Αύγουστος Κορτώ: Η ανάρτηση για τη φρίκη του Blue Horizon και τα αλλεπάλληλα σχόλια συνειδητοποίησης

Μουδιασμένοι, άλαλοι θεατές σε ταινία τρόμου που δυστυχώς δεν παίζεται μόνο σε κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά μπορεί να παιχτεί ανά πάσα ώρα και στιγμή με πρωταγωνιστή οποιονδήποτε από εμάς.

Πρωταγωνιστή λέμε πλέον το θύμα, αφού μετά και «το συμβάν» με τη δολοφονία του 36χρονου στο Blue Horizon, είναι πλέον ξεκάθαρο πως ζούμε από τύχη.

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, σχολιάζοντας στα social media το τραγικό περιστατικό. Ο Κορτώ μίλησε για τη φρίκη της δολοφονίας και την ανάγκη να μην ξυπνούσαμε από τον ύπνο και να περιμέναμε 10-100 χρόνια μέχρι την επόμενη φορά που θα ανοίξουμε τα μάτια μας, μπας και δούνε κάτι διαφορετικό. Κάτι άλλο πέρα από τραγωδίες.

«Ξυπνάς, βλέπεις τη φρίκη και λες, αν κοιμόμουν άλλα δέκα χρόνια σερί – άλλα εκατό, αν ήταν εφικτό -, μήπως, όταν ξυπνούσα πάλι, θα είχε αλλάξει ο κόσμος, μήπως θα είχε νικηθεί το κράτος της απανθρωπιάς και της ασχήμιας;
Το ζητούμενο, βέβαια, είναι να ‘χεις τα μάτια σου ανοιχτά, όσο αφόρητη κι αν γίνεται η πραγματικότητα.
Και στο μεταξύ, είμαστε σαν τα βατράχια του μοχθηρού πειράματος, στην κατσαρόλα με το χλιαρό νερό, που η θερμοκρασία του ανεβαίνει σταθερά, μέχρι που αρχίζουμε να βράζουμε χωρίς να το καταλάβουμε.
Πόσα εγκλήματα, πόσα λάθη πρέπει να μετρήσουμε, μέχρι να παραδεχτούμε πως είναι όλα λάθος;», αναρωτιέται δημόσια ο Αύγουστος Κορτώ και τα ερωτηματικά αυτά ηχούν εκκωφαντικά στ’ αυτιά μας.

 Την αρχική του ανάρτηση συμπλήρωσε μετά από λίγη ώρα ο συγγραφές με μερικές ακόμα σκέψεις του για το πόσο έχουμε συνηθίσει πια όλες αυτές τις ειδήσεις: «Ο κίνδυνος είναι να το συνηθίσουμε. Η επικαιρότητα κινείται αμείλικτα απ’ το ένα έγκλημα στο επόμενο, απ’ το αποκρουστικό στο αποκρουστικότερο, κι είναι εύκολο να ξεχάσεις, να απευαισθητοποιηθείς, να υιοθετήσεις, ως αμυντικό μηχανισμό, μια στάση αντανακλαστικής αποδοχής: “Τι να κάνεις, συμβαίνουν αυτά”. Χρειάζεται αγώνας για να μη σβήσει η φλόγα της ελάχιστης ευαισθησίας.»

Η συνέχεια ήρθε με επόμενα σχόλιά του για το πώς (εκπαιδεύονται να) αντιμετωπίζουν τους επιβάτες τους, όλοι οι εργαζόμενοι των πλοίων που μας μεταφέρουν κάθε χρόνο: «Αν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως res (σ.σ. πράγμα) απ’ τους υπαλλήλους των πλοίων που χρησιμοποιούμε κάθε χρόνο, η ασφάλεια όλων μας στα εν λόγω πλοία είναι μια αυταπάτη».

 Στη συνέχεια ο Αύγουστος Κορτώ αναφέρθηκε σε πληροφορία σχετική με την ψυχική υγεία του 36χρονου: «Διαβάζω ότι ο δολοφονημένος Αντώνης Καρυώτης έπασχε από νοητικά προβλήματα. Αν αυτό ισχύει, και υπάρχει η παραμικρότερη υπόνοια πως το έγκλημα τελέστηκε στο πνεύμα του “Τι θα πάθει ο ζαβός; Θα κολυμπήσει”, μιλάμε για καραμπινάτο έγκλημα μίσους, που οφείλει να τιμωρηθεί σκαιά, παραδειγματικά.»

Τέλος, ο συγγραφέας αναφέρθηκε στο απόλυτο παράδοξο αυτής της χώρας, κάνοντας την ουσιαστικότερη συνειδητοποίηση: «Παράλληλα, η Ιερά Σύνοδος συνεδριάζει για τις νέες ταυτότητες. Ασύλληπτη χώρα. Ζούμε ξεκάθαρα από σύμπτωση.»