Ευρώπη Άναψε τα φώτα σου …

Δύσκολες εποχές περνάει η Γηραιά Ήπειρος τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.

Ξαφνικά τα πάντα άλλαξαν και από εκεί που ο ψυχρός πόλεμος είχε δώσει την θέση του σε μια περίοδο ειρήνης και σχετικής ευμάρειας, τα πάντα σκοτείνιασαν.

Έπεσαν οι οικονομικοί διακόπτες της Ευρώπης και αμέσως μετά και οι πολιτικοί διακόπτες της, αφήνοντας εκατομμύρια ψυχές στο σκοτάδι.

Ένα βαθύ και ακατανόητο σκοτάδι που διαιρεί τους πολίτες σε αυτούς που βρίσκονται στην σωστή και στην λάθος μεριά της ιστορίας.

Δεν μας τρομάζει το σκοτάδι αλλά σε πια μεριά θα βρεθούμε.

Το ότι όλοι θα ζούμε στο σκότος μας είναι αδιάφορο.

Εκπορνεύουμε  την ιστορία και την πιέζουμε να πάρει θέση ,πριν ακόμα αυτή γραφτεί ,και προεξοφλούμε πλευρές και συμμαχίες με το ζόρι.

Ο καπιταλισμός πεθαίνει, θαρρείς από την θλίψη του που πέθανε ο κομμουνισμός και έμεινε μόνος και έρημος στην ζωή…

Και οι κακοί κομμουνιστές που έγιναν καπιταλιστές παραμένουν κακοί…και τότε κακοί και τώρα κακοί.

Και ο καπιταλισμός παίρνει μέτρα συγκεντρωτικά, κομμουνιστικά και βάζει πλαφόν και κρατικοποιεί εταιρίες, λες και προσπαθούν όλοι να μας πείσουν πως τα ασάλευτα και θέσφατα αυτού του κόσμου καταρρέουν.

Έδυσε η Δύση Ευρώπη μου;

Η γενικότερη αποσάθρωση  των κοσμοθεωριών δεν απασχολεί κανέναν πια ή έχουν ήδη βρει την επόμενη κοσμοθεωρία που θα μας σερβίρουν ως βιώσιμη;

Ρίξε ένα ξύλο στην φωτιά Ευρώπη μου και ας είναι ακριβό, το θέμα είναι να μην σβήσει η φωτιά, να υπάρχει ζεστασιά και φως ανάμεσα στους λαούς που σε κατοικούν.

Τι και αν εμείς στο φως αυτό μετράμε στρατιωτικά αποθέματα και σχεδιάζουμε επιθέσεις… εσύ φώτισε τον δρόμο που σκέπασε η ομίχλη των πολιτικών επιλογών.

Φώτισε τον δρόμο αυτών που πια δεν βλέπουν πουθενά συμμάχους αλλά εχθρούς.

Φώτισε την σκέψη αυτών που ξέχασαν πως δεν είναι όλα αριθμοί και τραπεζικοί λογαριασμοί.

Στην κρίσιμη στιγμή ξεμείναμε από πολιτικούς με όραμα και αναπολούμε, μέσα από φωτογραφίες και πολιτικά μνημόσυνα , αυτούς που έφυγαν από την ζωή αλλά μας έμαθαν να ζούμε.

Εκτός και αν ήρθε η ώρα της αβύσσου…αυτή δεν έχει σωστή και λάθος πλευρά, ούτε οικονομικά μοντέλα, ούτε εχθρούς και φίλους…

Τι κοιτάς Ευρώπη μου, άναψε τα φώτα σου και πες μου;

Βλέπεις το τέλος του δρόμου;

Βλέπεις το τέλος των ανθρώπων  σου;

Βλέπεις το πετρέλαιο να γίνεται αίμα για ακόμη μια φορά;

Είσαι με την αρκούδα ή τον αετό;

Σε πια μεριά να κάτσουμε για να ζεσταθούμε και πάλι από τις αρχές σου;

Από πια μεριά μπορεί κανείς να δει καλύτερα τις πανάρχαιες αξίες που ανέδειξες και όλοι ασπαστήκανε στα βάθη του χρόνου;

Πέθανες ή ζεις…πες μας Ευρώπη;

Οι  λάμψεις του πολέμου δεν είναι φώς και δεν σε αφήνουν να δεις το σωστό και το λάθος, απλά σε τυφλώνουν.

Μπορεί οι Ευρωπαίοι να ψάχνουν τρόπους επιβίωσης πια ,μα αυτό δεν ταιριάζει στα χώματα που πατάμε.

Κραύγασε Ευρώπη, φώναξε δυνατά να σε ακούσουν μέχρι την ‘’γή των γενναίων’’, αντίπερα του ατλαντικού.

Κάνε μια προσπάθεια Ευρώπη μου, άναψε τα φώτα σου, γίνε φάρος για όλους όσους έχασαν ή ξέχασαν  τον δρόμο τους, σε όποια μεριά του δρόμου ή της Ιστορίας και αν βρίσκονται…

Μετά τον χειμώνα πάντα έρχεται η άνοιξη… όσο μακρύς και βαρύς να είναι αυτός!

*Ο Θόδωρος Μάρκου είναι Δημοσιογράφος  με σπουδές στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο  Τμήμα Ιστορίας - Ελληνικού Πολιτισμού