τμήμα όπου κρατείται και η Ρούλα Πισπιρίγκου. Περιγράφεται ως ήρεμη και ψύχραιμη, ενώ φέρεται να έχει ζητήσει να μεταφερθεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αίτημα που είχε ήδη διατυπώσει στο απολογητικό της υπόμνημα.

Στο 19σέλιδο υπόμνημα που κατέθεσε, η ίδια προχωρά σε ανατριχιαστικούς ισχυρισμούς τόσο για τους θανάτους των βρεφών όσο και για την υπόθεση του μικρού Παναγιωτάκη. Όπως υποστηρίζει, στην περίπτωση του 15μηνου αγοριού «υπάρχει διαφορετικό μοτίβο» σε σχέση με τα άλλα τέσσερα περιστατικά, σημειώνοντας ότι «ο Παναγιωτάκης ήταν αγόρι, ενώ τα υπόλοιπα θύματα ήταν κορίτσια μικρότερης ηλικίας».

Η Μουρτζούκου αποδίδει ευθύνες στη μητέρα του παιδιού, υποστηρίζοντας ότι είχε «ενεργό ρόλο» στην υπόθεση, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει περαιτέρω. Παράλληλα, αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει και τρίτο πρόσωπο που ενδεχομένως εμπλέκεται, χωρίς να το κατονομάζει, υποστηρίζοντας πως δέχεται απειλές για τη ζωή της.

Την ίδια ώρα, επιχειρώντας να στρέψει την υπερασπιστική της επιχειρηματολογία στα ψυχιατρικά της προβλήματα ισχυρίζεται ότι ο Παναγιωτάκης ήταν το παιδί που της έδωσε τη δύναμη να ζήσει και να ξεπεράσει τα ψυχολογικά της προβλήματα: «Ο Παναγιωτάκης μου έδωσε την δύναμη να ξεπεράσω τα “σκοτάδια” (ψυχιατρικά / ψυχωτικά / σωματικά και όχι μόνο) προβλήματά μου. Με έκανε να βρω την δύναμη να κάνω και πάλι όνειρα…».

Αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη για τον θάνατό του, υποστηρίζοντας: «Δεν θα του έκανα ποτέ κακό, δεν θα τον πείραζα ποτέ και για κανέναν λόγο… δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ήταν ο λόγος για τον οποίο ζούσα και έβρισκα δύναμη να ξεπεράσω τους δαίμονές μου... αναφέρω ευθαρσώς πως, για τον θάνατό του, δεν έχω την παραμικρή ευθύνη / συμμετοχή / συνεργεία».

Στο υπόμνημα κατηγορεί τη μητέρα του Παναγιωτάκη ότι επιχειρεί να της φορτώσει την ευθύνη:

«Η ανωτέρω […] όλους αυτούς τους μήνες προσπαθεί να με οδηγήσει στην ανάληψη της ευθύνης για τον θάνατο του παιδιού της, πλην μου είναι αδύνατον να “χρεωθώ” τον θάνατο της τελευταίας ελπίδας σωτηρίας της ζωής, της ψυχής, της ύπαρξής μου».

Η Μουρτζούκου, που από κάποια στιγμή και μετά είχε πάψει να είναι η «Ειρήνη» και έγινε ο «Ρήνος», προσπαθεί να διαφοροποιήσει την περίπτωση του Παναγιωτάκη από εκείνη των άλλων θυμάτων μιλώντας ουσιαστικά για ένα παιδί που δεν ταιριάζει στο «προφίλ» των θυμάτων της, φτάνοντας να πει ότι δεν ταιριάζει στο μοτίβο των δολοφονιών.

Υποστηρίζει επίσης ότι μετά τον θάνατο του παιδιού, η μητέρα του τη φιλοξενούσε κρυφά στην οικία της: «Από την ημέρα θανάτου του Παναγιώτη (5/8/2024) έως και τον μήνα Ιούνιο του έτους 2025 με φιλοξενούσε, κρυφά, στην οικία της στην Αμαλιάδα, γεγονός ασφαλώς μη συμβατό με την, παρουσιαζόμενη δημοσίως, εικόνα της εξοργισμένης (δήθεν) μητέρας».

Σε άλλο σημείο του υπομνήματος, δηλώνει πρόθυμη να καταθέσει πλήρως για τις συνθήκες θανάτου του παιδιού, αρκεί να υπάρξει επίσημη κλήση και εγγύηση ασφάλειας: «Δεν δύναμαι και δεν επιτρέπεται στο παρόν δικονομικό στάδιο […] να υπεισέλθω στις λεπτομέρειες του τρόπου, μεθόδου, αιτίας κλπ του θανάτου του, είμαι όμως στην διάθεση των Αρχών […] να αποκαλύψω τα πάντα».

Το τρίτο πρόσωπο
Η πιο σοβαρή αιχμή του υπομνήματος είναι ότι «καταλυτικό ρόλο» στην υπόθεση παίζει τρίτο πρόσωπο, το οποίο προς το παρόν δεν κατονομάζει: «Καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει και άλλος-η άνθρωπος, το όνομα του οποίου θα αποκαλύψω μόνο στις αρμόδιες Εισαγγελικές / Ανακριτικές Αρχές […] αφού δέχομαι συνεχείς και έντονες απειλές για την ζωή μου και την σωματική μου ακεραιότητα».

Η Ειρήνη Μουρτζούκου ισχυρίζεται επιπλέον ότι βρίσκεται στη διάθεση των αρχών για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, προκειμένου «να μην μείνει το παραμικρό σημείο της τραγικής αυτής ιστορίας στο σκοτάδι».

Οι ομολογημένες δολοφονίες και το «θόλωμα»

Ακόμη, η Μουρτζούκου στις απολογίες της περιέγραψε τους τρόπους με τους οποίους δολοφόνησε την αδερφή της, τα δύο μωρά της και το παιδί της Κατερίνας. Κοινός παρονομαστής στις τρεις περιπτώσεις (την αδερφή της, το ένα της παιδί και το παιδί της Κατερίνας) το «θόλωμα του μυαλού της», όπως είπε, ενώ για το άλλο της παιδί υποστήριξε πως «το είχε πλακώσει στον ύπνο της». «Σε κανένα παιδί δεν ήθελα να κάνω κακό, όλοι έβλεπαν πως τα αγαπάω» είπε χαρακτηριστικά.

«Όταν πέθανε η αδελφή μου, Ζωή – Ηλιάνα ήμουν 13 ετών. Ήμουν 13 ετών και κανείς δεν σκέφτεται τι περνούσα εγώ και έκανα ό,τι έκανα στην αδελφή μου. Θυμάμαι ότι πήγα στο δωμάτιό της. Αυτή ήταν στο πάτωμα και εγώ ήμουν από πάνω της. Δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ότι πέθανε... Κάθε φορά θόλωνα... Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ήταν λες και δεν σκεφτόμουν τίποτε εκείνες τις στιγμές... Ένιωθα να τρελαίνεται το μυαλό μου. Το ίδιο έγινε και με την αδελφή μου, το ίδιο και με το μωρό της Κατερίνας, το ίδιο και με το ένα μου παιδί, τη Μαρία - Φρειδερίκη» είπε αρχικά η Μουρτζούκου.

«Για το άλλο μου μωρό το έκανα, χωρίς να το καταλάβω. Ξύπνησα και το είχα πλακώσει στον ύπνο μου. Το είχα πάρει από το σπίτι της μάνας μου το βράδυ, γυρίσαμε στο σπίτι που έμενα με τον Σουμόν και πέσαμε για ύπνο στο ίδιο κρεβάτι (με το μωρό). Λίγη ώρα μετά ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι κοιμόμουν από πάνω του» ανέφερε για το άλλο της παιδί.

«Εγώ μία ζωή μεγάλωνα παιδιά, τα αδέλφια μου, των φίλων μου, τα δικά μου... Κοιτάξτε πού έφτασα. Να κάνω κακό στα ίδια μου τα παιδιά, στην αδελφή μου και σε άλλο ένα αθώο μωράκι, εννοώ της Κατερίνας. Και αφού τα λέμε όλα σήμερα και πραγματικά νοιώθω ότι λυτρώνομαι, σας λέω ότι τον Παναγιωτάκη δεν πείραξα ποτέ. Πρώτη φορά σήμερα παραδέχομαι ότι έχω κάνει, ακόμα και για εξομολόγηση που πηγαίνω, δεν έχω καταφέρει να το πω... θα σας πως ότι και για το παιδί μου, τη Μαρία-Φρειδερίκη, ήμασταν στο νοσοκομείο και μάλιστα δεν ήμασταν καν μόνοι μας στο δωμάτιο... Δεν ξέρω πώς το έκανα αλλά το έκανα... είναι λες και για δευτερόλεπτα δεν σκέφτομαι, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει και μόλις συνειδητοποιώ τι γίνεται, το κακό έχει γίνει... Μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά αυτό είναι... Δεν θυμάμαι σε κανέναν παιδί από τα τρία τι έκανα, με ποιον τρόπο δηλαδή σταμάτησα την αναπνοή τους» συνέχισε η Μουρτζούκου για να προσθέσει: «Με το μικρό το μωράκι μου ξύπνησα και κατάλαβα ότι το είχα πλακώσει. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, μετά προσπαθούσα με το μυαλό μου να το συνεφέρω. Προσπαθούσα να του δώσω ανάσες».

«Σε κανένα παιδί δεν ήθελα να κάνω κακό, όλοι έβλεπαν πως τα αγαπάω... Δεν γνωρίζω τι έπαθα και έκανα κακό... Είναι αυτό που ξαναείπα... Σαν να σβήνουν όλα... Λες και το μυαλό μου δεν θέλει να θυμηθεί τι έγινε... Το μόνο που θυμάμαι, όταν σκέφτομαι τις στιγμές αυτές που έκανα ότι έκανα, είναι τον εαυτό μου να προσπαθεί να καταλάβει τι έκανα, γιατί το έκανα και πως μπορώ να το σώσω» συμπλήρωσε.

«Η παιδική μου ηλικία ήταν άθλια»

Τα όσα αναφέρει η Ειρήνη Μουρτζούκου στην απολογία της, σοκάρουν ακόμη και τους ψυχραιμότερους, με την ίδια να στέκεται αρκετά, στις κακές σχέσεις με την μητέρα της οι οποίες σύμφωνα με τις περιγραφές της, είναι εκείνες που καθόρισαν τον χαρακτήρα της.

Μεταξύ άλλων, η Μουρτζούκου περιγράφει μία αδιάφορη μητέρα, που ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με άνδρες ενώ η ανήλικη Ειρήνη ήταν στο διπλανό κρεβάτι. Η 25χρονη αναφέρεται στον βιασμό της σε ηλικία 10 ετών και περιγράφει ότι η μητέρα της την έβαζε να ζητιανεύει και να εκδίδεται από την ηλικία των 15 ετών…

«Δεν εύχομαι σε οποιονδήποτε άνθρωπο να περάσει όσα πέρασα εγώ. Ο πατέρας μου ήταν αναγκασμένος να εργάζεται νυχθημερόν για να μπορούμε να διαβιούμε… Αντιθέτως η μητέρα μου, όχι μόνο δεν εργαζόταν αλλά κυριολεκτικά η καθημερινή εικόνα που είχα μεγαλώνοντας ήταν: Καφές, τσιγάρα και υπολογιστής. Ουδέποτε ασχολήθηκε με εμένα ή με τα αδέλφια μου, αντιθέτως για αυτήν ήμασταν βάρος που δεν της επιτρέπαμε να ζήσει τη ζωή της». 

Η Ειρήνη Μουρτζούκου αναφέρει ότι αναζητούσε συνεχώς την αγάπη της μητέρας της. 

«Αντιθέτως, το μόνο που ελάμβανα ήταν ξύλο, χειροδικίες, τιμωρίες, ψυχική κακοποίηση. Ου μη μόνον όμως αλλά και σωματική κακοποίηση. Σε ηλικία μόλις 10 ετών βιάστηκα από στενό συγγενή της μητέρας μου η οποία δεν έκανε το παραμικρό να το αποτρέψει ή να προσπαθήσει να μου συμπαρασταθεί ψυχολογικά. Συστηματική και ψυχολογική κακοποίηση εισέπραττα και από τον παππού μου… Με έσερνε τραβώντας με από τα μαλλιά για δεκάδες μέτρα, με έδερνε κτλ. 

Η Ειρήνη Μουρτζούκου, αναφέρει στην απολογία της, ότι η ίδια ήταν παρούσα σε ερωτικές περιπτύξεις της μητέρας της με συντρόφους της.

«Μέσα στο σπίτι μας και δίπλα στο κρεβάτι μου, χωρίς να αισχύνεται ή να ενδιαφέρεται που ένα παιδάκι, ούτε καν δέκα ετών, παρακολουθούσε άθελά του την μητέρα του να επιδίδεται σε σεξουαλικές πράξεις με τρίτους μπροστά στα μάτια του. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφευγα από το σπίτι κάποιες φορές». 

«Με έβαζε να ζητιανεύω και να εκδίδομαι»
«Μου επέβαλε να ζητιανεύω στις εκκλησίες για να της φέρνω χρήματα, με ανάγκασε να εκδίδομαι από την ηλικία των 15 ετών και δη τόσο με Έλληνες όσο και με αλλοδαπούς (και κατά μόνας και σε συνθήκες ομαδικού σεξ) για να εισπράττει χρήματα». 

Η Ειρήνη Μουρτζούκου περιγράφει πως αποφάσισε, ενώ βρισκόταν στη ΓΑΔΑ, να ομολογήσει «επιθυμώντας να βοηθήσω στην αποκάλυψη της αλήθειας, να λυτρωθώ και να αναλάβω τις ευθύνες που μου αναλογούν.

Αρνείται ότι προσπάθησε να σκοτώσει την 17χρονη σύντροφό της
Επιβεβαιώνοντας τα όσα ομολόγησε στους αστυνομικούς στη ΓΑΔΑ, η Ειρήνη Μουρτζούκου αναφέρει:

«Επί της κατηγορίας της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε βάρος της Μαρίας… , που έλαβε χώρα στην Πάτρα, σε άγνωστο χρόνο και πάντως εντός του 2020 (σύμφωνα με το κατηγορητήριο):

Αρνούμαι κατηγορηματικά και δεν αποδέχομαι την σε βάρος μου κατηγορία. Ουδόλως και ουδέποτε επιχείρησα να αφαιρέσω τη ζωή της εν λόγω καταγγέλλουσας, ουδόλως και ουδέποτε συνέβη περιστατικό, στο οποίο, κατά τη διάρκεια του ύπνου της, να τοποθέτησα μαξιλάρι στο πρόσωπό της.

Υπό την προϋπόθεση ότι το καταγγελλόμενο συμβάν είχε ψήγματα έστω αλήθειας, η καταγγέλλουσα το μεν θα είχε διακόψει τις σχέσεις μας (γεγονός που ουδέποτε έλαβε χώρα, ακόμα και κατά την κατάθεσή της), το δε θα είχε σπεύσει να το καταγγείλει στις αρχές, ώστε να μην κινδυνεύει. Είναι παντελώς αδύνατον να επιχειρεί τις να δολοφονήσει έτερο άνθρωπο και ο τελευταίος να συνεχίζει να έχει ερωτική σχέση μαζί του».

Η επιθυμία της να κρατηθεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα
«Αιτούμαι να διαταχθεί ως μέτρο προσωρινής κρατήσεώς μου η νοσηλεία μου σε ψυχιατρικό νοσηλευτικό ίδρυμα, μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως. Να διαταχθεί η διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης από διορισθησόμενο πραγματογνώμονα» καταλήγει στην απολογία της η Ειρήνη Μουρτζούκου. 

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: 

«Είναι προφανές πως από την εξέταση της κρινόμενης υποθέσεως θα πρέπει να επιβληθεί σε βάρος μου ο περιοριστικός όρος του εγκλεισμού σε ψυχιατρική κλινική και τούτο διότι οι πράξεις οι οποίες μου αποδίδονται τελέστηκαν υπό καθεστώς διατάραξης των πνευματικών μου λειτουργιών χωρίς να έχω συνείδηση άδικου χαρακτήρα των πράξεών μου».

Η Ειρήνη Μουρτζούκου ζητάει να συνεκτιμηθεί ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια και ότι έχει πέσει θύμα βιασμού.

«Η προβληματική συμπεριφορά άρχισε σε πολύ μικρή ηλικία μόλις 13 ετών, γεγονός το οποίο είναι ενδεικτικό της ψυχιατρικής διαταραχής και προβλημάτων ψυχικής υγείας».

Συμπληρώνει επίσης ότι «μέχρι και σήμερα δε μπορώ να προσδιορίσω τις ακριβείς συνθήκες, κάτω από τις οποίες έλαβαν χώρα οι πράξεις μου, καθότι κατά την τέλεσή τους βιώνω συμπτώματα θολώματος απόσπασης από την πραγματικότητα, απώλεια μνήμης και συνείδησης, αδυναμία να ελέγξω και να χαλιναγωγήσω τις κινήσεις μου, παρουσιάζοντας παράλληλα στοιχεία διπλής / διπολικής προσωπικότητας».