Σακελλαροπούλου: "Οι ευγενικές ιδέες και ο ανιδιοτελής ηρωισμός του Παύλου Μελά πηγή έμπνευσης για όλους μας"

«Ας γίνουν οι ευγενικές ιδέες και ο ανιδιοτελής ηρωισμός του Παύλου Μελά πηγή έμπνευσης για όλους μας, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά την τελετή αποκατάστασης της Οικίας Παύλου Μελά στην Κηφισιά.

Αναφερόμενη στην προσωπικότητα και στην ηρωική θυσία του Παύλου Μελά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε λόγο για έναν ευγενή ιδεολόγο, οραματιστή μιας ελεύθερης, ελληνικής Μακεδονίας, οποίος αγωνίστηκε, όπως έγραψε η σύζυγός του, Ναταλία Μελά, για να μην καταστραφεί «ο τρόπος του σκέπτεσθαι και του αισθάνεσθαι που λέγεται Ελληνισμός».

«Η ηρωική του θυσία, όχι μόνο σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού αγώνα που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, αλλά και τον κατέστησε σύμβολο του αγώνα του καλού, σε όποιο πεδίο και αν διεξάγεται αυτός. «'Αλλοι θ' αγωνισθούν κατά μεγαλύτερων εχθρών», έγραψε χαρακτηριστικά η Ναταλία Μελά. Ο αγώνας του μπορεί όλους «να τους βοηθήσει, να τους στηρίξει στις ώρες τις αδύνατες. Γιατί οι ευγενικές ιδέες έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Και καμιά δεν προκόβει χωρίς ηρωισμό». Ας γίνουν οι ευγενικές ιδέες και ο ανιδιοτελής ηρωισμός του Παύλου Μελά πηγή έμπνευσης για όλους μας, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε» τόνισε η κυρία Σακελλαροπούλου.

Παράλληλα, εξέφρασε την συγκίνησή της για την αποκατάσταση της οικίας του ήρωα Μακεδονομάχου Παύλου Μελά, την οποία με τόση γενναιοδωρία και εθνικό αίσθημα δώρισε στο υπουργείο Εθνικής 'Αμυνας η εγγονή του, κυρία Ναταλία Ιωαννίδη.

Όπως σημείωσε «Συγκίνηση διπλή, καθώς σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του, στις 13 Οκτωβρίου 1904, στα 34 μόλις χρόνια του. Σκοτώθηκε από πυρά οθωμανικού αποσπάσματος, στο χωριό Σιάτιστα της Καστοριάς (που σήμερα φέρει το όνομά του), όπου βρισκόταν για να οργανώσει τον ένοπλο αγώνα του ελληνικού πληθυσμού για την απελευθέρωση της Μακεδονίας».

Αναφέρθηκε, επίσης, στην προσωπογραφία του Παύλου Μελά με στολή αξιωματικού, που φιλοτέχνησε ο Γεώργιος Ιακωβίδης το 1904, υπενθυμίζοντας ότι «από το σχεδόν ολόσωμο αυτό πορτρέτο του μας ατενίζει με αυτοπεποίθηση μια ευγενής μορφή, ένα πρόσωπο αποφασισμένο, αφοσιωμένο στο εθνικό ιδεώδες που φλόγιζε εκείνη την εποχή τις καρδιές των ελεύθερων Ελλήνων. Ένας πατριώτης, που εγκατέλειψε με αυταπάρνηση την οικογενειακή εστία και την άνεση του αστικού βίου για να βρεθεί σε ένα τόπο άγνωστο και μια φύση εχθρική, όπου μάχονταν βίαια κομιτατζήδες, δυνάμεις του οθωμανικού στρατού, Έλληνες άτακτοι πολεμιστές, και να αντιμετωπίσει, συχνά απογοητευμένος αλλά πάντοτε ακέραιος, πιστός στην αποστολή του, την καχυποψία του τοπικού πληθυσμού, την ασυνεννοησία ακόμα και με τους φυσικούς συμμάχους του, την αγριότητα των αντιπάλων του, και τέλος την προδοσία».

Δ. Κατσιμεντέ