Μια αναδρομή στην ιστορία του γρήγορου φαγητού και του self service στην Πάτρα
Ούσα πάντα έτοιμη να αφαιμάξει κάθε ικμάδα νεωτερισμού στην εστίαση και την αναψυχή η Πάτρα υπέβαλε με θέρμη τα σέβη της και στο γρήγορο φαγητό το οποίο ενέσκηψε στην πόλη στα τέλη του δεκαετίας του ’60 και έκανε θόρυβο ανάλογο της θεματολογίας του καθώς τα πρωτότυπα του φαγητού στο χέρι εναλλάσσονταν ανάλογα με τις εποχές. Από τη σφολιάτα στο σάντουιτς και από την κουρού στο κρουασάν και το χάμπουργκερ, το πεινιρλί και το κλάμπ.
Γεύσεις που ουδέποτε έχασαν την αξία τους στο χρηματιστήριο του φάστ φουντ.
Την αρχή στα τυροπιτάδικα έκανε το «Φουρνάκι» στη γωνία απέναντι από τη διασταύρωση της Γούναρη με την Αθανασίου Διάκου. Ήταν αυτό που έψησε την πρώτη μίνι πίτσα και αυτό που έδωσε μπουγάτσα και κοτόπιτα στο χέρι ενώ αλησμόνητες έμειναν οι σφολιάτες του.
Τη συνέχεια ανέλαβε το «Μαμ» στη διασταύρωση της Κορίνθου με την Παντανάσσης και μετά στη συμβολή με την Ερμού. Από τα πιο απίθανα που καταγράφηκαν στην ιστορία ήταν το γεγονός ότι οι πελάτες έφθαναν στο σημείο να παραλαμβάνουν χαρτάκια προτεραιότητας όπως συνέβη μεταγενέστερα στις τράπεζες για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν.
Το πρώτο σαντουιτσάδικο αμερικανικού τύπου ήταν ανώνυμο, πράγμα που δεν ενόχλησε καθόλου τους πελάτες του που συνέρρεαν ως σμήνος. Χαρακτηριστικά το μαγαζί που λειτουργούσε έως τις 11 το βράδυ έδινε έως και χίλια σάντουιτς ημερησίως!
Ο 1974 ήρθε το πρώτο πεινιρλί του «Τιμπιλή» έναντι της Τροχαίας Πατρών «20 δρχ το μεγάλο, 10 δρχ το μικρό» σύμφωνα με τη διαφήμιση της εποχής, ενώ τα επόμενα χρόνια ξακουστό ήταν το «Texas» στο πάνω μέρος της Πλατείας Γεωργίου, το οποίο σερβίριζε ένα κοτόπουλο με ιδιαίτερη κρούστα από κουρκούτι, μιας δικής του έμπνευσης σαλάτα, ένα απολαυστικό μπιφτέκι και μια απίθανη μουστάρδα.
Το πρώτο χάμπουργκερ έφθασε στην πόλη αρχές της δεκαετίας του ’80, σχεδόν ταυτόχρονα σε δυο μαγαζιά. Στο «Joy’s» στα Ψηλαλώνια και στο «Dragons» στην Κορίνθου, στο ύψος της πλατείας Γεωργίου. Ένα πολυτελές μακρόστενο μαγαζί που είχε κύκλο ζωής δυο περίπου ετών. Ακολούθησε αμέσως μετά το φωτεινό «Big Boy» στον αριθμό 30 της Γεροκωστοπούλου. Σε χρώμα κόκκινο και κίτρινο πωλούσε μόνο χάμπουργκερ και στο πατάρι του έκαναν πάρτι οι μαθητές τις ώρες του σχολικου σκασιαρχείου.
Πάταγο έκανε στη συνέχεια το “quick” στη Γούναρη που λίγο καιρό μετά μετονομάστηκε σε «Hambo”, μια αλυσίδα τύπου “Mac Donalds” με πατρινή υπογραφή, το οποίο κατάφερε να βγει εκτός των συνόρων της πόλης και να πρωταγωνιστήσει στον τομέα της μαθαίνοντάς μας το κοτόπουλο πανέ, το κλαμπ σάντουιτς, τη σαλάτα του σεφ και την τηγανιτή πατάτα σε άλλο σχήμα και άλλη γεύση.
Σε μια εποχή κατά την οποία δεν είχαν φθάσει στην πόλη οι διάσημες αλυσίδες του εξωτερικού και έπαιζε χωρίς συναγωνισμό. Το Hambo του Γιάννη Σταυρόπουλου λειτούργησε στην αρχή στη Γούναρη και ακολούθως στην Αγίου Νικολάου μεταξύ Ρήγα Φεραίου και Αγίου Ανδρέου, όπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 επικρατούσε το αδιαχώρητο, όταν τελείωναν οι κινηματογραφικές προβολές στο Ελπίς και το Ιντεάλ.
Η προμήθεια των προϊόντων του γίνονταν από τοπικές επιχειρήσεις ενώ στο μενού του τα μεσημέρια υπήρχαν και μαγειρευτά φαγητά, με το σνίτσελ του να λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές. Την περίοδο του καρναβαλιού στα Hambo δεν έπεφτε καρφίτσα. Ο Γιάννης Σταυρόπουλος στη συνέχεια δημιούργησε ένα μεγάλο κατάστημα Hambo στο κάτω μέρος της πλατείας Γεωργίου το οποίο έβαλε τη σφραγίδα του στα φάστ φούντ της Πάτρας στις αρχές του ’90.
Το γρήγορο φαγητό είχε βρει την πόλη του.
*Στοιχεία και φωτογραφίες από την έκδοση Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου Αιώνα της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
