«Δούρειος Ίππος το Σπιράλ»

Θα τα περίμενε όλα κανείς από μια βαθιά συντηρητική παράταξη όπως είναι το ΣΠΙΡΑΛ, αλλά στη σημερινή (Δευτέρα 1/6/20) συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ξεπέρασε και τον εαυτό του. Μετατοπίστηκε στην άκρη δεξιά. Μετά είναι ο γκρεμός. Όχι μόνο τάχθηκε κατά της συμπαράστασης των εκπαιδευτικών στον αγώνα τους κατά του αντιεκπαιδευτικού – αντιλαϊκού νομοσχεδίου, αλλά είχε και το θράσος να εγκαλέσει τη Δημοτική Αρχή που «τόλμησε» να φέρει σχετικό ψήφισμα.

Το θράσος του ΣΠΙΡΑΛ όμως υπερέβη τα εσκαμμένα όταν ο επικεφαλής του κ. Π. Ψωμάς πρόσβαλε ευθέως το Δημοτικό Συμβούλιο και το εκπαιδευτικό κίνημα, λέγοντας «Βγάλτε όσα ψηφίσματα θέλετε, δεν παίζουν κανέναν ρόλο». Ενδεικτικό της εκτίμησης του ΣΠΙΡΑΛ στο θεσμό της τοπικής (αυτό)διοίκησης και στο ρόλο του λαϊκού κινήματος στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Το εκπληκτικό είναι ότι ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΠΙΡΑΛ και συνολικά οι δύο στους τρεις δημοτικοί του σύμβουλοι που είναι εκπαιδευτικοί, δεν σεβάστηκαν τους ίδιους τους συναδέλφους τους γυρίζοντας τους την πλάτη. Και για να είμαστε δίκαιοι ο επικεφαλής κ. Π. Ψωμάς τουλάχιστον αισθάνθηκε την ηθική ανάγκη να απολογηθεί στους συναδέλφους του. Ο έτερος εκπαιδευτικός της παράταξης αν και συνήθως λαλίστατος, προτίμησε τη σιωπή σε ένα θέμα που όφειλε εκ του λειτουργήματος, της γνώσης και της εμπειρίας του να μιλήσει.

Απολογούμενος λοιπόν προς τους εκπαιδευτικούς ο κ. Π. Ψωμάς ισχυρίστηκε ότι ένα πολιτικό πρόσωπο δεν είναι ενιαία πολιτική οντότητα και ότι άλλα πρέπει να λέει ως (αυτό)διοικητικός, άλλα σαν εκπαιδευτικός και άλλα σαν εργαζόμενος! Εκπληκτικό!

Είπε λοιπόν ο εκπαιδευτικός επικεφαλής του ΣΠΙΡΑΛ «Η Παιδεία δεν είναι δημοτικό θέμα για να συμπαρασταθούμε στους εκπαιδευτικούς». Κατ’ αρχήν η Παιδεία είναι και θεσμικά δημοτικό θέμα εξ ου και υπάρχει Αντιδημαρχία Παιδείας, Δημοτική Επιτροπή Παιδείας και Σχολικές Επιτροπές με θεσμοθετημένες αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Πέρα όμως από αυτό ένα εθνικό ζήτημα όπως αυτό της Παιδείας, που αφορά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε όλους τους δημότες της πόλης, δεν αφορά το Δημοτικό Συμβούλιο? Από πότε ισχύει αυτό και δεν το ξέραμε.

Στο όνομα ενός ασαφούς ιδεολογήματος που το ονομάζει απολίτικ πατρινοκεντρισμό απαιτεί με θράσος το ΣΠΙΡΑΛ να κλείσουμε μαζί του τα αυτιά και τα μάτια και να αφήσουμε ανενόχλητη τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να ολοκληρώσει το αντιεκπαιδευτικό – αντιλαϊκό της έργο, που στοχεύει στη σταδιακή κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης και την απαξίωση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας.

Αυτό το ιδεολόγημα του ΣΠΙΡΑΛ, ο απολίτικ πατρινοκεντρισμός συνιστά όμως πολιτική εναντίον των λαϊκών συμφερόντων, γιατί σαν Δούρειος Ίππος ανοίγει και στρώνει το δρόμο στον κυβερνητικό νεοφολελευθερισμό.

Ο απολίτικ πατρινοκεντρισμός δεν είναι πολιτικά ουδέτερος, αντίθετα είναι ξεκάθαρα υπέρ της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης και κατά του λαού, γιατί του επιφυλάσσει τον απεχθή ρόλο του παθητικού θεατή της πνευματικής,πολιτιστικής και φυσικής εξόντωσης του.

Επιπρόσθετα αυτή η πολιτική αντίληψη είναι κι επικίνδυνη για την πόλη. Γιατί αν η πόλη αδιαφορήσει για ότι κακό συμβαίνει στην Ελλάδα και στον κόσμο, αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι θα σταματήσει το κακό, ούτε ότι θα προφυλαχτεί η πόλη από αυτό.

Καμία πόλη στον κόσμο, ούτε και η Πάτρα φυσικά, κανένας μας δεν μπορεί να είναι μια νησίδα προφυλαγμένη από την τρικυμία, τη φουρτούνα των καιρών.

Είναι τουλάχιστον αφελές πολιτικά να πιστεύει κανείς ότι η Πάτρα μπορεί να είναι μια ευτυχισμένη πόλη μέσα σε ένα δυστυχισμένο κόσμο. Ότι η Πάτρα μπορεί να αναπτυχθεί και να ευημερήσει μέσα σε ένα κόσμο που δεν αναπτύσσεται και δεν ευημερεί.

Ο πατραϊκός λαός όμως έχει αποδείξει ότι έχει γνώση, πείρα και κρίση για να απομονώνει αυτές τις επικίνδυνες για το μέλλον του σκονισμένες, αραχνιασμένες πολιτικές αντιλήψεις, που είναι αναντίστοιχες με τις αγωνιστικές του παραδόσεις και το ηθικό του ανάστημα..