Το διήμερο 10-11 Ιουλίου φέτος το 5ο PATRAS PRIDE

Την Παρασκευή 10 και το Σάββατο 11 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί το φετινό, 5ο κατά σειρά, Αυτοοργανωμένο Patras Pride. Αποκορύφωμα των δράσεων θα είναι η πολύχρωμη πορεία που θα γίνει το Σάββατο στις 6:00 το απόγευμα και θα έχει ως αφετηρία της την πλατείας Όλγας. 

Σε σχετική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: 

"Το Patras Pride αποτελεί ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα, που δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα με στόχο την απελευθέρωση του φύλου, σώματος και σεξουαλικότητας. Ταυτόχρονα στοχεύει στην ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ταυτοτήτων στο αστικό χωρικό τοπίο της Πάτρας διεκδικώντας χώρο και δικαιώματα από τα κάτω, κόντρα σε μια διεθνή συγκυρία, όπου αποπειράται να εμπορευματοποιήσει και να απονεκρώσει τα κινηματικά αντανακλαστικά.

Καθημερινά βιώνουμε στον δρόμο, στη δουλειά, στις πλατείες και μέσα στα ίδια μας τα σπίτια επικριτικά βλέμματα, ψίθυρους, περιθωριοποίηση, παραβιαστικές συμπεριφορές και η Πάτρα δεν αποτελεί εξαίρεση. Επειδή αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός κουήρ σημείου αναφοράς σε κάθε πόλη απαντάμε συλλογικά στην ετεροκανονική και συντηρητική νοοτροπία της Πάτρας.

Η απάντησή μας σε όλα αυτά είναι η αυτοοργάνωση, καθώς δεν έχουμε αυταπάτες ότι ένας rainbow capitalism θα φέρει συνολική απελευθέρωση για όλες τις καταπιεσμένες ταυτότητες. Σε ένα σύστημα πολλαπλών καταπιέσεων, όπως η τάξη, το φύλο, η φυλή, η σεξουαλικότητα, η αρτιμέλεια, το HIV status, η νευροποικιλότητα, η ψυχική ασθένεια, η αναπηρία, κ.α., ο αγώνας είναι διαθεματικός, όπως και οι ζωές μας και οι ταυτότητές μας.

Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι το πρώτο Pride ξεκίνησε από μαύρες τρανς γυναίκες, από θηλυκότητες, μη λευκά άτομα και ήταν εξέγερση ενάντια στην μπατσική καταστολή. Στις συνδέσεις του σήμερα βλέπουμε ότι πολλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει, όπως η πρόσφατη δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd από (λευκούς) μπάτσους, η οποία ανατροφοδότησε ένα νέο κύμα εξεγέρσεων, του κινήματος Black Lives Matter, που ξεκίνησε στην Αμερική.

Οι δολοφονίες των μειονοτήτων και των καταπιεσμένων υποκειμένων εν γένει, που δε ταιριάζουν στα κυρίαρχα ετεροκανονικά και ταξικά ,πρότυπα που διαπλάθει η cisετεροπατριαρχική και εθνική καπιταλιστική κοινωνία δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά αλλά είναι ενταγμένες σε βαθιά, εξουσιαστικές δομές και σχέσεις. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονημένες αδελφές μας, τ@ σεξεργατ@, τις θηλυκότητες , που καθημερινά παραγκωνίζονται και δολοφονούνται.

Ταυτόχρονα στο ελληνικό πλαίσιο βλέπουμε να εφαρμόζεται ολόκληρη θανατοπολιτική από τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της ΝΔ με αντιδραστικά νομοσχέδια, στρατιωτικοποιήσεις ολόκληρων περιοχών, εκκενώσεις καταλήψεων, εξώσεις των προσφυγ(ισσ)ων και πιο πρόσφατα το αντιδραστικό νομοσχέδιο, που έχει ως στόχο την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και άρα την περισσότερη καταστολή και ενσωμάτωσή μας, με τις θηλυκότητες, τα τρανς υποκείμενα να πλήττονται ακόμα περισσότερο. Πρόσφατα βιώσαμε όλα την καραντίνα, κλεισμένα σπίτια μας, ενώ η ΝΔ και τα καθεστωτικά μέσα μετακύλησαν το βάρος σε εμάς τα ίδια , προμοτάροντας ότι είναι ευκαιρία να ‘’χαλαρώσουμε’’.

Ξέχασαν μάλλον να μας πουν ότι τα άστεγα και οι προσφυγ(ισς)ες δεν έχουν καν σπίτι να μείνουν ή να τηρήσουν τους υγειονομικούς κανόνες, κάτι που έδωσε αφορμή σε περισσότερη μ(π)ατσική καταστολή, την ίδια στιγμή που απολύονταν εκατοντάδες άτομα και ο κλάδος της σεξεργασίας, που ακόμα αποτελεί στίγμα με τεράστια νομοθετικά κενά, βρέθηκε σε δυσχερέστερη θέση από ότι ήταν πριν,με εντεινόμενο κίνδυνο και κανέναν να ασχολείται με αυτήν. Μέσα σε όλα αυτά, αυξήθηκε η ενδοοικογενειακή βία επιβεβαιώνοντας για γυναίκες, θηλυκότητες, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα ότι το ‘’Μένουμε Σπίτι’’ δεν είναι ασφαλές για όλα μας .

Παρ’όλ’ αυτά, οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος δεν πήγαν χαμένοι. Η θετική έκβαση της δίκης της Ε. Τοπαλούδη αποτελεί μια από τις νίκες του φεμινιστικού κινήματος αφήνοντας παρακαταθήκες για τους αγώνες του αύριο. Την ίδια στιγμή, που η δίκη της Ζάκι εκκρεμεί και με άλλα τόσα περιστατικά έμφυλης βίας, βιασμών, τρανς δολοφονιών και γυναικοκτονιών, που δε καταγράφονται και ζητούν δικαίωση εμείς συνεχίζουμε τους αγώνες. Για έναν κόσμο, που τα σώματά μας δε θα οριοθετούνται, οι επιθυμίες μας δε θα ενοχοποιούνται και η έμφυλη και η ταξική βία δε θα υπάρχουν..."