Η Χειραγώγηση της Αισθητικής του Βίου

Η Χειραγώγηση της Αισθητικής του Βίου
Η αρμονία της επικοινωνίας ορίζει τους κώδικες προσέγγισης της αλήθειας.
Είναι γεγονός ότι ζούμε και είμαστε παρόντες και παρούσες σε μια χρονική στιγμή του βίου μας στην οποία ακόμα μια πανδημία πλήττει τον πλανήτη.
Οι αναλύσεις, οι σκέψεις, οι τοποθετήσεις για το πώς και αν «δημιουργήθηκε» από ποιους και ποια Κέντρα παγκόσμιας διοίκησης υπάρχουν και με την πάροδο του χρόνου θα δίνουν και νέα μοντέλα προσέγγισης.
Το ότι μετά την επικράτηση του πλαστικού χρήματος και τη «χειραγώγηση» της αγοράς δημιουργείται και ένα άλλο πλαίσιο και μάλιστα βίαια δομημένο με τη χειραγώγηση της «επικοινωνίας» με τα καταναλωτικά προϊόντα μέσω της όλο και αυξανόμενης χρήσης των e-shops είναι και αυτό γεγονός.
Το ότι λόγω της οδηγίας -και σε αυτή τη φάση καλώς και δικαίως δίνεται- για παραμονή στις εστίες μας, ξεκινά και η νέα περίοδος της τηλεργασίας (όπου αυτή είναι εφικτή) και -το σημαντικότερο!- της τηλεκπαίδευσης με γρήγορη προσαρμογή από τους χρήστες, καθώς οι νέοι και τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με αυτή τη διαδικασία είναι και αυτό πλέον γεγονός.
Ειναι και πάλι γεγονός ότι η παραμονή στο σπίτι με τόσο γρήγορο τρόπο χειραγωγεί τη λειτουργία του δημοσίου χώρου και δίνει δυνατότητες στους διοικούντες να διαμορφώνουν το «Εγώ» της εξουσίας ή μάλλον της κεντρικής διοίκησης της χώρας, όπως αυτή ορίζει το αληθές κάθε φορά.
Αυτό, λοιπόν, που θα έπαιρνε χρόνια για να εφαρμοστεί βρίσκει έδαφος προσαρμογής σε λίγες μέρες και γίνεται κανόνας, αφενός άμεσα σε πολύ οργανωμένες με αυτοσεβασμό κοινωνίες, όπως αυτής της Ταϊβάν με τα 23 εκατομμύρια, και αφετέρου σε λιγότερο πειθαρχημένες, όπως αυτή της Ιταλίας, λιγότερο άμεσα.
Ο τρόμος του θανάτου αναστέλει τη λειτουργική καθημερινότητα των πόλεων και των πολιτών σε πολύ μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται για τη «χειραγώγηση» των όποιων ελευθεριών ακόμα έχουν μείνει.
Η βαθιά λειτουργική σχέση Εκκλησίας και κράτους και η χειραγωγηση μέρους των ψηφοφόρων από το Ιερατείο δυστυχώς επιτρέπει τη βαθιά φοβική και απολιτική συμπεριφορά από την ευνομούμενη Πολιτεία να δίνει τη δυνατότητα να αποφασίσει για τη λειτουργία ή μη των δημοσίων χώρων συνάθροισης κοινού που διαθέτει και είναι οι ναοί.
Δεν έδωσε όμως η ευνομούμενη Πολιτεία την ίδια δυνατότητα και καλώς έπραξε να αποφασίσουν για τη λειτουργία των διδακτήριων οι σχολάρχες, των δικαστηρίων οι δικαστές κλπ.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι, εκτός από την πανδημία του covind-19 και τους υπαρκτούς και επερχόμενους θανάτους, υπάρχει και ένας άλλος «Ιός» που μπαίνει σε εφαρμογή και μάλιστα πολύ νωρίτερα από όταν ήταν «προγραμματισμένος» χρονικά, αυτός της απόλυτης οικονομικής, πνευματικής, αισθητικής χειραγώγησης των σύγχρονων κοινωνιών.
Μετά από μερικούς μήνες ένα είναι βέβαιο: ότι θα ζούμε αισθητικά σ' έναν άλλο πλανήτη, άρα και σε μια άλλη καθημερινότητα.
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
15 Μαρτίου 2020
*Γραμμένο στην επιβεβλημένη και επιβαλλόμενη εξορία στην οικία μου μαζί με βιβλία και μνήμες ζωής.