Μην βυθιστείτε τόσο, που δεν θα έχετε αποθέματα αναπνοής

Δεύτερη καραντίνα και οι αντοχές όλων μας έχουν αρχίσει να εξαντλούνται.

Στην πρώτη καραντίνα, όσο και αν κόστιζε οικονομικά, υπήρχε αισιοδοξία και ελπίδα.

Βλέπαμε τι συνέβαινε στις άλλες χώρες, τους ασθενείς, τους νεκρούς και ο φόβος να μην συμβεί σε εμάς, μας έκανε δυνατούς ώστε να μπορέσουμε ανταπεξέλθουμε σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.

Μυθοποιήσαμε τους δικούς μας ειδικούς που αποτρέψανε το «μεγάλο κακό» να έρθει σε εμάς .Η κατάσταση όμως άλλαξε… η απομυθοποίηση και η αμφισβήτηση άρχισε να εμφανίζεται όταν το σενάριο μιας δεύτερης καραντίνας άρχισε να φαίνεται μονόδρομος και να γίνεται πράξη.

Οι αισιόδοξοι πλέον είναι ελάχιστοι και στην πλειοψηφία μας κυριαρχεί η απαισιοδοξία για το σήμερα αλλά κυρίως η απαισιοδοξία για το αύριο.

Με όποιον ή σε όποιον και να μιλήσουμε η απάντηση είναι «όλα μαύρα». Δεν βλέπεις , δεν ακούς πουθενά το άσπρο.
Ανεξάρτητα από τις αντιλήψεις του καθενός μας , οι οποίες είναι καθαρά προσωπική υπόθεση είμαστε αναγκασμένοι όλοι να τηρήσουμε τα μέτρα . Όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση, στην ίδια μοίρα, δεν υπάρχουν «δυνατοί και αδύναμοι» , «νέοι και μεγάλοι», «επώνυμοι και ανώνυμοι» , είμαστε όλοι έγκλειστοι σε μια κοινωνία που ολοένα απομονώνεται και αναμένει μια δυσοίωνη επανεκκίνηση .

Απομονωθήκαμε…

• ακόμα και οι υποστηριχτικές μας σχέσεις κλονίζονται.

Εμείς .. ένας λαός τόσο εκδηλωτικός και εκφραστικός είμαστε αναγκασμένοι να χαιρετάμε τυπικά και από μακριά . Οι σχέσεις μας άλλαξαν . Δεν πλησιάζουμε τους ανθρώπους , τους αμφισβητούμε, τους αποφεύγουμε , τους κρίνουμε. Αυτό μας κοστίζει, μας αλλάζει… μια αλλαγή βίαιη για την ιδιοσυγκρασία του λαού μας .

Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι η κοινωνική απομόνωση αφήνει περίπου το νευρωνικό αποτύπωμα στον εγκέφαλο με αυτό της πείνας !

Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε τόσο κουρασμένοι που δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε ή να μιλήσουμε με κανέναν. Στην δεύτερη καραντίνα οι στιγμές αυτές γίνονται περισσότερες και εντονότερες. Είμαστε όλοι κουρασμένοι , όχι από την δράση και την πράξη αλλά από την αδράνεια και την απομόνωση.

Οι άνθρωποι μας είναι από τα πιο μας σημαντικά μας όπλα . Είναι αυτοί που μας στηρίζουν και θα μας στηρίξουν , που θα το ξεπεράσουμε μαζί. Αυτούς τους ανθρώπους , δεν πρέπει να τους αποκλείσουμε , όσο απογοητευμένοι, θυμωμένοι, αβοήθητοι, αδικημένοι και αν νιώθουμε. Είναι το κίνητρο , το στήριγμα στη νέα επανεκκίνηση, χωρίς όμως ξεπερνάμε τα όρια και θα φτάνουμε στο άλλο άκρο, αυτό της υπερβολής, «πνίγοντας» τα αγαπημένα μας πρόσωπα . Δεν είναι τα υποκατάστατα της «χαμένης» κοινωνικής μας ζωής. Δώστε χρόνο και χώρο στους ανθρώπους σας, στα παιδιά σας.

Διχαστήκαμε …

• σε αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του ιού και σε αυτούς που όχι

• σε αυτούς που αναμένουν το εμβόλιο και σε αυτούς που όχι

• σε αυτούς που πειθάρχησαν στα μέτρα και σε αυτούς που όχι

• σε αυτούς που συμφωνούν με την διαχείριση της πολιτείας και σε αυτούς που όχι

Στην ψυχολογία ο όρος «πρέπει» θεωρείται «απαγορευτικός». Η κατάσταση που ζούμε όμως μας επιβάλει πρέπει. Ας μετατρέψουμε αυτά τα πρέπει, όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες, σε θετικά.

• Πρέπει ο καθένας μας να αντιδράσει σε ψυχολογικό επίπεδο στην κατάθλιψη την οποία βιώνουμε οι περισσότεροι, ανεξάρτητα πως την εκφράζει ο καθένας μας.

• Πρέπει να σκεφτόμαστε τα χειρότερα , τους νεκρούς , τους ηλικιωμένους, τις ευπαθείς ομάδες , τους νέους. Νέοι , που ενώ θα διένυαν στο μέγιστο την δημιουργικότητα έχουν αναγκαστεί να πατήσουν παύση και έχουν καθηλωθεί σε έναν καναπέ με έναν υπολογιστή μπροστά τους .

• Πρέπει να βρει ο καθένας μας τρόπους να εκτονώνεται ανάλογα με τον χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής του, ακόμα και μια βόλτα για κάποιους μπορεί να υπάρξει ασπίδα προστασίας.

• Πρέπει να ενημερωνόμαστε , χωρίς όμως να αποκτήσουμε εμμονή με τις ειδήσεις .

Σκεφτείτε ότι κάνετε μια βουτιά στον βυθό μιας θάλασσας. Όσο πιο βαθιά πάτε τόσο περισσότερη αναπνοή θα χρειαστείτε για να βγείτε στην επιφάνεια.

Μην βυθιστείτε τόσο, που δεν θα έχετε αποθέματα αναπνοής.

Μην βυθιστείτε στο παρελθόν σας γιατί σταματήσατε να ονειρεύεστε το μέλλον.

Αντιδράστε, βρείτε διεξόδους, ανακτήστε το υποστηριχτικό σας περιβάλλον, βρείτε και δώστε κίνητρα, αφήστε την φαντασία σας να ονειρευτεί καλύτερες μέρες.