Σε κλίμα έντασης η αγόρευση της εισαγγελέως για το Μάτι

Μέσα σε κλίμα έντασης και έντονης συγκίνησης η εισαγγελέας της έδρας στη δευτεροβάθμια δίκη για την υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής ξεκίνησε την αγόρευσή της.

«Δεν έχω κοιμηθεί και όταν κοιμόμουν, έβλεπα σκηνές από αυτή την τραγωδία. Κι όταν ξυπνούσα, έβλεπα όλους εσάς. Η αγόρευση είναι αγόρευση και θα καταθέσω την πρόταση τις επόμενες ημέρες. Επιτρέψτε μου να επιβιώσω από αυτή τη δίκη», είπε η εισαγγελέας απαντώντας σε ερώτηση για το αν θα δώσει γραπτώς την πρότασή της.

«Το δικαστήριο με την απόφασή του δεν θα δικαιώσει ψυχές»
 «Θέλω να πω με πλήρη συνείδηση αυτού που θα εκστομίσω, το δικαστήριο με την απόφασή του δεν θα δικαιώσει ψυχές, οι ψυχές έχουν δικαιωθεί εκεί που βρίσκονται. Το δικαστήριο αυτό που θα δικαιώσει είναι την εμπιστοσύνη των πολιτών προκειμένου να εδραιωθεί ένα αίσθημα ασφάλειας αν υπάρξει ξανά τέτοια φυσική καταστροφή. Αλλά και για τους κατηγορούμενους πρέπει να ξέρουν ότι θα δικαστούν με τους νόμους που ισχύουν. Το θεωρώ ηθικό χρέος απέναντι στους ανθρώπους των οποίων διαλύθηκε η ζωή», ανέφερε η εισαγγελική λειτουργός.

 «Ακόμα κι αν κλείνοντας τα μάτια μας φανταστούμε τι βιώσατε, είναι ξένος πόνος. Είναι συμπόνια στον πόνο του άλλου. Εγώ βλέπω ανθρώπους που ενώ έχουν βιώσει αυτόν τον πόνο, τον βιώνουν με αξιοπρέπεια. Είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν θέλει να καταδικαστεί κανείς που δεν φταίει. Η Δικαιοσύνη οφείλει να εφαρμόσει τον νόμο, τον κακό νόμο που μπορεί να υπάρχει. Αυτό αν θέλουμε να έχουμε Δημοκρατία. Γιατί αν δεν εφαρμόσουμε τον νόμο, ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι θα συμβεί. Σέβομαι τον πόνο αλλά δε γίνεται να τον μετακυλίσουμε σε αυτόν που δεν φέρει ευθύνη. Αυτή η χώρα έχει υποφέρει από λαϊκά δικαστήρια και οι παλιοί μπορεί να θυμούνται» σημείωσε.

«Οργανωμένη απομάκρυνση όταν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν γίνεται»
 
«Οργανωμένη απομάκρυνση όταν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν γίνεται. Σου λέει “μείνε σπίτι σου” όταν η φωτιά είναι απ’ έξω. Όμως όταν η φωτιά έρχεται από 3, 4, 5 χιλιόμετρα μακριά, εκεί οφείλει να γίνει απομάκρυνση. Αυτό που ειπώθηκε ότι “δεν προλάβαμε, δεν μας είπαν”. Αυτό δεν ισχύει σαν σύλληψη θεωρητική. Όταν έχεις μια καταστροφή που έχει αρχίσει να εξελίσσεται, οφείλεις να προβλέψεις και να ενεργήσεις εγκαίρως. Είτε να αποτρέψεις είτε να περιορίσεις τις συνέπειες. Δεν είναι “να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι”. Να σε αφήσω να καείς και μετά να σου πληρώσω τη ζημιά. Ποια ζημιά να πληρώσω;».

 Η αναφορά της αυτή προκάλεσε χειροκροτήματα στην αίθουσα.

Αλλά το ίδιο κοινό σε μεταγενέστερο σημείο προχώρησε και στην αποδοκιμασία της εισαγγελικής λειτουργού, όταν εκείνη αναφέρθηκε στις εντολές για τα εναέρια μέσα και στην υποχρέωση της εκτέλεσης εντολών.

Εισαγγελέας: Θεωρείτε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι προέβλεψαν αυτήν πανωλεθρία και την αποδέχθηκαν;

Ακροατήριο: Ναι, ναι… Ο ανακριτής αλλά έβλεπε, γιατί δεν βλέπετε τα ίδια;

Εισαγγελέας: Στη βαριά αμέλεια έχει η δικαιοσύνη τον τρόπο να επιβάλει ποινές που να είναι αντίστοιχες με εκείνες του δόλου. Δεν μπορείς να αλλάξεις την κατηγορία γιατί θα καταστρέψεις την κατηγορία, θα ακυρωθεί στα ανώτερα δικαστήρια και υπάρχει και το όριο της παραγραφής.

Ακροατήριο: Να μείνετε στην ιστορία σαν εκείνους που αθώωσαν τον Κολοκοτρώνη. Όχι στη συγκάλυψη.

Εισαγγελέας: Θέλω να είμαι η εισαγγελέας της έδρας στο Μάτι. Μπορεί να γίνει δεκτό ότι κάποιοι προέβλεψαν την τραγωδία και την αποδέχθηκαν;

Ακροατήριο: Ναι, ναι, ναι. Είχαν νεκρούς και τους απέκρυπταν, και δεν ξέρετε την απόσταση από το Κόκκινο Λιμανάκι μέχρι το Λιμάνι της Ραφήνας και λες τέτοια πράγματα.