Πάτρα: 15 χρόνια αγώνας, για 30 μέτρα ασφάλτου- Η απίστευτη περιπέτεια κατοίκου του Κοτρωνίου με τον Δήμο Πατρέων

Ένας δεκαπενταετής αγώνας για λίγα μόλις μέτρα ασφάλτου. Ο κ. Σπύρος Σκεπαρνιάς, κάτοικος της οδού Μελαννίπου, στην περιοχή Κοτρώνι της Πάτρας, ζει καθημερινά με τις συνέπειες της αδιαφορίας του Δήμου της Πάτρας, όπως λέει στο thebest.gr.

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, περιμένει να τηρηθούν οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Δήμου μόλις 30 μέτρων. Ο κ. Σκεπαρνιάς, έxει απευθυνθεί κατ’ επανάληψη στις αρμόδιες υπηρεσίες, ζητώντας έναν προσβάσιμο και ασφαλή δρόμο. Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις, το πρόβλημα παραμένει, ο δρόμος παραμένει χωματόδρομος.

 «Από το 2010, προσπαθώ να ασφαλτωθούν, 30 μέτρα, που περνούν μπροστά από το σπίτι μου, επί της οδού Μελαννίπου. Αρχικά, μου έδωσε άδεια ο Δήμος να ρίξω με δικά μου έξοδα τα ρείθρα και αφού το έκανα αυτό θα μου έδιναν άδεια ασφαλτόστρωσης. Το 2015 μου δίνεται αυτή η άδεια και περίμενα να ξεκινήσουν οι εργασίες, τελικά όμως μου είπαν ότι είχε γίνει λάθος γιατί είναι λάθος τα υψώματα των πεζοδρομίων» λέει στο thebest.gr.

«Προχώρησα σε εξώδικο, μου είπαν ότι θα το ξαναδούν, αλλά ότι ο δρόμος δεν μπορεί να γίνει. Μετά από δυο χρόνια, μας στέλνουν τριμμένη άσφαλτο από κάποιο άλλο έργο, μετά από πρόβλημα υγείας της συζύγου μου. Ανακαλύψαμε τότε ότι είχαν ρίξει καρκινογόνο υλικό. Απευθύνθηκα στην Περιφέρεια και χρεώθηκε στο Δήμο πρόστιμο 25.000 ευρώ. Στη συνέχεια, τους κυνηγούσαμε ένα μήνα να απομακρύνουν το υλικό αυτό και με κατηγορούσαν ότι το έριξα εγώ, αλλά για καλή μου τύχη, είχα τραβήξει φωτογραφίες που φαίνονται τα οχήματα του Δήμου. Μετά από τρεις μήνες, ήρθαν και το πήραν το υλικό. Στη συνέχεια, με εξώδικα και ό,τι άλλο νόμιμο μέσο μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, παίρναμε συνεχώς την απάντηση «ναι ναι έχετε δίκιο». Έχω επιστολή του Δημάρχου που ζητάει συγνώμη για την καθυστέρηση, με τη διαβεβαίωση ότι ο δρόμος θα γίνει. Φτάνουμε, πέρυσι το καλοκαίρι, που δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως. Στη συνέχεια, κάναμε μια συνάντηση με τον δικηγόρο μου, τον αντιδήμαρχο έργων κ. Μελά και τον διευθυντή υπηρεσιών κ. Σπηλιωτόπουλο. Ευγενέστατα, ο κ. Μελάς ζήτησε συγνώμη εκ μέρους κάποιων υπάλληλων του Δήμου, που μας έβριζαν χυδαία και πήραμε μια ακόμα διαβεβαίωση ότι μέχρι το Σεπτέμβριο θα είχε λυθεί το θέμα της ασφαλτόστρωσης. Πάει όμως και ο Σεπτέμβρης, πάει και ο Οκτώβρης και αρχίσαμε πάλι τα τηλέφωνα, χωρίς όμως να παίρνουμε καμία απάντηση.  Μετά από τρεις μήνες, κατάφερε η δικηγόρος μας να κλείσει ένα ραντεβού και τους είπε πάλι από την αρχή το ζήτημα. Το χειμώνα λάσπη, το καλοκαίρι δεν μπορούμε να ανασάνουμε από τη σκόνη. Η απάντηση ήταν «ναι θα γίνει εργολαβία», πάλι τίποτα «ακυρώθηκε η εργολαβία». Πριν δέκα ημέρες, ξανακαλώ στη γραμματέα του κ. Μελά και τους επισημαίνω, ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί γιατί ο δρόμος σκάφτηκε για να περάσουν οπτικές ίνες. Η απάντηση πάλι η ίδια, «ναι συγνώμη, έχετε δίκιο». Μου κλείνει ραντεβού, στις 30 Απριλίου και πάω στο Δημαρχείο για τη συνάντηση με τον κ. Μελά. Καθόμουν και περίμενα, ότι ο αντιδήμαρχος ήταν με τον Δήμαρχο. Πέρασε η ώρα και ρώτησα «τι θα γίνει», η απάντηση που πήρα ήταν «ο κ. Μελάς δεν είναι εδώ, έχει πάει στο Χάραδρο». Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα, έχω πάρει πάνω από δεκαπέντε τηλέφωνα και αναγκαστήκαμε με τη δικηγόρο μου να στείλουμε ένα e-mail τύπου εξώδικου, που επαναλαμβάνουμε όλα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Επίσης, μου λένε ότι υπάρχει μια διαμάχη του Δήμου με την 92χρονη ιδιοκτήτρια ενός οικοπέδου απέναντι από το σπίτι μου και μου είπαν να κάνω κάποιες πράξεις αναλογισμού, τους είπα ότι να το κάνω και αυτό αλλά να μου δώσουν την εγγύηση ότι δεν θα κάνει ένσταση η ιδιοκτήτρια αλλά, πάλι υπήρξε ένα αλλά».