Το εμβληματικό ρινοδέλφινο! Ο βασιλιάς του Αμβρακικού

Ο Αμβρακικός είναι από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους κόλπους της Ελληνικής ακτογραμμής.Αποτελεί έναν ιδιαίτερα κλειστό κόλπο που επικοινωνεί με το Ιόνιο πέλαγος μέσω του πορθμού της Πρέβεζας, ο οποίος έχει πλάτος περίπου 600 μέτρα και βάθος 5 με 15 μέτρα, ενώ όλος ο κόλπος έχει μέγιστο βάθος τα 65 μέτρα και μέσο βάθος τα 25 μέτρα. Σε αυτόν καταλήγουν δύο μεγάλα ποτάμια ο Άραχθος και ο Λούρος.

Ο βασιλιάς του κόλπου

Μαζί με τα αναρίθμητα αφρόψαρα που κάθε καλοκαίρι καταφθάνουν στον Αμβρακικό, ο πλούτος του κόλπου έχει την ικανότητα να φιλοξενεί και έναν μεγάλο αριθμό από τα εμβληματικά ρινοδέλφινα (Tursiops truncatus). Το ρινοδέλφινο είναι ένα σχετικά μεγαλόσωμο δελφίνι και το δεύτερο μεγαλύτερο δελφίνι των ελληνικών θαλασσών. Πρόκειται για ένα κοσμοπολίτικο είδος και στην Μεσόγειο τα ενήλικα άτομα έχουν μήκος από 2,5 έως 3,5 μέτρα και βάρος γύρω στα τριακόσια κιλά, ενώ τα νεογέννητα είναι αρκετά μεγαλόσωμα με μήκος που φτάνει το ένα μέτρο. Το ξεχωρίζουμε εύκολα από τα άλλα δύο είδη των θαλασσών μας που του μοιάζουν, το κοινό δελφίνι και το ζωνοδέλφινο, τόσο από το μέγεθος όσο και από τα χρώματα της ράχης (τα άλλα δύο έχουν έντονα σκουρόχρωμη, σχεδόν μαύρη ράχη.
Σε αντίθεση με τους κοντινούς του συγγενείς προτιμάει να ζεί στην παράκτια περιοχή όπου κυνηγάει μια μεγάλη γκάμα από θαλάσσιους οργανισμούς: ψάρια του βυθού, αφρόψαρα, καλαμάρια, χταπόδια, σουπιές, γαρίδες και καβούρια με ιδιαίτερη προτίμηση στα επιπελαγικά ψάρια, όπως η σαρδέλα, η φρίσσα, ο γαύρος και ο κέφαλος. Πρόκειται λοιπόν για έναν ανώτερο, ευκαιριακό θηρευτή.
Τα ρινοδέλφινα μάλιστα του Αμβρακικού έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη «διατροφική συμπεριφορά» που δεν συναντάτε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας κάτι που οφείλεται στην μεγάλη αφθονία της σαρδέλας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Κολυμπούν αργά και καταδύονται σε μικρές ομάδες αναζητώντας κοπάδια από σαρδέλες που στην διάρκεια της ημέρας παραμένουν στον βυθό. Όταν εντοπίσουν ένα κοπάδι συνεργάζονται, το περικυκλώνουν και το αναγκάζουν να ανέβει στην επιφάνεια, όπου φροντίζουν να το κρατάνε όσο πιο συμπαγές γίνεται πριν εφορμήσουν στην τροφή. Ο παραπάνω τρόπος τροφοληψίας, μεταξύ άλλων, είχε οδηγήσει παλαιότερα και στο συμπέρασμα ότι τα ρινοδέλφινα του Αμβρακικού πρέπει να μένουν όλη την διάρκεια του χρόνου στον κόλπο και να έχουν ελάχιστη επικοινωνία με τα ρινοδέλφινα του Ιονίου, καθώς τα τελευταία δεν έχουν παρατηρηθεί να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο.
Μία άλλη διαφορά με τα ρινοδέλφινα που ζούνε σε άλλες ελληνικές θάλασσες είναι και η συμπεριφορά τους απέναντι στον άνθρωπο. Στις ελληνικές θάλασσες το ρινοδέλφινο αποφεύγει τα σκάφη από ό,τι σε άλλες περιοχές του πλανήτη εξαιτίας της εκούσιας θανάτωσης από αλιείς και της έλλειψης τροφής που τα αναγκάζει να περνούν περισσότερο χρόνο στην αναζήτησή της. Στον Αμβρακικό όμως δεν συμβαίνει αυτό, καθώς η τροφή είναι άφθονη ακόμα και σήμερα και οι αλιείς της περιοχής δεν κουβαλάνε καραμπίνες στα σκάφη τους όπως αλλού.

*στοιχεία από naturagraeca.com