Η αρχή του τέλους (ή το Watergate του κ. Μητσοτάκη)

Σε όλα τα καθεστώτα -μην σας ξενίζει η χρήση του όρου, ο κ. Μητσοτάκης ασφαλώς και είναι δημοκρατικά εκλεγμένος (ο λαός δικαιούται κι αυτός καμιά φορά να κάνει τα λάθη του), αλλά δεν είναι και ο μόνος ηγέτης που αναδείχτηκε δημοκρατικά για να εκτραπεί προς τον αυταρχισμό στη συνέχεια, ωθούμενος από ένα κράμα ναρκισσισμού και αλαζονείας, αντίθετα η παγκόσμια Ιστορία βρίθει ανάλογων παραδειγμάτων- όσο εδραιωμένα και ακλόνητα κι αν αισθάνονται, κάποτε έρχεται η αρχή του τέλους.

Άπειροι ηγέτες έχουν αισθανθεί κατά καιρούς παντοδύναμοι, στηριζόμενοι στα θεσμικά ή μη δεκανίκια που απλόχερα παρέχει η κατοχή και νομή της εξουσίας, αγαλλόμενοι με την ψευδαίσθηση ότι είναι άτρωτοι κι ότι όσο κι αν… ιππεύσουν το καλάμι δεν κινδυνεύουν να γκρεμοτσακιστούν.

Ας μην παραξενευόμαστε, λοιπόν, που θύμα αυτού του βαυκαλισμού και αυτής της αυταρέσκειας έπεσε και ο κ. Μητσοτάκης. Το ‘χουν πάθει τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν.

Ο Πρωθυπουργός μας, λοιπόν, είχε την αυταπάτη πως, βασιζόμενος στην απόλυτη σχεδόν κυριαρχία του στα ΜΜΕ, θα μπορούσε στο διηνεκές να αποποιείται των ευθυνών του για οτιδήποτε στραβό κι ανάποδο συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα επί των ημερών του (από την τραγική διαχείριση της πανδημίας, που μας ανέδειξε στη διόλου επίζηλη θέση των πρωταθλητών σε θανάτους στην Ευρώπη, ως την εξαιρετικά ύποπτη διαχείριση του ενεργειακού εκτροχιασμού, που μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα προηγήθηκε αρκετά της εισβολής στην Ουκρανία, όσο κι αν επιθυμούν κάποιοι να μας καταστήσουν με το ζόρι… λωτοφάγους!).

Πάντοτε, από την ώρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, κάποιος άλλος έφταιγε για όλα: ο κορωνοϊός, που είναι διεθνής, η κλιματική κρίση, που ευθύνεται για τον πρωτοφανή αφανισμό του περιβάλλοντος επί των ημερών του -ωσάν αυτή να μην υπήρχε επί των ημερών του προκατόχου του- κ.ο.κ.

Ώσπου φτάσαμε τώρα στο αποκορύφωμα του θράσους: ο κ. Μητσοτάκης και ο απίθανος εσμός των συμβουλατόρων του πιστεύουν ότι ο ελληνικός λαός είναι δυνατόν να καταπιεί… αμάσητη τη θεωρία που, πανικόβλητοι από τον ορυμαγδό των εξελίξεων, λανσάρουν τις τελευταίες ώρες, ότι, δηλαδή, η όζουσα υπόθεση παρακολούθησης του κινητού του κ. Ανδρουλάκη αφορά απλά και μόνο τον υπερβάλλοντα ζήλο των κ.κ. Δημητριάδη και Κοντολέοντα.

Θέλουν, δηλαδή, να πιστέψουμε ότι το δεξί χέρι του κ. Μητσοτάκη, ο γιος της αδελφής του, που τοποθετήθηκε στην περίοπτη θέση που κατείχε στο Μέγαρο Μαξίμου ακριβώς γι’ αυτό, για να δίνει αναφορά στον άμεσο προϊστάμενό του και θείο του για οτιδήποτε άξιο αναφοράς υποπίπτει στην αντίληψή του, ‘’ξέχασε’’ να τον ενημερώσει για ένα τόσο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα. Και ότι ο κ. Κοντολέων (προς χάριν του οποίου παρακάμφθηκαν οι από το νόμο προβλεπόμενες προϋποθέσεις για την ανάληψη ενός τόσο καίριου και ευαίσθητου πόστου), αποφάσισε να εκθέσει τον ευεργέτη του, παραλείποντας κι αυτός να τον ενημερώσει!!!

Ε, λοιπόν, όχι, κύριοι! Η κοινή λογική των Ελλήνων δεν μπορεί να βρίσκεται σε απεργία διαρκείας! Δεν είναι δυνατόν να μας υποβάλετε αδιαμαρτύρητα σε μαζική λοβοτομή, ώστε να μην είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τα αυτονόητα.

Μετά την κραυγαλέα αποκάλυψη του ελληνικού Watergate, η ευθύνη του ίδιου του Πρωθυπουργού είναι πλέον οφθαλμοφανής και αυταπόδεικτη. Δεν θα τον σώσουν ούτε ο ανιψιός ούτε ο ‘’αχυράνθρωπος’’.

Άλλωστε, και ο Νίξον αρχικά πίστευε ότι θα τη βγάλει καθαρή, αλλά ένα σκάνδαλο υποκλοπών -και μάλιστα με ευθεία ανάμιξη Ελλήνων- ήταν αυτό που οδήγησε στην πρώτη (και μοναδική ως τώρα) παραίτηση προέδρου στην Ιστορία των ΗΠΑ…

Ας ευχηθούμε ‘’προσεχώς και στα δικά μας’’!