Χρειαζόμαστε μια επανάσταση αγάπης

Στους καιρούς της προμελετημένης έκπτωσης του ανθρώπου, όπου μια παλίρροια αυταρχικότητας σκεπάζει τη λίγη ελεύθερη γη που απέμεινε διαθέσιμη για τις Αξίες του Ανθρώπου, η μόνη επαναστατική πράξη μπορεί να είναι η Αγάπη.

Η φανερή.

Αυτή που αρνείται να υποταχθεί στη βαρβαρότητα.

Αυτή που απαντά στην καταστολή με ανυπακοή.

Η Αγάπη για το δικαίωμα όλων να ζήσουν ελεύθεροι, μοιράζοντας ίσα μεταξύ τους τα διαθέσιμα της γης, τα χρειαζούμενα στο σώμα το φθαρτό.

Η Αγάπη για το δικαίωμα όλων, να σκέφτονται ελεύθερα, μοιράζοντας τις ιδέες τους περισσότερο από τις σφαίρες τους, τις χρειαζούμενες στα Κράτη τα φθαρμένα.

Η Αγάπη για την αφέλεια της αθωότητας, που πρέπει να κινεί τη σκέψη, ενάντια στον δόλο των σχεδίων, των χρειαζούμενων στα καθεστώτα της πτώσης.

Στις δύο άκρες της γης, γεννιούνται δυο κόσμοι. Όχι πριν, όχι μετά από σήμερα. Γεννιούνται.

Τώρα.

Ο ένας κόσμος βρυχάται από την κούνια του, έτοιμος να αφανίσει τα όνειρα.

Ο άλλος, μυρίζει άνοιξη αιώνια, σαν γιασεμί μεθυστικό που αδιάκριτα εισβάλλει στις αισθήσεις μας.

Δεν έχει νόημα τίποτα ανάμεσα.

Πέφτουν οι γέφυρες, πέφτουν οι μάσκες.

Μονάχα στις άκρες συναντάς τον σκοπό.

Η μια άκρη μυρίζει θάνατο και η άλλη γιασεμί.

Θέλω να ακολουθήσω την πορεία προς την γέννα της Αγάπης. Σαν μέλισσα να ερωτευτώ το γιασεμί την ώρα που το κοράκι παραμονεύει.

Γιατί να ανήκει ο άνθρωπος στον φόβο που θέριεψαν τα έργα της σιωπής του;

Μια Αγάπη για τα πάντα. Μόνο αυτή μπορεί να μας απελευθερώσει αμετάκλητα.

Μην ξεγελιέσαι. Ανάμεσα τίποτα. Το μέτρο ήταν η παγίδα. Το άμετρο και το ασύμμετρο είναι η λύτρωση.

Τώρα που γεννιούνται δυο δρόμοι στις άκρες της αντίληψης, χρειαζόμαστε μια επανάσταση Αγάπης για τα πάντα.

Ανάμεσα τίποτα. Μόνο χαμένος χρόνος και η βουή του κόσμου των ψεμάτων που καταρρέει.

Που ανήκεις; Με ποιον είσαι; Με τον θάνατο ή με το γιασεμί; Αν το απαντήσεις αυτό, πιάσε το χέρι το θαρραλέο και προχώρα ακολουθώντας την αλάνθαστη μυρωδιά της αγνότητας. Μην κοιτάξεις πίσω.

Τίποτα παλιό δεν θα μείνει.